Boudika

Boudika (Budyka) (22–61) – królowa Icenów; przywódczyni powstania przeciwko Rzymianom.

Zwycięż lub zgiń w chwale!
- Źródło: Jan Stradling, Złe kobiety, tłum. Katarzyna Bażyńska-Chojnacka, Piotr Chojnacki, wyd. Demart, Warszawa 2010, ISBN 9788374275439, s. 42.

O Boudice

Budyka (…) oświadczała, że (…) teraz mści się ona nie jako wywodząca z tak wielkich przodków swoje królestwo i majątek, lecz jako jedna z gminu (…). Takie jest postanowienie kobiety – mężowie niech żyją i będą niewolnikami!
- Autor: Tacyt, Roczniki, ks. XIV, rozdz. 34–35 [w:] Tacyt, Dzieła, przeł. Seweryn Hammer

Tradycja uchwaliła wizerunek Budyki jako godnej miana brytyjskiej bohaterki, której prawie udało się zatriumfować nad Rzymem. Naturalnych rozmiarów brązowy posąg Budyki, stojącej w swoim rydwanie z córkami u boku, dumnie wznosi się na placu przed budynkiem parlamentu w Londynie i przypomina przechodniom o jej bohaterskiej postawie. Nie można jednak zaprzeczyć, że mimo ogromnej odwagi i krótkotrwałych sukcesów w jednoczeniu zwaśnionych plemion w jedną spójną siłę, Budyka była również, zgodnie z tradycją swojego ludu, najokrutniejszym i najbardziej bezwzględnym wodzem. Ta bezlitosna na polu bitwy wojowniczka wydała również na śmierć, tortury i rzeź tysiące niewinnych cywilów, w tym kobiety i dzieci. Mimo to wciąż rozbrzmiewa echo jej walki o wolność. Najgorsze akty przemocy z tych bitew zostały usunięte ze zbiorowej pamięci przez tych, którzy widzieli w wojowniczej królowej dumny symbol feminizmu i bezwzględną obrończynię uciemiężonych.
- Autor: Jan Stradling, Złe kobiety, op. cit., s. 44.