Mark Ravenhill

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów

Mark Ravenhill (ur. 1966) – angielski dramaturg.

  • Ciągle w bardzo dziecinny sposób fascynuje mnie ten moment, kiedy tekst pojawia się na pustej kartce. Moment, w którym mówię sobie „zobaczmy, co się teraz wydarzy”. Myślę, że to się już nigdy nie zmieni. Fascynuje mnie to, że dramat, który jest dziełem jednej osoby, przechodzi przez ręce i ciała reżysera i aktorów, a później także widzów. Dopiero wtedy zdarza się teatr.
  • Jeśli ludzie oglądają w telewizji, bez emocji, horror za horrorem, to (w moich sztukach) znajdują może coś, co im pozwala przeżywać naprawdę

Some Explicit Polaroids[edytuj]

  • Jeszcze jedno marzenie, jeszcze jedno przekonanie. Usunęłam wszystkie. Zmieniłam się. Wydoroślałam. Jestem cała w bliznach.
    • Postać: Helen
  • – Simon to przyjaciel, z którym raz na jakiś czas idę do łóżka. Jak mamy chęć.
    – I który od czasu do czasu cię łomocze.
    – Miał trudne dzieciństwo.
    • Postacie: Nadia i Victor
  • Wszystko byle z kimś być. Chcesz mojego ciała? Proszę bardzo. Tylko zostań ze mną przez kilka godzin. A Simon? Simon mnie bije. Ale jestem z kimś. Krew mi leci, ale jest ktoś przy mnie.
    • Postać: Nadia
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
  • – Ja chcę być w Londynie. W Londynie ludzie już dawno odpuścili sobie te brednie, że wszystko musi mieć sens. I teraz sobie używają. Kocham szajs. Lubię jak wszystko jest gówniane. Gówniana muzyka, gówniane żarcie i gównianych ludzi. Kocham to.
    • Postać: Victor