Plaut

Plaut

Plaut (właśc. Titus Maccius Plautus; ok. 250–184 p.n. e) – komediopisarz rzymski.

• Biada zwyciężonym!
  • Vae victis! (łac.)
  • Źródło: Pseudolus

• Człowiek bez barwy.
  • Homo nulli coloris. (łac.)
  • Zobacz też: człowiek

• Człowiek człowiekowi wilkiem.
  • Homo homini lupus (łac.)
  • Opis: parafraza z Plauta, Asinaria.
  • Zobacz też: wilk

• Człowiek trzech liter.
  • Homo trium literarum. (łac.)

• Dotknąłeś rzeczy igłą. (Trafiłeś w sedno).
  • Acu rem tetigisti. (łac.)

• Im bardziej się śpieszę, tym bardziej nikt mi nie chce ustępować z drogi.

• Kochający – szalejący.
  • Amantes – amentes. (łac.)

• Majątek znajduje przyjaciół.
  • Zobacz też: majątek, przyjaciel

• Mądremu dość. (Mądrej głowie dość dwie słowie).
  • Sapienti sat. (łac.)

• Mędrzec zawsze potrafi stworzyć dla się szczęście.
  • Źródło: Trinummus II, 2, 84.
  • Zobacz też: szczęście

• O wilku mowa.
  • Ecce tibi lupum in sermone. (łac.)

• Różnorodność cieszy.
  • Varietas delectat. (łac.)

• Pochwała jest pożyteczniejsza od kary.

• Pokonani, zwyciężymy.
  • Victi, Vincimus. (łac.)

• Ponieważ nie chcę ginąć sam, chcę, abyś umierał ze mną.

• Suma sum.
  • Summa summarum. (łac.)

• Więcej może ten, kto więcej posiada.
  • Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 103.

• Wybrańcy bogów umierają młodo.
  • Quem di diligunt, adolescens moritur. (łac.)

• Zakochani [są jak] szaleni.
  • Amantes amentes. (łac.)
  • Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 21.

• Zły człowiek to taki, który umie przyjąć, ale nie umie oddać.