Atrakcyjny pozna panią...

Andrzej Grabowski,
odtwórca roli Wacława (2008)

Marek Perepeczko,
odtwórca roli Henryka (2007)

Atrakcyjny pozna panią... – polska komedia z 2004 r. w reżyserii Marka Rębacza i z jego scenariuszem.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

Wypowiedzi postaci

• Kefir krzepi, kefir poi,
  Po kefirze lepiej stoi.
  • Postać: Wacław
  • Zobacz też: kefir

• Wspólnemy siłamy Warszawe załoramy, a jak załoramy wszystko, weźmiemy się i za lotnisko.
  • Postać: Henryk
  • Zobacz też: Warszawa

Dialogi

Proboszcz: Ale gorąco.

Wacław: No…

Henryk: A jak sucho!

Wacław: No…

Proboszcz: Bóg się na Was mści.

Wacław i Henryk: Za co?

Proboszcz: Za skąpstwo! Bieda w parafii, a Wy przed sklepem siedzicie.

Henryk: Przepraszam księdza proboszcza, ale wieś się stara.

Proboszcz: Gówno się stara! Z tacy nawet na mszalne zabrakło, a gdzie chlebek, gdzie masełko.

Henryk: Mnie to się wydaje, że mnie się coś z gardłem niedobrego robi.

Proboszcz: Wodą przepić, wodą!

Wacław: A gówno tam wodą, od wody to Henryk raz tak straszliwych boleści gardła dostał, że pogotowie trzeba było wzywać. A tu proszę księdza, no na dach parafii trzeba by było wejść i tego kogutka blaszanego naprawić. No, aaa… No, a jak w takim opłakanym stanie Henryk na dach wylezie.

---

Wacław: Jak się to mówi: Krowa nie zając, z mlekiem nie ucieknie.

Henryk: Najwyżej jej się skisi, a wtedy to już sam kefir będziesz doił.

---

Wacław: Oj, Stasiu, Stasiu, no, no bój Ty się Boga, ty to wszystko sam wypił.

Staś: Sam.

Wacław: No, ale przecie ja też by nie pogardził.

Staś: Kawa jest na kuchni.

Henryk: Ale od kawy to tylko oczy ropieją.

Wacław: No Stasiu, no, no co ty tak ze stolicy, co z pustymi rękami.

• Opis: Wacław znalazł pustą butelkę w szafce.

---

– Po co takie spodnie nosisz, nie mieści ci się czy co?

– Mieścić to się mieści, ale mu luźniej.

• Opis: o spodniach z krokiem w kolanach.

---

Wacław: Stasio, ty jesteś w domie?

Stasio: Jestem, jestem.

Wacław: No to czemu ty do środka nas nie prosisz?

Stasio: A co mam prosić, jak żeście już wlazły.

O filmie

• (...) oszczędność i skromność wyszła filmowi na dobre. Prostota w kadrze jest siłą tej komedii.
  • Autor: Andrzej Grabowski, Wywiad, 2003