Mohort

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Mohort (właśc. Mohort. Rapsod rycerski z podania) – dzieło Wincentego Pola wydane w 1875 roku.

Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
  • Są piękne chwile i czyste natchnienia
    W życiu człowieka, co lgną do sumienia
    Jak jasne gwiazdy, jak słowa miłości,
    Dopóki jeszcze godzien tych piękności.
  • Z dawnych to wieków tak w Polsce bywało,
    Że te chorągwie, co na Rusi stały,
    Starzejąc w służbie i idąc za chwałą,
    Więcej Hetmanów niż Królów słuchały.
    • Źródło: II
  • Kogoż nie zbiedzi, i kogoż nie znudzi
    Na Ukrainie ta rozkal wiosenna?
    Lecz co za roskosz, gdy się ziemia senna
    Po długiéj nocy znowu ze snu budzi!
  • Rzecz niepojęta – lecz wielkie wypadki
    Poprzedza zawsze Narodu przeczucie.
    Jak wśród tysiąca rozeznasz głos matki,
    Jako treść pieśni poznasz po jéj nucie,
    Tak po przeczuciu poznasz, co cię czeka,
    I że stanowcza chwila niedaleka.
    • Źródło: IV
  • Śliczny był wieczór, cichy i pogodny,
    I miesiąc zeszedł, i stepy oświécał,
    Konie szły raźno pośród nocy chłodnéj,
    Czasem się w polach ogień gdzieś rozniecał;
    Czasem w przelocie ozwały się ptaki...
    • Źródło: V
  • Jest nić tajemna, która wiąże duchy,
    I serce wodza z sercem całéj wiary,
    Że wspólnie biją i do jednéj miary,
    Jak w elektronu chwycone łańcuchy.
    • Źródło: VI