Biblijna manna

Manna (hebr. מן) – nazwa określająca pokarm, którym według Księgi Wyjścia żywili się Izraelici na pustyni w czasie ich wędrówki do Ziemi Obiecanej.

• Nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: „Co to jest?” - gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: „To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm”. (...) Dom Izraela nadał temu [pokarmowi] nazwę manna. Była ona biała jak ziarno kolendry i miała smak placka z miodem.
  • Źródło: Biblia Tysiąclecia, Księga Wyjścia 16, 13-31

• Wedle religioznawcy, Dana Merkura, manna zawierała pasożytujący na zbożach sporysz, prymitywny grzyb wytwarzający substancje blisko spokrewnione z odkrytym kilka tysięcy lat później LSD. Zanieczyszczenie ziarna zboża sporyszem zdarzało się jeszcze w XIX wieku. Filon Aleksandryjski pisał ponad tysiąc lat po Mojżeszu, że manna jest „niebiańskim jedzeniem mądrości duszy”, dostępnym dla każdego, kto tego pragnie, składnikiem świątynnych „chlebów pokładnych”. Twierdził, że w jego czasach była ona dostępna.
  • Autor: Kamil Sipowicz, Encyklopedia polskiej psychodelii, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013.
  • Zobacz też: LSD