Owidiusz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
→D: +2, łamanie wierszy, formatowanie automatyczne |
m formatowanie |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Owidiusz|Owidiusz]]''' łac. |
'''[[w:Owidiusz|Owidiusz]]''' (łac. ''Publius Ovidius Naso''; 43 p.n.e.–17 n.e.) – rzymski poeta. |
||
{{IndeksPL}} |
{{IndeksPL}} |
||
[[Plik:Publius Ovidius Naso.jpg|mały|Owidiusz]] |
[[Plik:Publius Ovidius Naso.jpg|mały|Owidiusz]] |
Wersja z 19:05, 9 lut 2011
Owidiusz (łac. Publius Ovidius Naso; 43 p.n.e.–17 n.e.) – rzymski poeta.
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
B
- Być zakochanym, to być szalonym przy zdrowych zmysłach.
C
- Ciemność nie sprzyja rozkoszy – oczy są przewodnikami miłości.
- Co innego radzi namiętność, co innego rozum.
- Aliudque cupido, mens aliud suadet. (łac.)
- Cokolwiek czynisz, czyń rozważnie i patrz końca.
- Quidquid agis, prudenter agas et respice finem (łac.)
- Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił: przywyknij tylko.
- Czas, pożerca rzeczy.
- Tempus edax rerum. (łac.)
- Czas upływa a my starzejemy się wraz z cicho biegnącymi latami.
- Tempora labuntur tacitisque senescimus annis. (łac.)
- Źródło: Fasti, 6,771.
- Czy dają, czy odmawiają, cieszą się, że się je prosi.
- Czy zgadniesz, jaki nastrój mną owłada,
gdy w dziczy cierpię wśród Sarmatów, Getów?
Jam niezwyczajny ich wody i nieba,
innej mi ziemi, jak zbawienia, trzeba.
Dom tu bez wygód, jadło szkodzi zdrowiu,
bodaj ktoś lekiem w chorobie dopomógł,
bodaj przyjaciel zmylił litościwie
swą opowieścią czas, co mży leniwie.
Leżę bezsilny pośród obcych ludzi
Na skraju świata. Zda się: przeszłość wraca...- Źródło: Żale, red.E. Wesołowska, Poznań 2002.
D
- Daremnie się trudzisz, okrutny mężu, stawiając stróża przy urodziwej żonie: każda kobieta pilnuje siebie sama i jeżeli dochowuje wierności to nigdy ze strachu.
Inne zaś, ponieważ im się zabrania, chętnie broją. A gdy nawet będziesz pilnował jej ciała, będzie cudzołożyć w myśli. A więc, jeżeli nie zechce, nie da się upilnować, choćbyś wszystko pozamykał na klucz. A i ciała nie ustrzeżesz przed zdradą. Wszystkich oddalisz, a gach i tak pozostanie w domu. Ta, której wolno grzeszyć, grzeszy mniej: sama możliwość podcina korzenie występku.- Źródło: Pieśni miłosne
- Dążymy do tego, co zakazane i pożądamy rzeczy zabronionych: zawsze choremu smakuje niedozwolony pokarm. Argus miał sto oczu na czole i karku, a mimo to nieraz Amor potrafił wywieść go w pole. Danae, która została zamknięta jako dziewica w komnacie z kamienia i żelaza, wyszła stamtąd jako matka; Penelopa zaś, choć przez nikogo nie pilnowana, zachowała cnotę wśród młodych zalotników.
- Źródło: Pieśni miłosne
- Dla człowieka nie ma nic pewnego.
- Dopóki będziesz szczęśliwy, wielu będziesz miał przyjaciół, gdy los Cię opuści, będziesz sam.
- Zobacz też: szczęście
G
- Gdy braknie wroga, braknie także powodu do tryumfu.
- Dum desint hostes, desit quoque causa triumphi (łac.)
- Gdy tak Twórca, ktokolwiek z bogów nim być może;
Urządził, gdy na części rozdzielił to brzemię,
Natychmiast w postać koła zaokrąglił ziemię.
…
Sieje obrazy bogów na niebios sklepienie,
Skrzelistymi rybami wód przestwór zaplemia.
Ptactwem powietrze, zwierzem zaludnia się ziemia.
…
Człowieka lepi […]
A gdy każde ze zwierząt wzrok w ziemię spuszczało,
Postawę człowiekowi nadaje wspaniałą
I w niebo patrzeć każe, i do gwiazd sklepienia
Pozwala mu wyniosłe obracać wejrzenia.- Źródło: Przemiany
- Godzi się uczyć i od wroga.
- Fas est et ab hoste doceri. (łac.)
I
- I łzy są jakąś rozkoszą.
- Est quaedam flere voluptas. (łac.)
J
- Jedna noc z ukochaną może uczynić mnie Bogiem, mnie – najmniejszego z ludzi.
- Jeśli chcesz być kochanym, bądź wart miłości.
- Jeśli pragniesz zachować na długo miłość twej pani, chwal to wszystko, co w niej widzisz i to, co widzisz na niej.
K
- Każda kobieta jest do zdobycia – wystarczy tylko zastawić sidła.
- Kiedy przekwitną róże życia, nie zostaje nic prócz kolców.
- Kobiety lubią gdy się je prosi.
- Kobiety odmawiają tego, o co je proszą, a dają to, o co nikt ich nie prosi.
- Koniec wieńczy dzieło.
- Inaczej: Koniec dowodzi czynów.
- Finis coronat opus. (łac.)
- Finis adest operi. (łac.)
- Kropla drąży skałę nie siłą, lecz często padając.
- Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo (łac.)
- Kto po wzięciu pocałunku, po dalszy ciąg nie sięga, godzien stracić to co zyskał, stary, głupi niedołęga.
- Ktokolwiek zechce dotknąć przedmiotu swej miłości, jeżeli tylko wytrwa, otrzyma należną nagrodę.
- Ad venerem quicumque voles attingere suam, si modo duraris, praemia digna feres. (łac.)
L
- Lekki jest ciężar, gdy go dźwigasz z ochotą.
M
- Miłości nie da się wyleczyć ziołami.
- Amor non est medicabilis herbis (łac.)
- Miłość i godność nie mieszkają pod jednym dachem.
- Miłość jest obrazem wojny, tchórze opuszczają jej znaki, w obozach kochania musisz znosić trud wszelaki.
- Miłość sycić trzeba słodkimi słowy.
- Moje nadzieje nie zawsze się spełniają, ale zawsze mam nadzieję.
N
- Niewiasta – jak kamienica
I od tyłu, i od frontu
Jeżeli już jest zniszczona,
Dopomina się remontu...- Źródło: Sztuka kochania, Księga trzecia
Ł
- Łagodny spokój przystoi ludziom, a gniew dzikim zwierzętom.
- Łatwo przychodzi wiara w to, czego się pragnie.
N
- Nie doradzam wam rozpusty,
lecz podkreślam z całą siłą,
iż miłością szafowanie
nikogo nie zubożyło.- Źródło: Sztuka kochania (Ars amatoria), księga II
- Nie noś za dużych sandałów
czub twój niechaj się nie jeży.
Niech twą brodę oraz włosy
Strzyże najlepszy z balwierzy.
Pamiętaj czyścić paznokcie.
Oddech musi pachnieć mile.
Inaczej – kochanka twoja
Uciekać będzie na milę.- Źródło: Sztuka kochania, Księga II, tłum. Julian Ejsmond.
- Niechaj każda z pięknych kobiet pozna samą siebie, aby wiedzieć, w jakiej ma postawie prezentować swe powaby.
- Niechaj ziemia przyjmie prochy moje.
- Accipiat cineres terra paterna meos. (łac.)
- Nikt nie pożąda tego, co mogą mieć wszyscy, kusi to, co zakazane.
- Noc, miłość i wino – one nie mogą rozsądnie doradzać.
O
- Obfitość czyni mnie biedakiem.
- Oczekiwać złota od poetów to zbrodnia.
- A doctis pretium scelus est sperare poetis. (łac.)
- Odważnym sprzyja okazja i Wenus.
- Audentem forsque Venusque iuvat. (łac.)
- Ogień ogniem podsycasz, wodę do morza lejesz.
- In flammam flammas, in mare fundis aquam. (łac.)
P
- Pieśni są nieśmiertelne.
- Carmina morte carent (łac.)
- Pilne wyuczenie się szlachetnych sztuk łagodzi obyczaje i nie pozwala trwać w dzikości.
- Ingenuas didicisse fideliter artes emollit mores nec sinit esse feros (łac.)
- Prędzej na wiosnę zamilkną ptaki, niż kobieta oprze się czułym zalotom młodego mężczyzny.
- Przeciwdziałaj początkom, za późno przygotowywane jest lekarstwo.
- Principiis obsta, sero medicina paratur (łac.)
S
- Sen pozwala zwykle na wiele rzeczy nieskromnych.
- Stół i wino sprzyjają przyjemnemu spędzeniu czasu.
- Aptior est dulci mensa merumque ioco. (łac.)
- Sztuką jest ukrycie (wysiłków) sztuki.
- Ars est celare artem. (łac.)
T
- Teraz są pola uprawne tam, gdzie kiedyś była Troja.
- Iam seges est ubi Troia fuit. (łac.)
- Źródło: Heroidy
- Truciznę da się łatwo ukryć pod słodkim miodem.
- Źródło: Pieśni miłosne
- Tu jestem barbarzyńcą, którego nikt nie zrozumie.
- Barbarus hic ego sum, qui non intellegor ulli. (łac.)
- Opis: pisze o sobie będąc na wygnaniu
- Twardą skałę drąży miękka woda. Samą Penelopę zdobędziesz, wytrwaj tylko.
- Dura tamen molli saxa cavantur aqua. Penelopen ipsam, persta modo, vinces (łac.)
S
- Stół i wino sprzyjają przyjemnej zabawie.
U
- Uniesiony namiętnością nie wyprzedzaj twojej pani, najmilej, gdy jednocześnie przybijecie do przystani.
W
- W braku sił, chęć jest chwalebna.
- W sztuce kochania uczeńsze bywają dojrzałe damy, przez ćwiczenia, jak wiadomo, talent udoskonalamy.
- W zabawie ujawniamy, jakimi jesteśmy ludźmi.
- Wenus lubi próżnowanie. Chcesz wygnać miłość – pracuj.
- Widzę i pochwalam to, co lepsze, ale idę za tym, co gorsze.
- Video meliora proboque, deteriora sequor. (łac.)
- Wolno się uczyć nawet od wroga.
- Wszystko płynie.
- Cuncta fluunt (łac.)
Z
- Za późno na lekarstwo, gdy zło nabiera siły wskutek zwłoki.
- Zobacz też: lekarstwo
- Zarówno mężczyźnie, jak i kobiecie zakazana miłość sprawia przyjemność.
- Zarówno te, które oddają się łatwo, jak i te, które się bronią – jednakowo lubią być proszone.
- Zazwyczaj medycyna jest sztuką czasu.
- Zobacz też: medycyna
- Zło niszcz w zarodku.
- Principiis obsta (łac.)
- Złoty najpierw wiek nastał. Nie z bojaźni kary,
Lecz z własnej chęci człowiek cnoty strzegł i wiary.
Kary i trwogi nie znano. W spiżowych tablicach
Groźby praw, i wyroku na sędziego licach
Lud nie czytał: bez sędziów byli bezpiecznemi.- Aurea prima sata est aetas... (łac.)
- Źródło: Metamorfozy 1,89
- Zrywajcie kwiat, ponieważ jeśli nie będzie zerwany, sam nędznie opadnie.
- Carpite florem, qui nisi carptus erit, turpiter ipse cadet (łac.)