Samuel Taylor Coleridge

Samuel Taylor Coleridge

Samuel Taylor Coleridge (1772-1834), angielski poeta.

• Bo radość to słoneczny kolor życia.

• Dobrzy ludzie są mniej dobrzy, a źli ludzie są mniej źli, niż to się wydaje.

• Geniusz może współistnieć z dzikością, lenistwem, szaleństwem nawet ze zbrodnią; ale wierzcie mi, nie może długo współistnieć z sobkostwem i folgowaniem zawiści.

• Każdy, kto był zakochany, wie, że namiętność jest najsilniejsza, a pożądanie najsłabsze, gdy przedmiot miłości jest nieobecny; i odwrotnie - gdy osoba ukochana jest przy nas.

• Malarstwo - coś pośredniego między myślą a rzeczą.

• Mężczyzna może dotąd kochać dwie kobiety, dokąd jedna z nich się nie zorientuje.

• Młodość widzi szczęście migocące w przyszłości. Starość spogląda w przeszłość ku szczęściu młodości; zamiast nadziei - ma radość rozpamiętywania nadziei.

• Najszczęśliwszy związek, jaki można sobie wyobrazić, jest pomiędzy głuchą żoną, a ślepym mężem.

• Nie oko i ręka zawierają małżeństwo, lecz rozum i serce. Choć ważną jest rzeczą żenić się z miłości, ważniejszą jeszcze w małżeństwie miłość utrzymać.

• Nikt nie może przeskoczyć swego cienia.

• Pragnienie mężczyzny zwraca się ku kobiecie. Pragnienie zaś kobiety rzadko zwraca się ku czemuś innemu niż ku pragnieniu żywionemu przez mężczyznę.

• Rośliny istnieją w sobie; owady dzięki sobie; ludzie - dla siebie.

• Sumienie jest pulsem rozsądku.

• Szczęście ludzkie, jak aloes, jest kwiatem powoli rosnącym.

• Ślimaki intelektu - widzą tylko za pomocą czułek.

• W młodości nasze szczęście jest nadzieją; w starości - rozpamiętywaniem nadziei młodości.

• Ze wszystkich doznań wzroku, widok nocnego nieba najgłębiej nas porusza.
  • Źródło: Zapiski