Spieprzaj, dziadu!

Panie, spieprzaj pan! Spieprzaj, dziadu!
- Autor: Lech Kaczyński
- Opis: po spotkaniu wyborczym na warszawskiej Pradze-Północ, 4 listopada 2002 (przed 2. turą wyborów prezydenta miasta stołecznego Warszawy).
- Źródło: „Rzeczpospolita”, 5 listopada 2002
- Znaczenie: słowa te zakończyły kilkukrotne próby uciszenia uczestnika spotkania wyborczego, który już po jego zakończeniu domagał się odpowiedzi na swoje pytania. Zostały wypowiedziane przy wsiadaniu do samochodu.
- Wyjaśnienie autora: polityk też ma prawo do obrony godności. Pierwszą serię obelg wytrzymałem, dopiero przy drugiej powiedziałem twardo, ale jak na praską ulicę łagodnie, żeby sobie poszedł^[1].

Nawiązania

Mam wrażenie, że to twórcze rozwinięcie doktryny „Spieprzaj, dziadu!”. (…) Czy „nie ma mowy” stanie się mottem IV RP?
- Opis: komentarz do wypowiedzi prezydenta Lecha Kaczyńskiego, w której wykluczył on możliwość przyznania podwyżek pracownikom służby zdrowia słowami: „Nie ma mowy”.
- Autor: Donald Tusk
- Źródło: gazeta.pl

Nie będę tego cytował, ale to powiedzenie zrobiło furorę. Uważam, że nie ma w Polsce ludzi, środowisk i dziadów, których należy wykluczyć.
- Autor: Donald Tusk
- Źródło: Polsat, 26 września 2005