Andrzej Gawroński

Andrzej Gawroński (1885–1927) – polski indolog i językoznawca. Brat pisarki Zofii Kozarynowej.

O Andrzeju Gawrońskim

• Był pod względem zdolności po prostu cudem. Nie zdarzyło mi się w życiu spotkać człowieka obdarzonego taką nadzwyczajną, a pamiętliwą łatwością przyswajania sobie obcych języków, których całym szeregiem mówił i pisał doskonale, a rozumiał bez końca.
  • Autor: Jan Rozwadowski
  • Źródło: Zofia Kozarynowa (pod ps. Tadeusz Budzewski), Andrzej. Rzecz o profesorze Andrzeju Gawrońskim, Lwów 1931.

• (...) drugiego filologa o tak rozległych horyzontach treściowych i takim zasięgu geograficznym Polska nie wydała.
  • Autor: Kazimierz Nitsch
  • Źródło: Gawroński Andrzej (1885–1927), PSB, t. 7, Kraków 1948–1958.

• Gdy czytał, zdawało się, że ogarnia i wchłania odrazu całe stronnice, tak szybko, że robiło to wrażenie jednego rzutu oka, a tak dokładnie, że po latach pamiętał nie tylko treść, lecz nieraz słowa, wraz z tłumem ubocznych szczegółów.
  • Autor: Zofia Kozarynowa (pod ps. Tadeusz Budzewski), Andrzej. Rzecz o profesorze Andrzeju Gawrońskim, Lwów 1931.

• Pijać nie lubił, ale potrafił i w tym głupstwie pobić najtęższych.
  • Autor: Zofia Kozarynowa (pod ps. Tadeusz Budzewski), Andrzej. Rzecz o profesorze Andrzeju Gawrońskim, Lwów 1931.

• To, co raz dostało się do jego pamięci, już jej nie opuszczało, a co najważniejsza, nie leżało kędyś w trudnodostępnych warstwach, lecz stało w pogotowiu każdej chwili. Łatwość argumentowania, sypania przykładami i cytatami, pochodziła z tej zawsze gotowej pamięci Andrzeja, błyskawicznie sprawnej.
  • Autor: Zofia Kozarynowa (pod ps. Tadeusz Budzewski), Andrzej. Rzecz o profesorze Andrzeju Gawrońskim, Lwów 1931.

• Uczył się – to tylko zwrot uświęcony. W rzeczywistości czytał, a pamięć pracowała równo z oczami.
  • Autor: Zofia Kozarynowa (pod ps. Tadeusz Budzewski), Andrzej. Rzecz o profesorze Andrzeju Gawrońskim, Lwów 1931.