Visual storytelling

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Visual Storytelling. Jak opowiadać językiem video – podręcznik Moniki Górskiej wydany przez PWN w 2019 r., wyróżniony w konkursie „Książka dla trenera” Polskiego Towarzystwa Trenerów Biznesu, 2019.

A[edytuj]

  • Antagonista z greki to nie wróg, lecz przeciwnik, rywal głównego bohatera, przeszkadzającym w osiągnięciu tego celu. Mocny antagonista wzmacnia bohatera.

C[edytuj]

  • Celem opowieści wideo jest jej ważne przesłanie, które chcesz przekazać ludziom i którego ta opowieść jest ilustracją. Dlatego pracę nad opowieścią zaczynasz od końca, od kulminacji czyli od momentu przełomu.
  • Cisza na ekranie jest ciszą przed burzą. Celowo opóźnia jeszcze na moment rozwiązanie, żeby napięcie u widza, utożsamiającego się z bohaterem, sięgnęło zenitu. Cisza, ten moment pauzy– podbija uwagę. Nie bierze się z kompletnego braku dźwięku, lecz z kontrastu do dźwięku poprzedzającego.

D[edytuj]

  • Dobry reporter różni się od wybitnego umiejętnością dostrzeżenia i opowiedzenia czyjejś historii.

I[edytuj]

  • Istotą reportażu jest nie tyle samo zdarzenie, ile tego zdarzenia znaczenie. Jak na warsztacie tkackim reporter na osnowie zdarzeń tworzy bardziej lub mniej misterny wzór. Im bardziej będzie odnosił się do wartości uniwersalnych czy archetypów, tym większa będzie siła jego oddziaływania.

J[edytuj]

  • Jak dobry bohater jest bramą do reportażu tak otwierająca rozmowa dokumentacyjna jest jej kluczem.
  • Jak wybrać ujęcia z kilku, a czasem kilkunastu godzin nagranego materiału? Wchodząc w buty, a raczej domowe pantofle twojego widza. Starasz się patrzeć głównie z jego perspektywy. I zadawać sobie pytanie: Czy to ujęcie jest potrzebne? Czy tylko ładne. I czy ta scena wywoła u niego taki efekt jaki chcę osiągnąć?
  • Jaką storyteller nie musisz manipulować rzeczywistością, aby pozyskać odbiorcę. Masz do tego celu inne skuteczne narzędzie. Strukturę opowieści i styl, czyli sposób w jaki odpowiadasz ze wszystkimi jego figurami.
  • Jako reporter bierzesz odpowiedzialność za bohatera. On nie zawsze do końca zdaje sobie sprawę ze wszystkich możliwych konsekwencji ujawniania szczegółów swojej historii. Ty – tak, dlatego po twojej stronie leży odpowiedzialność, żeby go chronić na każdym etapie realizacji.
  • Języka filmu można się nauczyć tak jak każdego innego języka. I jest to prostsze, niż się wydaje. Wystarczy, że spojrzysz na niego, dokładnie tak, jak na język pisany. Każda twoja książka na półce zbudowana jest z liter, słów, zdań, akapitów, rozdziałów, które razem tworzą całe dzieło. Z językiem filmu jest podobnie.

K[edytuj]

  • Każda opowieść musi mieć jak Tytanik swoją górę lodową. Najlepiej kilka.
  • Kiedyś rolą reportera było, żeby widz mógł zobaczyć, usłyszeć i poczuć wydarzenie, w którym nie mógł brać udziału, a którego był ciekaw. Dzisiaj jego rola polega przede wszystkim na tym, aby widz mógł zrozumieć sens tego wydarzenia.

M[edytuj]

  • Mniej znaczy więcej.

N[edytuj]

  • Najbardziej dramatycznym konfliktem, wymyślonym przez starożytnych, a stosowanym z porażającym efektem w dramatach Szekspira, nie jest pojedynek dobra ze złem, ale dobra z dobrem.
  • Najważniejszym przykazaniem języka opowieści jest: nie mów, lecz pokaż. I porusz.

P[edytuj]

  • Pierwszym montażystą jest oko ludzkie.
  • Połączenie dwóch ujęć czy dwóch scen to nie tylko prosty zabieg techniczny. Montaż to prawdziwa fabryka emocji. I jak to w fabryce, wybierając różne formy montażu, możesz te emocje wytwarzać i zwielokrotniać.
  • Przesłanie filmu to przyczyna, dla której chcesz o powiedzieć tę historię. Na tyle uniwersalna, że trafi do każdego. Wyrażona jednym zdaniem.

R[edytuj]

  • Reportaż to sztuka odejmowania.
  • Reporter ma prawo zapytać o wszystko a bohater ma prawo nie odpowiedzieć na jego pytania.

U[edytuj]

  • Uwagę widza utrzymujesz, stosując metodę Czerwonego kapturka, czyli serię filmowych niespodzianek: „aż tu nagle zza krzaka wyskakuje wilk”.

O Visual storytelling[edytuj]

  • Na naszych oczach ja zrobię wideo staje się nowym językiem angielskim. Książka dr Moniki Górskiej uczy, jak używać tego uniwersalnego w językach, by dotrzeć i porozumieć się ze wszystkimi, na których nam zależy. To praktyczny i napisany barwnym, przystępnym językiem przewodnik po świecie telewizji, Internetu i filmu, odsłaniający krok po kroku sekrety i techniki narracji filmowej.
    • Autor: PWN, na okładce książki