Albert (książę Wielkiej Brytanii i Irlandii)
Wygląd
Albert Sachsen-Coburg-Gotha (1819–1861) – książę-małżonek królowej Wielkiej Brytanii Wiktorii Hanowerskiej (jego kuzynki).
- Choć nie ustaję w pracach i wysiłkach dla kraju, do którego będę należał i w którym mam zająć tak wysokie stanowisko, nie przestanę nigdy być wiernym Niemcem, Koburczykiem, Gotańczykiem.
- Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, wyd. Czytelnik, Warszawa 1975, s. 27.
- Albert: Kto tam?
Wiktoria: Królowa Anglii.
Albert: Kto tam?
Wiktoria: Twoja żona, Albercie.- Opis: anegdota, według której po jednej ze sprzeczek Albert zamknął się w swoim pokoju i wpuścił doń Wiktorię dopiero wtedy, gdy powiedziała „twoja żona, Albercie” zamiast „królowa Anglii”.
- Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, op. cit., s. 27–28.
- Moja miłość jest bezinteresowna!
- Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, tłum. Krystyna J. Dąbrowska, wyd. Muza, Warszawa 2014, ISBN 9788377587072, s. 162.
O Albercie
[edytuj]- Albert jest czarujący, nadzwyczaj piękny: cudowne niebieskie oczy, śliczny nos, ładne usta, wymuskany wąsik i niewielkie bokobrody. Ma piękną posturę, szerokie ramiona, wąską talię. Podbił moje serce.
- Autor: Wiktoria Hanowerska
- Źródło: Jean des Cars, Kobiety, które zawładnęły Europą. Najpotężniejsze królowe, op. cit., s. 162.
- Największy dzień w naszej historii… i triumf mojego ukochanego Alberta.
- Autor: Wiktoria Hanowerska
- Opis: o otwarciu wystawy na terenie Hyde Parku, który był realizacją projektu Alberta odnośnie londyńskiej wystawy światowej.
- Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, op. cit., s. 28.
- Z księciem Albertem zszedł do grobu nasz prawdziwy władca. Ten niemiecki książę rządził Anglią w ciągu dwudziestu jeden lat z rozumem i energią, jakiej nie wykazał nigdy żaden z naszych królów. Gdyby przeżył niektórych ze starych graczy politycznych, zaznalibyśmy za jego sprawą błogosławieństwa rządów absolutnych.
- Autor: Benjamin Disraeli (po śmierci Alberta)
- Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, op. cit., s. 28.