Alessandro Pronzato
Alessandro Pronzato (1932-2018) – włoski ksiądz katolicki, autor wielu książek poświęconych duchowości.
Niewygodne Ewangelie (1965)[edytuj]
(Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów, Poznań 1990, tłum. Anna Gryczyńska)
- Być może główny grzech pewnej odmiany wychowania chrześcijańskiego polega na tym, że nauczyliśmy ludzi, co mają robić, a zapomnieliśmy im powiedzieć, kim są.
- Źródło: s. 192.
- Człowiek bogaty nie potrafi już dojrzeć ubogiego. I złości się, gdy inni go widzą. Chciałby, by nie istniał.
- Źródło: s. 95.
- Zobacz też: bogactwo
- Człowiek jest ryzykiem Boga. Stwórca zgodził się na to ryzyko. Podjął ryzyko ludzkiej wolności, która mogła zwrócić się przeciwko niemu.
- Źródło: s. 72.
- Zobacz też: asceza
- Faryzeusz zdecydowanym krokiem idzie naprzód, staje wyprostowany i nadęty i rozpoczyna modlitwę, która w całości jest wezwaniem do Boga, by wziął pod uwagę jego dobre uczynki. Nie tyle się modli, ile prosi czy może opowiada o sobie.
- Źródło: s. 180.
- Zobacz też: faryzeusze
- Heroiczna pustynia narzucała wyniszczające posty. Dziś walka toczy się na innym froncie. Człowiek nie potrzebuje dodatkowego bólu: włosiennica, biczowanie mogłoby go niepotrzebnie załamać. Umartwianie polegać będzie raczej na wyzwoleniu się od wszelkiej potrzeby pośpiechu, hałasu, środków podniecających, alkoholu.
- Źródło: s. 229.
- Zobacz też: asceza
- Każdy musi mieć odwagę dokonać cięć na żywym ciele. Jeżeli dla ratowania ciała ktoś decyduje się utracić kończynę, tym bardziej powinien to uczynić dla zbawienia. Uczeń staje więc wobec konieczności wyboru celów ostatecznych, wobec niezwykłej powagi wymogów stawianych przez Chrystusa.
- Źródło: s. 162.
- Mój Boże! Katolicką etykietką opatrzona jest bezkształtna mieszanina nieudolności, dyletanctwa, infantylizmu, głupoty, służalczości, nieumiejętności podejmowania rzeczywistych problemów.
- Źródło: s. 126.
- Zobacz też: służalczość
- Nasza cywilizacja jest w stanie zapewnić ludzkości kilkadziesiąt milionów megaton trotylu. Ale nie jest w stanie zagwarantować wszystkim chleba powszedniego ani podarować każdemu człowiekowi koniecznych dwu tysięcy siedmiuset kalorii dziennie.
- Źródło: s. 63.
- Zobacz też: cywilizacja
- Nie możemy zadowolić się mówieniem o brzydocie grzechu. Nikt nie popełnia grzechu jedynie po to, by czynić zło, ale ponieważ odkrywa w grzechu dobro i piękno, choćby maleńkie i cząstkowe.
- Źródło: s. 191.
- Zobacz też: grzech
- Religia, która nie przejawia się w miłości, zasługuje na jedno imię: hipokryzja.
- Źródło: s. 219.
- Rzeczywistość uczy nas, że jesteśmy podobni do innych ludzi, że nie jesteśmy szczególnym gatunkiem istot uprzywilejowanych, że nasza wiara nie zwalnia nas z konieczności przeciwstawiania się tajemniczym rzeczywistościom świata z tymi samymi ograniczeniami, jakie są udziałem innych i z tą samą możliwością popełniania ludzkich błędów.
- Źródło: s. 220.
- Zbawienie bogatego polega przede wszystkim na odkryciu, że klucze Raju znajdują się w rękach ubogiego. Bogaty musi poprosić ubogiego o pozwolenie, by mógł wejść.
- Źródło: s. 97.