Przejdź do zawartości

Mandragora lekarska

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Mandragora na średniowiecznej rycinie

Mandragora lekarska (łac. Mandragora officinarum) – gatunek rośliny należący do rodziny psiankowatych.

  • Kiedy miesiąc na młodziku,
    Idź za górę do gaiku,
    Znajdziesz kamień, spod kamienia
    Białego urwij korzenia.
    (...)
    Kiedy będziesz bliski śmierci,
    Każ ciało posiekać na ćwierci,
    W wodzie zagotować korzonki,
    Pocięte namaścić członki,
    Znowu się duch z ciałem zrośnie,
    W młodocianej staniesz wiośnie,
    I możesz skutkiem tych leków
    Umierać, wstawać wiek wieków.
  • Korzeń mandragory, dziś ceniony w medycynie i farmacji, miał dawniej wielkie znaczenie w zabobonach, zwłaszcza u Ludów Północy; wyrzynano z niego figurki ludzkie (alruniki, alrauny) i przechowywano w domach jako szacowny talizman. Uważano je za ochronę od chorób, dawały szczęście w procesach, kobietom zapewniały płodność i łatwe porody. Strojono je w sukienki i na nowiu dawano nową odzież. Korzeniami mandragory prowadzono handel, a cena ich dochodziła do sześćdziesięciu florenów. (...) Wedle zabobonu był korzeń mandragory używany do czarów i czarodziejskich flirtów, a także trucizn; przesąd ten powrócił w okresie polowań na czarownice.
    • Źródło: Effenberg i Talbot, Encyclopaedia Maxima Mundi, tom IX, w: Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, Wyd. SuperNowa, Warszawa 2001.

Zobacz też: