Barbara Rosiek

Barbara Rosiek (1959–2020) – polska prozaiczka i poetka.

Byłam schizofreniczką

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Byłam schizofreniczką.

• Czego oczekuję od ciebie, miłości? Byś była ze mną tak często, jak to możliwe, bym mogła słyszeć twoje – kocham cię – bym mogła cię przytulić i poczuć blisko. Bym w słowach – kocham cię – czuła to, co czuję, bym mogła bez lęku opowiadać o moich tęsknotach, byś umiała unieść to spokojnie lub się na mnie zezłościła z tym cudownym uśmiechem i zaciśniętymi pięściami.

• Mogli nas jedynie spacyfikować lekami, ale myśmy i tak wracali z nową duszą wypełnioną całym Wszechświatem.

Pamiętnik narkomanki

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Pamiętnik narkomanki.

• Ach, te bezsenne noce, kiedy w ciemnościach na wyciągnięcie dłoni dotykam swego lęku.

• Bo jaki jesteś ty, mój świecie? Niby wszystko takie proste, wszystko ma swoje określone miejsce. Tylko, że ja nic z tego nie rozumiem albo rozumiem, kiedy jest już za późno.

• Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

• I ja, wielka, ważna gówniara, która była sama dla siebie idolem.

Kokaina

• Czy może istnieć na ziemi tak szalona, jedyna, wierna i prawdziwa miłość, jaką ma ćpun do narkotyku? Miłość, która niesie w sobie wszystkie formy zniszczenia? Dlaczego godzimy się na udręczenie?

• Dlaczego każdy koniec nie miałby być szczęśliwy?

• Jasność bez światła.
  Ciemność bez mroku.
  Każdy nosi w sobie niespełnioną miłość.

• Najwięcej życia ma w sobie Śmierć!

• Przemoc wobec ciała zabija też duszę.

• Świat niewątpliwie dąży do samozagłady ale poezja, no właśnie poezja przetrwa tysiące obłędów jej twórców, nie udusi jej smog, nie pokona broń masowego rażenia.

• W życiu można przetrzymać tylko jedno piekło. Każde następne jest lustrzanym odbiciem pierwszego.

• Wyrok skazujący wydany przez społeczeństwo jest zbrodnią doskonałą, prowadzi do samobójstwa ofiary bez wskazania winnych.

• Zapewne pył kosmiczny zniekształca rzeczywistość, skoro Mały Książę uważa mnie za swoją różę…

Inne

• A przecież kochałam tak mocno, że byłam gotowa umrzeć dla idei.

• Bo nie wystarcza dla mnie tylko urodzić się i umrzeć, muszę zbyt często umierać.

• Być może pójdę do piekła, ale to mi wcale nie przeszkadza, lubię ciepło.

• Chciałam kiedyś pokochać. Zwykłą miłością. Może wtedy wszystko byłoby inaczej.

• Chroń mnie przed filozofami. I teoriami osobowości. To tak, jakby jakiś geniusz kłamał, że poznał tajemnicę istnienia. Trzeba żyć w zgodzie z naturą i nie być ludzkim zwierzęciem.

• Chyba trzeba wyleczyć się z siebie.

• Człowiek nocy, ciemności, grozy, graniczności. To wciąż ja.

• Diable, Ty głupku, jeżeli się powieszę, to kogo będziesz dręczył?!
  • Źródło: W poszukiwaniu ducha

• Dziesięć lat temu żyłam w topieli. Teraz, kiedy zrozumiałam, że być może sięgam kresu, zaczęłam się ratować. Mój organizm się zestarzał i powrót z zaświatów stawał się trudniejszy.
  • Źródło: Alkohol, prochy i ja

• Efekt pierwszego wzięcia kokainy całkowicie mnie zaskoczył. Gdyby ktoś mnie uprzedził, że po chwilach niebiańskiego uniesienia, ba, ekstazy kosmicznej, będę marzyła jedynie o całkowitym unicestwieniu każdej myśli, ruchu, każdej żywej cząstki mej istoty. Jakże obrzydliwy staje się mózg własny z pokładami pamięci, rozkołysanymi emocjami. (…) Jedno pchnięcie ścinające krew. Ptak z obciętymi skrzydłami, który drepcze w miejscu, podskakuje z nadzieją na lot.

• Granica jest ściśle określona przez Boga i rozhuśtana przez szatana.

• Ile można marzyć nigdy nie spełnionej miłości? Całą wieczność swego życia. Zatopić się w sen na jawie, że nadchodzi, i śnić.

• Ile razy trzeba upaść żeby powstać na zawsze?

• Ja tylko walczę o siebie
  Ja tylko nie chcę umierać
  Ja tylko pragnę pokochać.

• Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?

• Jaki jest rozmiar tęsknoty, jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przestać krzyczeć? Przytulić się do jej dna. Wtedy nie czujesz wypychania na powierzchnię bólu.

• Jedno jest cierpienie dla każdego na świecie – brak miłości.

• Jedni cierpią w milczeniu, inni „krzyczą” na dachu wieżowca. To błąd istnienia, błąd porozumienia się z samym sobą.

• Jestem brakującym ogniwem między człowiekiem i szatanem.

• Jestem szczęśliwa – umieram.

• Jesteście tylko tym, czym jesteście.

• Kiedy przyjaciel nie chce cię znać, czy kiedykolwiek był twoim przyjacielem? Chyba nie.

• Moje Królestwo jest pełne lęku – miałam coraz więcej wyznawców i coraz więcej wrogów.

• Najwięcej życia ma w sobie śmierć.

• Nawet na dnie istnieje granica estetycznej tolerancji.

• Nie należę do świata normalnych ani do świata obłąkanych, dlatego ta samotność ma wymiar skrajnej pojedynczności. Wzbroniony jest mi wstęp do pierwszego, a przed drugim bronię się rozpaczliwie. A po za tym nie chcę należeć ani do pierwszego, ani do drugiego.

• Nie sztuka dać się pokochać, sztuką jest odpowiedzieć miłością na miłość.

• Pisanie książek to czysta schizofrenia. Pisarz zaczyna żyć życiem swoich bohaterów i żyje w stanie permanentnego rozszczepienia jaźni, emocji, swojego ja.

• Poszłam daleko w głąb siebie, w straszliwy labirynt i oślepłam tam wewnątrz, i już niczego nie uda mi się zobaczyć ponad to, co już zobaczyłam. I widziałam samotność, smutek i wielki żal. I chwilę radości, która nie należała do mnie.

• Prowokuję, odpowiada mi ciemnota i histeria małych dusz. Zazdroszczą mi buntu.

• Przemilczany problem nie istnieje.

• Przeszłość i przyszłość łączą tylko im znane głosy. Czas obecny istnieje lub zanika bez względu na nieustający rytm zegarów, odsłania tajemnice lub wiąże losy ludzi, którzy nigdy nie powinni się spotkać.

• Rzeczywistość jest bańką mydlaną. Gdy mocniej odetchnę, wszystko zniknie.

• Schizofrenicy to wybrańcy Boga, mogą uczynić wszystko, ale za szybko się wyczerpują.

• Szatan zapładniał mnie czasami, ale wywoływałam sztuczne poronienie bez żadnego poczucia winy.

• W tej podróży jesteśmy wiele razy narażeni na utratę drogi, dezorientację, częściowe niepowodzenia, a nawet całkowitą klęskę, przychodzi nam przeżyć wiele lęków i spotkać wiele duchów i demonów, które możemy pokonać lub które mogą pokonać nas.

• Walka jest stanem przynależnym człowiekowi.

• Wszyscy czegoś chcą ode mnie, domagają się. Nikt nie chce pobyć ze mną blisko i nic więcej. Wszyscy od razu pragną bym pomogła im rozwiązywać ich problemy. A ja chcę się przytulić i znieruchomieć choć na chwilę.

• Wszystko wychodzi jak z rozprutego gwałtownym cięciem wora – cała obrzydliwość podświadomości.
  • Źródło: Oswajanie zwierza

• Z samotnością w sercu, z pragnieniem w głodnych oczach, z rezygnacją w dłoniach. Kocham.

• Zamiary Boga bywają proste, to pokrętna dusza człowieka je komplikuje, sprzeciwiając się w krzyku rozpaczy.

• Życie fantazjami bywa niekiedy takie realne.

• Zależy mi na innych ludziach, tylko nie potrafię niekiedy ocenić kto przyjacielem, a kto wrogiem. Poza tym mam silne zaburzenia pamięci i nie pojmuję, dlaczego nagle inni przestają się do mnie odzywać.