Edyta Piecha
Edyta Piecha (ur. 1937) – rosyjska piosenkarka polskiego pochodzenia, śpiewająca głównie po rosyjsku, ale także po polsku i francusku.
- Dla Chruszczowa śpiewałam, ale za rękę się z nim nie trzymałam. Za to Breżniew mnie pocałował.
- Źródło: Edyta Piecha czyli nasz człowiek w Rosji, muzykarosyjska.pl
- Zobacz też: Leonid Breżniew, Nikita Chruszczow
- Nie mam ambicji być milionerką. Wyrosłam w biednej rodzinie. Gdy przez dwa lata nie koncertowałam, utrzymywałam dom tylko z emerytury. Nie wyrzucę kawałka suchego chleba. Mam zresztą pięć psów, pochłoną wszystkie resztki. Mama mówiła: „Dzisiaj będzie zupa nic” i gotowała na wodzie warzywa i kluseczki. Mentalnie uformowałam się w socjalizmie, byłoby mi wstyd zdzierać z publiczności ostatni grosz.
- Źródło: Edyta Piecha czyli nasz człowiek w Rosji, muzykarosyjska.pl
- Zobacz też: socjalizm
- O, śpiewać do mikrofonu to dopiero sztuka! Nie wystarczy się rozedrzeć, głos będzie zdeformowany i mikrofon zawyje. Trzeba interpretować piosenkę aktorsko.
- Źródło: Edyta Piecha czyli nasz człowiek w Rosji, muzykarosyjska.pl
- Zobacz też: aktorstwo, mikrofon
- Wzorcem radzieckich piosenkarek ówcześnie była Lubow Orłowa (komedie Świat się śmieje, Wołga, Wołga). Eteryczne blond sopranistki w atłasowych sukniach, kopie Orłowej, zawodziły piskliwie od Brześcia po Magadan (…). A tu Polka w grubym swetrze i butach narciarskich, masywna jak kolumna Zygmunta huknęła ze sceny basem.
- Źródło: Edyta Piecha czyli nasz człowiek w Rosji, muzykarosyjska.pl
- Zobacz też: Lubow Orłowa
O Edycie Piesze[edytuj]
- Gdy obcięła i podwinęła grzywkę – tysiące dziewcząt uczesało się identycznie co do loczka. Gdy przechodziła przez ulicę – kierowcy ignorowali zmiany świateł i na skrzyżowaniu zamierał ruch. Nasza wieczna Piecha!