Szpiegu, do dzieła
Szpiegu, do dzieła (ang. Carry On Spying) – brytyjska komedia z 1964 roku w reżyserii Geralda Thomasa. Scenariusz napisali Talbot Rothwell i Sid Colin.
- Ein, zwei, drei, für, Piotruś Pan przytargał pumpernikiel. Danke!
- Postać: kelner w kawiarni
- Opis: próba mikrofonu w lampce.
Dialogi[edytuj]
- Charlie Bind: Agent Bind.
- Desmond Simpkins: James?
- Charlie Bind: Nie, Charlie.
- Desmond Simpkins: Numer?
- Charlie Bind: Dwa „O”.
- Desmond Simpkins: Co: „O”.
- Charlie Bind: Nie wiem, patrzyli na mnie i mówili: „O-o”.
- Opis: Bind to nawiązanie do postaci Jamesa Bonda.
- Desmond Simpkins: (...) cały personel służb specjalnych traktujemy jako mężczyzn. Ryzykujecie tak samo. Ubieracie tak samo, jecie to samo, posługujecie się tym samym hasłem. Zrozumiano?
- Daphne Honeybutt: Tak jest, sir! Bez obawy. Zapomnę o swojej płci.
- Desmond Simpkins: Oby i inni zapomnieli...
- Doktor Kruk: Ja jestem doktor Kruk. Zaskoczona?
- Daphne Honeybutt: Owszem, oczekiwałam mężczyzny... lub kobiety.
- Doktor Kruk: Jestem jednym i drugim.
- Desmond Simpkins: (...) misja jest niebezpieczna. Niektórzy mogą nie przeżyć, ale to normalka. Wasz sprzęt podstawowy obejmuje: po pierwsze, fałszywy paszport, jeden komplet lewych papierów, jeden sfabrykowany dowód osobisty, podrobione pieniądze i jeden zestaw sztucznych rzęs – w neseserze z imitacji skóry.
- Harold Crump: Suwak ma prawdziwy.
- Desmond Simpkins: Nad podróbką jeszcze pracujemy.
- Szef wywiadu: Nie muszę podkreślać znaczenia misji. Odzyskajcie wzór za wszelką cenę.(...) Nie popełnijcie błędu. Wasz przeciwnik, doktor Kruk, jest twardy. Dowodzi wywrotową organizacją... jak to szło?
- Cobley: Organizacja Drastycznego Uboju Rasy ludzkiej.
- Szef wywiadu: Znana jako ODUR.
- Harold Crump: Poproszę paczkę wzmocnionych zapałek.
- Carsters: Mam tylko wzmocnione sznurowadła.
- Harold Crump: Nie mogę ich palić, psują mi słuch.
- Carsters: Cafe Mozart o dziesiątej.
- Zobacz też: hasło
- Cobley: Przy obecnym kryzysie dość cienko przędziemy.
- Szef wywiadu: Bez kpin, ktoś musi być!
- Cobley: Wiem, że to ostatnia deska ratunku, ale... jest Simpkins.
- Szef wywiadu: Raczej ostatnia słomka ratunku...
- Opis: rozmowa kierownictwa wywiadu o braku wykwalifikowanej kadry.