Piotr Kofta: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Piotr Kofta|Piotr Kofta]]''' (ur. 1973) – polski pisarz. |
'''[[w:Piotr Kofta|Piotr Kofta]]''' (ur. 1973) – polski pisarz. Syn [[Jonasz Kofta|Jonasza]]. |
||
* – Ale ja... – szepcze Przewałko – ... ja jestem kulturalnym ekshibicjonistą...<br />– To znaczy?<br />– Ja... bym panią poprosił... gdyby pani zechciała...<br />– O co by pan poprosił?<br />– Żeby... pani... po... pa... trzy... ła...<br />– A jest na co? – pyta brunetka.<br />Przewałko spogląda na nią i śmieje się jakby autoironicznie. |
* – Ale ja... – szepcze Przewałko – ... ja jestem kulturalnym ekshibicjonistą...<br />– To znaczy?<br />– Ja... bym panią poprosił... gdyby pani zechciała...<br />– O co by pan poprosił?<br />– Żeby... pani... po... pa... trzy... ła...<br />– A jest na co? – pyta brunetka.<br />Przewałko spogląda na nią i śmieje się jakby autoironicznie. |
||
** Źródło: ''Piękne wieczory'' |
** Źródło: ''Piękne wieczory'' |
Wersja z 23:19, 1 cze 2011
Piotr Kofta (ur. 1973) – polski pisarz. Syn Jonasza.
- – Ale ja... – szepcze Przewałko – ... ja jestem kulturalnym ekshibicjonistą...
– To znaczy?
– Ja... bym panią poprosił... gdyby pani zechciała...
– O co by pan poprosił?
– Żeby... pani... po... pa... trzy... ła...
– A jest na co? – pyta brunetka.
Przewałko spogląda na nią i śmieje się jakby autoironicznie.- Źródło: Piękne wieczory
- Moje marzenia zawsze były banalne i nigdy się nie spełniały. Chcąc postępować w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem byłem zmuszony kolejno rezygnować z rozmaitych mrzonek dotyczących nadzwyczaj pomyślnej przyszłości. I tak, w porządku chronologicznym, kończąc szkołę podstawową rozstałem się z marzeniem o Wielkim Sportowcu, w liceum pożegnałem mit o Geniuszu Naukowym i Natchnionym Hippisie żywiącym się powietrzem, w traktacie studiów porzuciłem wiarę we Wspaniałego Kochanka i i jego Piękne Kobiety, a także nadzieję na Wielkie Pieniądze Spadające z Nieba.
- Źródło: Bura małpa
- W złożonym i dynamicznym świecie przeznaczenie z trudem i nie zawsze się wypełnia. Wśród tysięcy splątanych ścieżek trudno znaleźć swoją własną, opatrzoną imiennym drogowskazem. Czasem, kiedy się wreszcie odnajdzie, ścieżka już dawno nie jest ścieżką, lecz zadeptanym traktem, a przy wejściu pobierają opłatę.
- Źródło: Piękne wieczory
- Zobacz też: ścieżka
- W myślach widziałem krystalicznie czysty płyn w butelce, zimny jak Antarktyda, palący jak piekło.
- Źródło: Piękne wieczory