Robert Baden-Powell

Robert Stephenson Smyth Baden-Powell, Lord Baden-Powell (1857–1941) – angielski żołnierz, pisarz, twórca skautingu.

Skauting

(…) teraz możecie uczynić to co jest głównym obowiązkiem skauta, mianowicie pomóc tym, co się znajdują w potrzebie, wszelkim sposobem jaki jest w waszej mocy.

Być dobrym, ale postępować dobrze to znacznie więcej.

Celem wychowania skautowego jest podniesienie poziomu przyszłych, obywateli, szczególnie pod względem charakteru i zdrowia; zastąpienie samolubstwa służbą dla bliźnich, usprawnienie chłopców pod względem moralnym i fizycznym, aby mogli pełnić służbę bliźnim.

Musimy nauczyć naszych chłopców nie tylko jak żyć, ale jak cieszyć się życiem.

Chłopcy robią wszystko to, co robi drużynowy. Drużynowy odbija się w swoich chłopcach jak w lustrze.

Czuwajcie – to znaczy postępujcie tak, by móc szczęśliwie żyć.

Czynna praca przynosi szczęście.

Dla skautów życie w polu musi stać się zwyczajem.

Harce to radosna gra na łonie natury, gdzie mężczyźni z duszą chłopców idą razem z chłopcami na poszukiwanie przygody. Przyniosą stamtąd zdrowie i szczęście, zręczność, zaradność.

Istotę życia skautowego stanowi pełne tężyzny życie w terenie.

Jeden jest tylko sprawdzian, który może przekonać skautmistrza, że w pracy osiągnął powodzenie, mianowicie, jeżeli chłopcy, których wychował staną się dobrymi obywatelami.

Jednym z celów skautingu jest próba przywrócenia do życia niektórych reguł którymi kierowali się rycerze dawnych czasów.

Jeżeli chłopiec idzie ulicą uśmiechnięty – to już coś znaczy. Niejeden przechodzień rozpogodzi się na ten widok. Warto potrudzić się żeby nauczyć chłopców tego uśmiechu jako pierwszego kroku do szczęścia.

Jeśli drużynowy obdarzy prawdziwą odpowiedzialnością zastępowego, (…) uczyni więcej dla ukształtowania charakteru tego chłopca.

Jeżeli zatem chcecie aby wasi chłopcy osiągnęli szczęście w życiu, musicie wdrożyć im zasadę – czynienia dobrze bliźnim, a ponadto nauczyć podziwiania piękna w przyrodzie.

Każdy osioł potrafi być dobrym skautem podczas pogody.

Kto się nie śmieje, jest chory.

Najlepsze wyniki osiągają te drużyny, gdzie najbardziej zaufano zastępowym. Tu leży tajemnica powodzenia wychowania skautowego.

Najlepszy sposób osiągnięcia szczęścia – to rozsiewanie go wokół siebie.

Najpierw patriotyzm – potem zabawa.

Najważniejszy cel skautingu – wychowywać; pamiętajcie, nie nauczać lecz wychowywać, to jest nakłaniać chłopca, by sam dla siebie, z własnej ochoty uczył się tego, co będzie mu potrzebne dla rozwoju wewnętrznego.

Nie bierz życia zbyt serio – ale czyń zawsze najlepszy użytek z tego, co posiadasz.

Nie błądzi tylko ten, kto nic nie robi.

Nie chodzi o to, byśmy osiągnęli nasze najwyższe ideały, lecz o to, aby były one naprawdę wysokie.
- (lub) Nie to ma wielkie znaczenie, czy aktualnie osiągamy nasze najwyższe ideały, lecz to, że są one wysokie.

Niech chłopcy zrozumieją, że czystość jest rzeczą męską. Dajcie im pełnię zdrowych zajęć, a w ten sposób najlepiej pomożecie im pozbyć się brudnych myśli i niewłaściwych nawyków.

Nie jesteśmy klubem, ani szkółką niedzielną, ale szkołą – puszczaństwa.

Nie liczy się to ile posiadasz, ale ile dajesz innym i jak się z nimi dzielisz. Pomagając innym pomagasz i sobie. Starajcie się zostawić ten świat choć trochę lepszym, niż go zastaliście.

Nie spodziewajcie się, że życie wasze będzie usłane różami; nie byłoby zresztą zabawne gdyby tak było.

Obóz jest podstawową rzeczą w prowadzeniu drużyny. Ale obóz musi być pełen pracowitości, a nie szkołą bezcelowego leniuchowania.

Obywatelskość określić można krótko jako „czynną wierność dla społeczeństwa”.

Oto dewiza skauta: „dopóki nie jesteś martwy nie mów, żeś nieboszczyk”.

Oto klucz do szczęścia; nie brać rzeczy zbyt tragicznie, robić co możecie najlepszego w danej chwili, życie uważać za grę, a świat za boisko.

Patrz szeroko. I nawet kiedy wydaje ci się, że patrzysz szeroko – ciągle patrz jeszcze szerzej.

Pamiętajcie, że chłopiec chce od razu po wstawieniu do drużyny ruszyć na harce: nie zamrażajcie jego zapału wykładami bez końca. Dajcie mu gry i ćwiczenia skautowe, których on pragnie, a szczegółów technicznych nauczycie go pomału praktycznie.
- Źródło: Wskazówki dla skautmistrzów (1919)

Pierwszą czynnością jaką rano spełni stary skaut jest zauważyć skąd wieje wiatr.

Pierwszy kraj – potem ja.

Pod nazwą „skauting” będziemy rozumieli pracę i właściwości ludzi puszczy, odkrywców (…)

Porą, w której skaut musi być najbardziej czynny jest wczesny poranek.

Posłannictwem moim jest rozprzestrzenianie przyjaźni i braterstwa na całym świecie.
- Zobacz też: przyjaźń, braterstwo

Program skautingu to działalność mężczyzny przykrojona do wymiarów chłopców.

Skauci są dziećmi wolnych przestrzeni, a skauting to braterstwo w służbie i świeże powietrze.

Skauting jest grą dla chłopców, pod przewodnictwem chłopców, w której starsi bracia stwarzają młodszym zdrowe otoczenie i zachęcają do zdrowych zajęć, ułatwiających wyrobienie w sobie cnót obywatelskich.

Skauting jest wielką grą uprawianą przez przyjaciół w służbie.

Skauting nie jest wymyślony dla waszej uciechy, ale wiele wymaga. Nie zabierajcie się do skautingu dlatego tylko, że się wam podoba, lecz aby wprawiać się do służby dla swojego kraju. Wtedy posiądziecie ducha patriotyzmu, który każdy chłopiec winien posiadać, jeśli ma być godzien spożywania chleba.

Skauting pociąga najmocniej przez poznawanie przyrody i puszczaństwo.

Skauting przynosi korzyści tak temu co daje, jak i biorącemu.

Skauting – to wielka gra.

Skauting uczy chłopca jak się stać człowiekiem.

Skaut jest czynny robiąc dobrze, a nie bierny będąc dobrym.

Skaut musi mieć dobry węch, żeby móc nocą zwąchać wroga. Dobrym sposobem pracy skautowej są wyprawy badawcze.

Skaut musi umieć znaleźć drogę równie łatwo w nocy jak w dzień.

Skaut nawet sznurówki zawiązuje porządnie.

Skaut nie pali.

Skaut zawsze na coś się przyda.

Starajcie się zostawić ten świat choć trochę lepszym, niż go zastaliście.

Staraj się i ty dopóki jesteś na ziemi przez dobry czyn zrobić dziurę w kocu. Pamiętajcie też, że po zakończenia obozu winniście pozostawić po sobie te dwie rzeczy:
1. nic,
2. podziękowanie dla właściciela gruntu.

Śmiejcie się, ile tylko możecie: to dobrze robi.

Trudności są solą życia – bez nich życie byłoby gorzkie i mdłe.

Tyle do zrobienia, a tak mało czasu.

We wszystkim więc co czynicie, pamiętajcie przede wszystkim o swoim kraju.

W każdym kraju cel wychowania skautowego jest identyczny. Jest nim mianowicie umiejętność służby dla innych.

Wszystko w porządku, bombardowanie trwało 4 godziny, jeden pies nie żyje.
- Opis: meldunek z czasu oblężenia twierdzy Mafeking, której obroną kierował Baden-Powell.

Wychowanie nasze nie jest militarystyczne ani w celach, ani w środkach.

Wychowanie skautowe winno, o ile możności, odbywać się w formie praktycznych zajęć, gier i zabaw.

Wychowanie wilcząt i skautów polega przede wszystkim na przygotowaniu do służby, którą będą pełnić jako wędrownicy.

„Wytrzymałość” to zespół dzielności, cierpliwości i siły.

Wy zatem skauci jesteście bardzo podobni rycerzom (…), zwłaszcza jeżeli honor swój stawiacie na pierwszym miejscu i czynicie wszystko, co jest w waszej mocy, by nieść pomoc każdemu, kto znajduje się w opresji i potrzebuje jej. Hasłem waszym jest „bądź gotów”, a hasło rycerzy było bardzo podobne; „Zawsze bądź przygotowany”.

Zadaniem nauczyciela czy skautmistrza jest jedynie zachęcanie i wskazywanie właściwego kierunku.

Zarówno dla skauta jak i dla żołnierza dyscyplina i posłuszeństwo są równie ważne jak dzielność.

Zaufanie powinno być podstawą moralnego wychowania.

Zawsze patrzcie na pozytywną stronę rzeczy zamiast na tę ciemną.
- Look on the bright side of things instead of the gloomy one. (ang.)
- Źródło: list pożegnalny do skautów (przed 1929), 1941

Zwyczajne kłamstwo jest nadzwyczaj częstą wadą wśród młodzieży i niestety poważną chorobą całego świata. Spotkacie ją zarówno u niecywilizowanych plemion jak i w kulturalnych krajach. Mówienie prawdy, a w konsekwencji wyniesienie człowieka na poziom autorytetu, zmienią całkowicie charakter człowieka i charakter narodu. Dlatego ciąży na nas obowiązek by zrobić wszystko co można, aby wpoić chłopcom poczucie honoru i nauczyć ich prawdomówności.

Życie bez przygód byłoby strasznie głupie.

Życie byłoby miłe, gdyby wszystko było słodkie. I sama sól jest gorzka, ale trochę soli do potrawy nadaje smak. Trudności są solą życia.

Skauting i Bóg

(…) ateiści utrzymują, że religia, której trzeba się uczyć z książek napisanych przez ludzi nie może być prawdziwa. Wydaje się jednak, że nie dostrzegają oni, iż poza drukowanymi księgami (…) Bóg dał nam jednocześnie do czytania wielką Księgę Natury; i nie mogą oni twierdzić, że tam tkwi nieprawda – stoją wobec faktów (…) Nie sugeruję studium jako formy obrzędu, czy namiastki religii, ale zachęcam do traktowania rozumienia przyrody jako kroku, w pewnych przypadkach zbliżających do religii.

Bóg dał nam na tym świecie wszystko, co jest potrzebne do udanego życia, ale to od nas jedynie zależy, czy nie poniesiemy klęski. Mamy bardzo niewiele czasu, właściwie tylko tyle, by dokonać dobrych wyborów i czynić tylko to, co ma sens. Nie można jedynie dać się pochłonąć pracy, polityce, zdobywaniu majątku i innym przemijającym wartościom, ustanowionym przez człowieka.

Bóg darzy wszystkich – przestrzeń, szczęście i użyteczność.

Bóg, Honor, Ojczyzna
- Źródło: testament

Celem naszym jest chrześcijańskie postępowanie w życiu i czynach codziennych, a nie jedynie teologiczne praktyki.

(…) chciałem cię zachęcić do poznania Boga w Jego dziełach, gdzie Go dostrzeżesz być może w większym blasku, niż gdybyś Go szukał w książkach. Tak właśnie czynili, jak o tym wiem, liczni ludzie puszczy, marynarze, żołnierze, eksploatatorzy, którzy mając oczy dobrze otwarte na przyrodę – znaleźli w niej Boga. Ma się rozumieć, że po tym wszystkim trzeba uczynić drugi krok, tj. zwrócić się do kapłana swego wyznania. On właśnie jest powołany do tego, aby ci wskazać, jak można wzmocnić w sobie wiarę i jak należy praktykować swą religię.

(…) cudem nad cud (…) jest jak niektórzy nauczyciele zaniedbali ten (tzn. studium przyrody) łatwy i niezawodny instrument wychowania i toczyli walkę o to, by narzucić kształcenie na podstawie Biblii jako pierwszy krok mający doprowadzić niespokojnego, pełnego życia chłopaka do myślenia o sprawach wyższych.

Cześć Bogu, cześć naszym bliźnim i cześć samemu sobie, jako Słudze Bożemu jest podstawą każdej religii.

Jeśliby religia była bardziej traktowana jako konieczność w codziennym życiu, nie straciłaby niczego ze swej godności, a zyskała większe poparcie.

Jeżeli nasz skauting miałby być bez Boga, lepiej żeby go nie było.

Każdy skaut musi należeć do jakiegoś wyznania religijnego i brać udział w jego nabożeństwach.

Miłość jest „boską cząstką”, która zamieszkuje w każdym z nas i jest właściwie naszą duszą. Im więcej posługuje się człowiek w stosunku do bliźnich cnotą miłości, tym bardziej rozwija i uszlachetnia swoją duszę.

Najwyższa istota Bóg, jest Najwyższym Dobrem i Miłością.

Niekiedy tak bardzo nam zależy, aby było dosyć religii w naszych planach dla chłopców, że zapominamy uwzględnić samych chłopców w tych planach.

Nie staramy się wywierać żadnego wpływu na religijne wyznanie chłopca, jakimkolwiek by one, zachęcamy go jedynie do czynnego praktykowania tego, w którym jest wychowany.

Niewiele jest wart, kto nie wierzy w Boga i nie słucha prawd Jego. Każdy więc musi być religijny.

Oglądaj i studiuj w miarę swych możliwości cuda i piękno, które ona rozpościera dla twej radości. Zachęć wreszcie swój umysł do odkrycia tego, w jaki sposób mógłbyś najlepiej służyć Bogu wtedy, kiedy będziesz się radował z Jego wielkiego daru: z życia, którym cię obdarzył.

Pełnienie służby -jakiegokolwiek rodzaju by ona była, stanowi dla skauta sposób wypełniania przyrzeczenia, obowiązku wobec Boga.

Po drugie: W swych myślach i czynach kieruj się miłością miłością przez duże „M”. I nie chodzi mi o zakochanie się i miłość dwojga ludzi. Chodzi mi o miłość w Twoich czynach, o ducha miłości wobec bliźnich, gdy czynisz dobro innym ludziom, gdy jesteś miły i spolegliwy i gdy okazujesz wdzięczność za życzliwość okazaną Tobie. To jest Wola Dobra.

Posłuchaj, co jest rzeczą niezbędną: przede wszystkim – uznać, że jest Bóg. A następnie okazać dobrą wolę i wyciągnąć z życia, które zostało nam dane jego najpiękniejszą część: miłość bliźnich. Oto prawdziwa wiara, tj. coś, o czym nie myśli się tylko w niedzielę, lecz czym przepojona być musi każda godzina i wszystkie czynności dnia codziennego. Abyś mógł w ten sposób praktykować religię polecam ci dwie rzeczy: Najpierw – czytaj Biblię i Ewangelię. Dodam, że to cudowne książki, obarczone objawieniem Boskim są równocześnie porywającą lekturą, interesującymi książkami moralności, poezji i historii. A potem czytaj inną książkę wspaniałą: przyrodę, którą stworzył Bóg.

Prawdziwy system wychowawczy domaga się obecności Boga. Tego Boga, który nie ma wycelowanej w nas broni dla karania, ale który uśmiecha się i dodaje nam odwagi, abyśmy się stali rzeczywiście ludźmi w stosunku do Jego wielkiego arcydzieła, jakim jest przyroda (…)

Prawie wszystkie religie uznają Stwórcę i uczą Go uwielbiać. Różnią się one przeważnie tylko charakterem stosunków, jakie ustaliły pomiędzy Bogiem a jego tworami. Chrześcijanie wierzą, że Jezus Chrystus zechciał żyć między ludźmi, aby dać im poznać, że Bóg jest cały miłością i że ofiary takie, jakie składano w starych religiach, są Dlań mniej przyjemne, niż ofiarowanie samego siebie.

Religia jest istotna dla szczęścia.

Religia jest rzeczą bardzo prostą; po pierwsze, należy kochać Boga i służyć Jemu; po drugie należy kochać bliźniego i również jemu służyć.

Religia może być tylko przeżyta, a nie nauczana.

Religijność skautingu to przede wszystkim duch, postawa wobec Boga, przejawy miłosierdzia w stosunku do ludzi.

Rozejrzyj się wokół i naucz się rozumieć różnorodne piękno świata, porządek natury, wszystko to, co Bóg nam oferuje. Szybko zrozumiesz, jakie wartości w życiu mają rzeczywisty i nieprzemijający sens.

Skauting jest środkiem, dzięki któremu najgorszy łobuz może się wznieść do wysokiego poziomu myśli i do wiary w Boga.

Taka organizacja jak nasza mijałaby się z celem gdyby nie dawała swym członkom poznania religii.

Uważamy wszystkich ludzi za swych braci, synów jednego Ojca, którzy mogą osiągnąć szczęście jedynie poprzez rozwój wzajemnej tolerancji i dobrej woli, to jest. poprzez miłość.

Zasada według której działa skauting jest to, że bierze się pod uwagę pomysły chłopca, jego zainteresowania i zamiast uczyć, skłania się do samowychowania. To nie jest ofiarowane ubranie, które się wdziewa na niedzielę. Jest ona istotną częścią charakteru i rozwoju duszy, nie zaś pokostem który się nakłada. Religia – to sprawa osobowości, wewnętrznego przekonania wiary, a nie nauczania.

Wychowanie

Nie można nazwać wychowanym nikogo, kto nie jest gotów i nie pragnie zrobić swej cząstki pracy dla świata i nie ma po temu wykształconej zdolności.

Zobacz też