Liczę, że nie zdarzy mi się patrzeć na drugiego człowieka przez pryzmat koloru jego skóry. Dla mnie to szczególnie ważne, bo wychowałam się w rodzinie dwukulturowej. Mama pochodzi z Tajlandii, co 20 lat temu bywało różnie w Polsce przyjmowane. Dziś z naszą tolerancją jest już dużo lepiej, to mnie cieszy, bo z Polską się utożsamiam. Na każdym kroku doświadczam od innych wiele dobrego, choć nie wyglądam jak klasyczna Polka. Co nie znaczy, że zawsze było idealnie.
Nie łudziłam się nigdy, że zbawię świat. Jadąc na Lesbos i w każde inne miejsce, chciałam empirycznie zrozumieć ludzkie cierpienie, być blisko ludzi, bo wydaje mi się, że te wszystkie ważne decyzje polityczne podejmowane w Brukseli, Strasburgu czy Nowym Jorku zapadają w zupełnym oderwaniu od rzeczywistości.
Podzielony wewnętrznie naród który nie potrafi widzieć w każdym obywatelu drugiego człowieka, nigdy nie będzie wielkim narodem. Potrzebujemy odejścia od retoryki polaryzacji, w której polityka jest grą o sumie zerowej, w której własne zwycięstwo musi oznaczać unicestwienie innych opcji politycznych i ich wyborców. Zastrzeżenia Polski jako Rzeczpospolitej: Potrzebujemy głębszych więzi społecznych na których opiera się polityka. Poruszenia w debacie publicznej niemodnych pytań natury moralnej – jak sprawić by polityka była wyrazem solidarności i służby dla dobra wspólnego? Inaczej będziemy popełniać te same błędy, stawać się ofiarami agitacji i propagandy, wpadać w sidła demagogów i szarlatanów eksploatujących nieistotne różnice.
Jesteśmy potrzebni. Mapa świata krwawi ale nie tylko to. Jest dużo problemów, one nie muszą być na frontach, one mogą być w naszych kamienicach, na ulicy, na podwórku. W naszych miastach i miejscowościach, które wzywają do działania. I nie trzeba być w wielkiej instytucji, nie trzeba być w ONZcie, nie trzeba być politykiem, nie trzeba zarządzać wielką organizacją, nie trzeba być szefem misji, żeby móc odpowiedzieć na jakieś wyzwanie dookoła nas i tym samym poprawić świat chociaż o odrobinę. Jesteśmy potrzebni. Myślę, że w momentach zwątpienia które ma wielu z nas, jeśli o tym pamiętamy – to może nie jest hedonistyczne, to może nie jest przyjazne i radosne i przyjemne – ale oddanie siebie jakiejś potrzebie świata w ten sposób i odpowiedzenie na nią całym sobą, daje poczucie spełnienia.
