Ania z Zielonego Wzgórza

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Ania z Zielonego Wzgórza

Ania z Zielonego Wzgórza (ang. Anne of Green Gables) – powieść kanadyjskiej pisarki Lucy Maud Montgomery z 1908 roku, pierwsza część cyklu powieściowego Ania z Zielonego Wzgórza.

Cytaty w przekładzie Rozalii Bernsteinowej[edytuj]

(wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1990)

Wypowiedzi postaci[edytuj]

Ania Shirley[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Ania Shirley.
  • Całe życie składa się tylko z powitań i pożegnań, jak mówi pani Linde (…).
  • Doszłam do wniosku, że nie warto być teraz romantycznym. Było to bez wątpienia bardzo piękne paręset lat temu, w otoczonym wieżami Camelot, lecz obecnie romantyczność nie znajduje na ogół uznania.
  • (…) recytować modlitwę nie jest wcale to samo, co modlić się (…).

Pani Allan[edytuj]

  • Myśl, że odczuwamy rozkosze życia, kiedy ktoś ukochany nie jest już pośród nas i nie może dzielić ich z nami, myśl ta rani nas boleśnie i często wydaje się nam, że sprzeniewierzamy się naszemu smutkowi, jeśli na nowo zaczynamy wracać do życia.
    • Źródło: s. 291
  • (…) nie należy zamykać dusz przed kojącym wpływem natury.
    • Źródło: s. 291

Maryla Cuthbert[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Maryla Cuthbert.
  • Przypominam sobie spojrzenie, jakie mi rzucił odchodząc. Wyrażało wszystko to, co przemyślał ostatniej nocy. Wolałabym, żeby był taki jak inni mężczyźni i potrafił wygadać, co go w środku dręczy. Wtedy można by mu odpowiedzieć i wyperswadować niejedno. Ale co zrobić z mężczyzną, który tylko patrzy?
    • (…) I wish he was like other men and would talk things out. A body could answer back then and argue him into reason. But what’s to be done with a man who just looks? (ang.)
    • Opis: o Mateuszu.
    • Źródło: L.M. Montgomery, Ania z Zielonego Wzgórza, op. cit., s. 40.
  • Widzę coraz wyraźniej, że w domu, w którym jest Ania, nie może być smutno!
    • Źródło: s. 105

Małgorzata Linde[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Małgorzata Linde.
  • Charakter jej jest pewnie równie ognisty, jak jej włosy.
    • Opis: o Ani.
    • Źródło: s. 70
  • Ci, którzy się zajmowali kiedykolwiek dziećmi, wiedzą dobrze, że nie ma stałych i niewzruszonych metod, które by się dały zastosować do wszystkich wychowanków. Ci zaś, którzy nie mieli dzieci, sądzą, że wszystko jest równie proste i łatwe jak reguła trzech. Wypisujesz trzy widome zgodnie z zasadą, a wynik będzie dobry. Jednak ciało i krew nie dadzą się podciągnąć pod zasady arytmetyki (…).

Inne postacie[edytuj]

  • Lękam się, że wyobraźnia moja jest nieco zaśniedziała… tak dawno nie miałam z nią do czynienia.
    • Postać: Józefina Barry
    • Źródło: s. 157
  • Nie pracuję zbyt dużo (…). Tylko zestarzałem się, a zapominam o tym. Tak, tak, zawsze pracowałem dużo i myślę, że umrę też przy robocie.
  • (…) zwinni ludzie to najlepsi robotnicy.
    • Postać: pani Blewett
    • Źródło: s. 50

Inne cytaty[edytuj]

  • – Czyż to nie cudownie, Marylo, że jutro następuje nowy dzień, w którym nie uczyniłam jeszcze żadnego głupstwa?
    – Jestem pewna, że popełnisz niejedno – rzekła Maryla. – Pod tym względem nikt ci nie dorówna.
    – Wiem o tym – przyznała Ania żałośnie. – Ale czy Maryla zauważyła u mnie ten pocieszający objaw? Nigdy dwukrotnie nie popełniam tego samego błędu!
    – Niewiele na tym zyskujesz, jeśli wymyślasz coraz to nowe.
    – Ależ Marylo. Chyba musi być granica dla błędów, jakie jedna osoba może uczynić, więc kiedy popełnię już wszystkie, musi przecież nastąpić koniec. Jest to stanowczo myśl bardzo pocieszająca.
    • Źródło: s. 176
  • Gdyby Maryla oznajmiła, że Mateusz pojechał na dworzec, aby odebrać kangura przysłanego z Australii, zdumienie pani Małgorzaty pewnie nie byłoby większe.
    • If Marilla had said that Matthew had gone to Bright River to meet a kangaroo from Australia Mrs. Rachel could not have been more astonished. (ang.)
    • Źródło: s. 12
  • – Ja się nie wtrącam, tylko mam własne zdanie o tej sprawie. A zdaniem moim, powinnaś pozwolić Ani wziąć udział w tej rozrywce.
    – Ty byś uważał, że powinnam jej pozwolić udać się na księżyc, gdyby miała ochotę na taką wycieczkę. Ręczę za to – odpowiedziała kwaśno Maryla.
    • Źródło: s. 149
  • Jakże to musi być przyjemnie, Marylo, być naprawdę dorosłym, jeśli tak przyjemnie jest być traktowaną jak dorosła.
    – Nic mi o tym nie wiadomo – rzekła Maryla z westchnieniem
    • Źródło: s. 145
  • Na Wyspie Księcia Edwarda bowiem panuje zwyczaj kłaniania się każdej spotkanej osobie, czy to znajomej, czy obcej.
  • (…) in Prince Edward island you are supposed to nod to all and sundry you meet on the road whether you know them or not. (ang.)
    • Źródło: s. 15
  • Nie ma nic bardziej irytującego nad mężczyznę, który nie odpowiada… z wyjątkiem kobiety, która nie odpowiada.
  • – Nie powinnaś tyle myśleć o swojej powierzchowności, Aniu. To nieładnie, że jesteś tak bardzo próżna.
    – Czy mogę być próżną wiedząc, że jestem strasznie brzydka? – zaprotestowała Ania. – Kocham piękno i cierpię, gdy patrząc w zwierciadło widzę swoją brzydotę. Doznaję wtedy wielkiej przykrości… zupełnie jak wówczas, kiedy patrzę na coś szkaradnego. Żal mi tego, co jest brzydkie.
    – Pięknym jest czyniący piękno – wyrecytowała Maryla.
    • Źródło: s. 78
  • Nieco „uznania” od czasu do czasu oddziałuje równie dodatnio, jak najrozumniejsza „wychowawcza uwaga”.
    • Źródło: s. 192
  • Okupujemy bowiem pewną ceną wszystko, co zdobywamy lub otrzymujemy w życiu. Zaspokojenie cennych ambicji wymaga nakładu pracy, trzeba je czasem okupić niepokojem i samozaparciem, a nawet chwilami złamania.
    • Źródło: s. 281
  • – (…) słyszałaś, jak mówił: „Któż to jest to dziewczę na estradzie z takimi wspaniałymi tycjanowskimi włosami? Twarzyczkę tę pragnąłbym malować”. Oto masz, Aniu. Ale co to znaczy włosy tycjanowskie?
    – Przetłumaczone na nasz język znaczą po prostu rude – roześmiała się Ania.
    • Źródło: s. 268
    • Zobacz też: Tycjan

Cytaty w innym przekładzie[edytuj]

  • Nienawiść to po prostu miłość, która zbłądziła z drogi.
  • Wielkie rzeczy tego świata zawsze mają wpływ na rzeczy małe.

Zobacz też[edytuj]