Godziny

Godziny (ang. The Hours), film obyczajowy produkcji amerykańsko-brytyjskie z 2002 roku; reż. Stephen Daldry.

Virginia Woolf

• Ktoś musi umrzeć, aby ktoś inny bardziej docenił życie.

• Żeby spojrzeć życiu w twarz... Zawsze patrz życiu w twarz. Dopóki się nie przekonasz czym ono jest. Do końca, aż je poznasz. Aby pokochać je takie, jakim jest. A później... żeby je odłożyć.

• Żeby spojrzeć życiu w twarz... Zawsze patrz życiu w twarz. Dopóki się nie przekonasz do czego ono jest. Do końca, aż je poznasz. Aby pokochać je takie, jakim jest. A później, żeby je odłożyć. Leonard... Zawsze między nami całe lata... Zawsze lata. Zawsze miłość. Zawsze godziny.

• Nie można odnależć spokoju, unikając życia.

Laura Brown

• Są takie dni, kiedy myśli się, że to już nie na nasze siły i ma się ochotę zabić.

• To była śmierć, a ja wybrałam życie.

Richard

• Głosy zawsze tutaj są...

• Oh, Pani Dalloway... Wydajesz przyjęcia, by ukryć ciszę.

• Jeszcze chcę to wszystko opisać. Wszystko co dzieje się w jednej chwili. Kwiaty, które niesiesz obejmując je. Ten szlafrok jego zapach, dotyk, fakturę... Wszystkie nasze uczucia - twoje i moje. Ich historię. Kim niegdyś byliśmy. Wszystko na świecie. Wszystko zmieszane. Tak jak jest teraz. I zawiodłem. Niezależnie od tego gdzie zaczniesz, zawsze pozostanie tak wiele.

Clarissa Vaughn

• Był taki ranek, zbierając kasztany i miało się takie przekonanie o tych możliwościach. Znasz to uczucie? I pamiętam jak sobie wtedy myślałam, "to jest początek szczęścia, to tu się zaczyna", i oczywiście będzie tego więcej... Jakoś mi to nie bardzo wyszło... i nie był to początek - to było szczęście. To był ten moment, właśnie wtedy...

Kitty Barlowe

• Uważam, że nie można być kobietą dopóki nie urodzisz dziecka.

Dialogi

Richard: Czy byłabyś na mnie zła...

Clarissa: Czy byłabym zła jeśli nie pojawiłbyś się na przyjęciu?

Richard: Czy byłabyś na mnie zła, gdybym umarł?

Angelica: Co stanie się z nami jak umrzemy?

Virginia: Co się stanie? Wrócimy tam skąd pochodzimy.

Angelica: A ja nie pamiętam skąd pochodzę...

Virginia: Ja też nie.

Angelica: Wygląda na bardzo małą...

Virginia: Tak, to się niekiedy zdarza.... Wyglądają wtedy na mniejsze. I na bardzo spokojne.

Richard: Zostałem przy życiu dla ciebie... Ale teraz już musisz mnie puścić.

Clarissa: Richard...

Richard: Nie, nie zaczekaj... Opowiedz mi historię.

Clarissa: Ale o czym?

Richard: Opowiedz mi co dzisiaj robiłaś?

Clarissa: Wyszłam i... poszłam kupić kwiaty. Zupełnie jak Pani Dollaway z książki. No i to był przepiękny poranek.

Richard: A był taki?

Clarissa: Tak. Był taki piękny, i taki świeży...

Richard: A, świeży, jak... Jak poranek na plaży?

Clarissa: O tak...

Richard: Właśnie taki?

Clarissa: Tak.

Richard: Jak wtedy kiedy wyszłaś na ganek starego domu? Miałaś z 18 lat, ja chyba 19... Tak - miałem 19 lat i w życiu nie widziałem nic równie pięknego... Ciebie, wychodzącą zza szklanych drzwi, zaspaną... Czy to nie dziwne? Jak większość poranków w czyimś zwykłym życiu... Obawiam się, że nie będę mógł pójść na przyjęcie.

Clarissa: Przyjęcie... To nie ma żadnego znaczenia...

Richard: Byłaś dla mnie taka dobra Pani Dollaway... Kocham cię. I nie sądzę, aby była szczęśliwsza dwójka ludzi niż my byliśmy.

Obsada

• Nicole Kidman jako Virginia Woolf
• Julianne Moore jako Laura Brown
• Ed Harris jako Richard
• Meryl Streep jako Clarissa Vaughn
• Toni Collette jako Kitty Barlowe
• Sophie Wyburd jako Angelica Bell