Plastuś: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
+1 |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
** Źródło: rozdz. ''Historia niewesoła wcale jak do klasy przyszły lale'' |
** Źródło: rozdz. ''Historia niewesoła wcale jak do klasy przyszły lale'' |
||
** Zobacz też: [[Petronela]] |
** Zobacz też: [[Petronela]] |
||
==''Przygoda Plastusia''== |
|||
* Są też tam bardzo dziwne zwierzęta z rogami - nazywają się krowo i kozy i dają mleko do wiaderek. Jeszcze takich rogatych zwierząt nie widziałem. Jedna koza beczała, trzęsła brodą i chciała mnie połknąć, ale Tosia nie dała. |
|||
** Źródło: rozdz. ''Na wsi jest wesoło'' |
|||
** Zobacz też: [[krowa]], [[koza]] |
|||
Wersja z 19:23, 27 kwi 2013
Plastuś – fikcyjna postać, znana z twórczości Marii Kownackiej (książek Plastusiowy pamiętnik oraz Przygody Plastusia) oraz serii filmów animowanych.
Plastusiowy pamiętnik
- Ten artykuł ma chronologiczny układ cytatów.
- Jestem malutki ludzik z plasteliny. Dlatego na imię mi Plastuś. Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoju, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się myszka. A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.
- Źródło: rozdz. Dlaczego nazywam się Plastuś
- Zobacz też: plastelina, piórnik
- Mój zeszycik ma w środku białe kartki, a okładkę czerwoną. Mój zeszycik jest taki duży, jak Tosi paznokieć, i leży w moim piórnikowym pokoiku na samym dnie. A potem pozbierałem wszystkie połamane noski od ołówka i piszę teraz nimi w zeszyciku swój pamiętnik.
- Źródło: rozdz. O pamiętniku w czerwonym zeszyciku
- Zobacz też: pamiętnik
- Dzisiaj rano, ledwo Tosia otworzyła piórnik, zaraz Zosia woła: - Tosiu, daj no mi scyzoryk, odkręcę tę śrubę w ławce! Scyzoryk nie zdążył się nasrożyć, a tu zgrzyt... zgrzyt... już miał ostrze wyszczerbione o żelazną śrubkę. Ale Zosia nie zważała na to, kręci dalej. Wtem ostrze ześlizguje się ze śrubki prosto w palec Zosi.
- Ta Petronela to pani wielka: siedzi w lalczynym pokoiku za piecem na zielonej kanapie (z pudełka od papierosów), rozpiera się i nosa do góry zadziera.
- Źródło: rozdz. Historia niewesoła wcale jak do klasy przyszły lale
- Zobacz też: Petronela