Baśń mojego życia
Hans Christian Andersen, 1869
Autobiografia. Baśń mojego życia (duń. Mit eget Eventyr uden Digtning) – autobiografia Hansa Christiana Andersena napisana w 1846 roku. Tłumaczenie – Iwona Chamska.
- (…) ani nieśmiertelne imię artysty, ani splendor korony nie czynią człowieka szczęśliwym; (…) szczęście można znaleźć tam, gdzie ludzi zadowala drobiazg, bo kochają i są kochani.
- Źródło: rozdział VIII
- (…) dla niewinnych uszu dziecka to, co nieczyste, pozostaje niezrozumiałe.
- Zobacz też: niewinność
- Gdy podróżnik zostawia w tyle za sobą góry, po raz pierwszy widzi je w ich rzeczywistym kształcie – tak też jest z przyjaciółmi.
- Ludzie najpierw muszą wiele wycierpieć, nim uda im się cokolwiek osiągnąć.
- Źródło: rozdział II
- (…) pierwsze poznane serce jest tym, do którego zwracamy się najchętniej.
- Źródło: rozdział VII
- Posiadam szczególny talent do rozmyślania nad ponurą stroną życia, wyciągania z niej najgłębszej goryczy i smakowania jej; zbadawszy ją tak do cna, wiedziałem, jak najskuteczniej znęcać się nad sobą.
- Źródło: rozdział VI
- Rzeczywistość często przerasta najpiękniejszy nawet sen.
- Źródło: rozdział VII
- Zrozumiałem, że istnieją ludzie, w których towarzystwie człowiek czuje się lepiej, wszystko, co gorzkie przemija, a świat rozpromienia słońce.
- Źródło: rozdział II
Zobacz też: