Moje życie beze mnie

Moje życie beze mnie (ang. My Life Without Me) – dramat produkcji hiszpańsko-kanadyjskiej z 2003 roku w reżyserii Isabel Coixet i z jej scenariuszem.

Wypowiedzi postaci[edytuj]

Umieranie nie jest takie proste, na jakie wygląda.
- Postać: dr Thompson
- Zobacz też: śmierć

Chcesz wiedzieć, czemu wymiotuję? Naprawdę chcesz wiedzieć? Wymiotuję, ponieważ jak miałam osiem lat, dziewczyna, która powinna być moją najlepszą przyjaciółką, powiedziała, że jestem dziwką. Wymiotuję, ponieważ jak miałam piętnaście lat, nie zostałam zaproszona na jedyne przyjęcie, na które chciałam iść w moim całym życiu. Wymiotuję, ponieważ jak miałam siedemnaście lat, miałam już pierwsze dziecko i musiałam dorastać nocami. I nie mam już snów. Bez snów człowiek nie ma cholernego życia. Wymiotuję, ponieważ od czasu, kiedy wsadzili mojego tatę do więzienia, nie widziałam go. Nie dostałam nigdy nic od niego, nawet jednej cholernej pocztówki. I we wszystkich reklamach, wszyscy są cholernie szczęśliwi i całymi dniami moje dwie córki śpiewają cholerne piosenki z tych głupich reklam.

Oto ty. Oczy zamknięte, stoisz pośrodku deszczu. Nigdy nie myślałaś, że będziesz robić coś takiego. Nigdy nie wyobrażałaś siebie jako… Nie wiem, jak to opisać… jako jednego z tych, którzy lubią patrzeć w księżyc, albo tych, co spędzają godziny, wpatrując się w fale lub zachód słońca… Myślę, że wiesz, o jakim typie ludzi mówię. A może nie. W każdym razie podoba ci się to i tak; walczyć z zimnem, czuć, jak woda przepływa przez twoją bluzkę i dostaje się aż do twojej skóry. I dotyk ziemi, rosnącej miękko pod twoimi stopami i zapach. I dźwięk kropli deszczu uderzających o liście. O wszystkim tym mówili w książkach, ale ty ich nie czytałaś. Oto ty. Kto by pomyślał? Ty.

Patrzysz na wszystkie te rzeczy, których nie możesz kupić, a teraz… nawet nie chcesz ich kupić. Wszystkie te rzeczy pozostaną, kiedy już ty odejdziesz. Kiedy będziesz martwa. I wtedy zdasz sobie sprawę, że wszystkie te rzeczy w jasnych wystawach, wszystkie modelki w katalogach, wszystkie kolory, wszystkie promocje, wszystkie rady Marthy Stewart, wszystkie te stosy tłustego jedzenia są tylko po to, aby odciągnąć nas od śmierci. I że to nie działa.

Twój ojciec wypijał butelkę burbonu i nazywał to śniadaniem. Ty dziwaczejesz po jednym piwie. W liceum nie brałaś narkotyków, nie licząc paru jointów. Bez zaciągania się, tak jak prezydent Stanów Zjednoczonych, Bill Clinton. Teraz czujesz się jakbyś chciała spróbować wszystkich narkotyków na świecie. Ale nawet wszystkie narkotyki na świecie, nie zmienią tego uczucia, że twoje całe życie było snem, z którego budzisz się dopiero teraz.
- Zobacz też: Bill Clinton, narkotyki