Przejdź do zawartości

Søren Kierkegaard

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Søren Aabye Kierkegaard (1813–1855) – duński filozof i teolog.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Søren Aabye Kierkegaard

B

[edytuj]
  • Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą przenosimy góry.
  • Błoga bezczynność, daleka od bycia źródłem wszelkiego zła, jest raczej jedynym prawdziwym dobrem.
    • Lediggang som saadan er ingenlunde Roden til alt Ondt, tværtimod, den er et sandt guddommeligt Liv, naar man ikke keder sig.
  • Bóg zna tylko indywiduum, a nie masę.
    • Źródło: Pureté de Coeur.
  • By uciec od woli Boga, wynaleźliśmy naukę... Bronimy siebie, kryjąc się za foliałami.
    • Źródło: Lowrie, tom II, s. 539.
    • Zobacz też: nauka

C

[edytuj]
  • Cała Europa znalazła się na skraju bankructwa.
    • Opis: o kondycji europejskiej kultury.
    • Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, Warszawa 1995, tłum. Iwona Zimnicka, s. 406.
  • Cała moja działalność pisarska jest równocześnie moim własnym rozwojem, w którym coraz głębiej zastanawiam się nad swoją ideą, swoim zadaniem.
  • Chrystus nie chce tych, co Go podziwiają, ale tych, co Go naśladują.
  • Człowiek jest syntezą nieskończoności i skończoności, doczesności i wieczności, wolności i konieczności, jednym słowem, syntezą.
  • Człowiek, który zapragnął używania życia, wstąpił na drogę rozpaczy...
  • Człowiek zawsze czuje się czymś więcej niż tym, co osiągnął, więc cokolwiek by osiągnął, w niczym nie może znaleźć ukojenia, zadowolenia, szczęścia.
  • Czy to zrobisz, czy nie zrobisz, będziesz i tego, i tego żałował.
    • Źródło: Albo, albo, PWN, Warszawa 1982, s. 41.

D

[edytuj]
  • Dawniej ludzie wiedzieli mało, ale to „mało” poruszało do głębi ich serca. Dzisiaj ludzie wiedzą wiele, ale to „wiele” porusza ich tylko powierzchownie i karykaturalnie.
  • Do tego, żeby żyć zwyczajnie, trzeba mieć wiele odwagi.

G

[edytuj]
  • Gdy słyszę, jak ktoś wzdycha: „Życie jest ciężkie”, zawsze mam ochotę spytać: „W porównaniu z czym?”
    • Når jeg hører nogen sukke, at „livet er hårdt”, fristes jeg altid til at spørge: „Sammenlignet med hvad?”
  • Gdyż, mówiąc po ludzku, śmierć jest rzeczą ostateczną i, mówiąc po ludzku, nadzieja istnieje, póki istnieje życie. Ale, rozumując po chrześcijańsku, śmierć nie jest czymś ostatecznym, jest tylko drobnym zdarzeniem w przebiegu całości, to znaczy życia wiecznego i, rozumując po chrześcijańsku, w śmierci jest nieskończenie więcej nadziei niż wtedy, kiedy po ludzku mówimy, że istnieje jeszcze życie, nawet życie w pełni zdrowia i sił.

I

[edytuj]
  • Im bardziej człowiek się izoluje, tym bardziej natarczywi stają się nicponie i plotkarze.
  • Im mniej strachu, tym więcej ducha.
  • Ironia życia leży w tym, że żyje się je do przodu, a rozumie do tyłu.
    • Livet må forstås baglæns, men må leves forlæns. (duń.)

J

[edytuj]
  • Jest zarazem straszne i niebezpieczne przejść do życia wiecznego z możliwościami i życiowymi szansami, którym nie dano się urzeczywistnić na ziemi. A one same są boskimi wskazówkami. Wykorzystaj więc je, teraz!
  • Jeśli Boga mogę pojąć obiektywnie, to nie wierzę, ale właśnie dlatego, że nie mogę go ująć obiektywnie, muszę wierzyć. I jeśli pragnę zachować wiarę, muszę stale pilnować, by utrzymać obiektywną niepewność, by w obiektywnej niepewności znaleźć się na głębinie wody i nadal wierzyć.
    • Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, Warszawa 1995, tłum. Iwona Zimnicka, s. 410.

K

[edytuj]
  • Każda prawda jest prawdziwa tylko do pewnego stopnia. Jeżeli przekracza granice, pojawia się kontrapunkt i przestaje być prawdą.
  • Każdy pisarz religijny, głosiciel lub nauczyciel, który unika niebezpieczeństw i miejsc, gdzie się je spotyka i gdzie są warownie Zła, jest oszustem.
    • Źródło: S.A. Kierkegaard, The Point of View for My Work as an Author, Harper and Row, New York 1962, s. 59.
  • Każdy stan ma swoich zdrajców.
  • Kiedy moja modlitwa stała się bardziej skupiona i wewnętrzna, to miałem coraz mniej do powiedzenia. W końcu zamilknąłem.
  • Konieczność bycia kimś innym, niż się jest, stanowi dla człowieka źródło najgłębszej rozpaczy.
  • Kto sam siebie oszukał, ten sam sobie przeszkodził w uzyskaniu wieczności. Bo wieczność nie pozwala z siebie kpić...
  • Kto żyje etycznie, zawsze znajdzie wyjście...

L

[edytuj]
  • Ludzie domagają się wolności słowa jako rekompensaty za wolność myślenia, której rzadko używają.

M

[edytuj]
  • Mężczyzna w swojej żonie wielbi siebie.
  • Miłość, która zastygła, może się na nowo rozpalić.
  • Możliwości są bardziej przerażające niż rzeczywistość.

N

[edytuj]
  • Najpewniejszym z milczeń nie jest milczeć, ale mówić.
  • Najsilniejszy jest zawsze ten, kto umie złożyć dłonie do modlitwy.
  • Nasycenie rozczarowuje, możliwość nigdy.
    • Nydelsen skuffer, muligheden ikke. (duń.)
    • Źródło: Albo-albo
  • Nie jest rzeczą etyki wchodzić w targi.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • Nie ma prawdziwej przyjaźni bez sumienności.
  • Nie przywdziewaj białej szaty dla człowieka, którego oczy nie dostrzegają uroku czystej, niewinnej duszy.
  • Nie szukaj sprawiedliwości... Można być wolnym, nosząc kajdany.
  • Nieskończoność i wieczność stanowią największą i jedyną pewność.

P

[edytuj]
  • Pan Bóg nigdy nie opuszcza swojego stworzenia. To raczej człowiek porzuca swojego Stwórcę.
  • Podczas gdy oddający się spekulacjom Pan Profesor wysokiego rodu wyjaśnia całe istnienie, w roztargnieniu zapomniał, jak sam się nazywa: że jest człowiekiem, po prostu człowiekiem, a nie fantastycznym punktem 3/8 jakiegoś paragrafu.
    • Opis: o heglowskim typie profesora.
    • Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, Warszawa 1995, tłum. Iwona Zimnicka, s. 408.
  • Poeta potrafi wytłumaczyć cały świat, tylko nie siebie samego.
    • Digteren kan forklare hele Tilværelsen, men han kan ikke forklare sig selv. (duń.)
  • Prawdziwym mężczyzną jest ten, kto pragnie powtórzenia.

R

[edytuj]
  • Rozpacz jest na granicy, gdzie poryw egoizmu nędznie bojaźliwego i dumnie uparta zuchwałość spotykają się w równej niemocy.

S

[edytuj]
  • Są ludzie, którym ordery przynoszą zaszczyt i ludzie, którzy przynoszą zaszczyt orderom.
  • Starość urzeczywistnia marzenia młodości; widzimy to na przykładzie Swifta: w młodości budował dom dla wariatów, na starość sam tam poszedł.

Ś

[edytuj]
  • Świat składa się z samych okazji do miłości.

T

[edytuj]
  • To, co człowiek pierwotny nazywa przerażającym, to, co wylicza ze spraw najstraszniejszych i nic już więcej nie ma do wymienienia, dla chrześcijanina jest ułudą; (...) co lęka dziecko, jest niczym dla dorosłego.
  • Trzeba być uczciwym i nie podawać swego braku odwagi za pokorę, jest to bowiem – przeciwnie – pycha, a odwaga wiary jest jedynie pokorną odwagą.
  • Trzeba mieć niemało odwagi, aby się ukazać takim, jakim się jest naprawdę.
  • Trzeba ugodzić śmiertelnie ziemską nadzieję, tylko wtedy można uratować siebie nadzieją prawdziwą.

U

[edytuj]
  • Uczeni w Piśmie wiedzieli, gdzie musiał się narodzić Mesjasz – ale siedzieli całkiem spokojnie w Jerozolimie. Trzej królowie zdani byli tylko na plotkę – ale ta plotka tak ich poruszyła, że podjęli długą podróż.

W

[edytuj]
  • W każdym małżeństwie to nie droga jest trudna, lecz trudności są drogą.
  • Większość ludzi jest subiektywna w stosunku do siebie i obiektywna w stosunku do wszystkich innych; niekiedy aż za bardzo obiektywna.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • W naszych czasach pisanie książek podupadło bardzo, ludzie piszą o rzeczach, nad którymi nigdy nie rozmyślali, a jeszcze mniej je przeżywali.
    • Opis: z roku 1843
  • W świecie zwierzęcym, jednostka jest zawsze mniej ważna niż gatunek. Jest jednak osobliwością gatunku ludzkiego, że właśnie dlatego, iż jednostka została stworzona na obraz Boga, jednostka jest wyższa od gatunku.
    • Źródło: Journals of Kierkegaard, „Harper and Row”, New York 1958, s. 187.
    • Zobacz też: człowiek, zwierzę
  • Wszyscy chcą rozwoju, ale nikt nie chce zmiany.
    • Alle vil Udvikling – ingen vil Forandring. (duń.)

Z

[edytuj]
  • Zgorszenie zawsze sieją mężczyźni.
  • Zrozumieć wszystko bez zrozumienia siebie – to śmieszne.

Ź

[edytuj]
  • Źródłem wszystkich naszych bied jest porównywanie.

Ż

[edytuj]
  • Życie można zrozumieć, patrząc nań tylko wstecz. Żyć jednak trzeba naprzód.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Søren_Kierkegaard&oldid=562517”