Bogusław Kierc
Bogusław Kierc (ur. 1943) – polski poeta, krytyk literacki, aktor, reżyser, pedagog.
- Aktorstwo mocno eksponuje ciało i moja poezja jest także osobliwą postacią ciała, płynnego, lotnego, ciekłego, wrażliwego na inną cielesność.
- Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 28 grudnia 2006
- Zobacz też: aktor
- Czuję się starym artystą w sensie fizycznego bycia na ziemi i doświadczenia. W duszy nie mam najmniejszego poczucia starości. Mój mistrz Julian Przyboś na swoje 60. urodzin powiedział o sobie, że jest „niemniej śmieszniej dożywotnio młody”. Ja – po przekroczeniu 61 lat i nikogo nie kokietując, mogę powiedzieć to samo. Nie gardzę starością, cieszę się z niej, ale moje wewnętrzne doznawanie nie różni się od tego, kiedy miałem 16 lat.
- Jestem człowiekiem jawnie wierzącym, tzn. nie czynię ze swojej wiary osobistej tajemnicy, ale nie dodaję sobie też tym żadnej wartości. Wobec ludzi niewierzących lub innej wiary nigdy nie odczuwam żadnej przewagi.
- Nie drwię ze starości. Podrwiwam z siebie, ze swoich uzurpacji i podwyższonych aspiracji – na wszelki wypadek, gdybym rzeczywiście miał się okazać, choćby tylko wobec siebie samego, uzurpatorem jakiejś nadzwyczajności aspirującej do niebiańskiego baldachimu. To nie znaczy, że drażni mnie moja starość. Nie chcę być ani o dzień młodszy.
Cytaty z utworów
[edytuj]- Po deszczu dużo dżdżownic zmiażdżonych butami
nieuważnych przechodniów. To brzmi jak ćwiczenie
dykcyjne dla studentów szkoły teatralnej.- Źródło: Środek świata
- Śmigasz w niebie? – W powiewie.
Ukrywasz się jak nie wiem.
Czekaj! Skryję się z Tobą,
moja Druga Osobo.
Pryskasz? W morzu migocesz.
Jesteś Blaskiem, czy chłopcem?
Czemu smagasz po oczach
żrącą rózgą warkocza?- Źródło: Ty