Teatrzyk Zielona Gęś
Teatrzyk Zielona Gęś – ponad 160 miniatur dramatycznych Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, powstałych w latach 1946–1950.
Wypowiedzi postaci[edytuj]
Adam[edytuj]
- Ewo, ty nie ucz męża,
idź kapuśniak gotować! (...)
Albowiem tego węża
chcę wylegitymować.- Źródło: Gdyby Adam był Polakiem
- Zobacz też: Adam i Ewa
Baronowa[edytuj]
- Jak gwiazda lśniła kariera moja,
cóż, dziś ta gwiazda zgaszona.
Baron za wiarołomstwo wsadził mnie do słoja
i pędzę życie korniszona.(...)
Nie pomagają żadne pacierze,
nie mogę wydobyć się nijak.
Któż mnie pokocha w tym charakterze?
Ach, chyba tylko pijak.- Źródło: Żywcem zapeklowana (1947)
- Moja miłość. Kominek zgasł.(...) wszystko się we mnie wypaliło. Kominek zgasł.
Profesor Bączyński[edytuj]
- Hej, muzykanci, muzykanci,
rąbcie mnie tonem, saksofonem!- Źródło: Bal u prof. Bączyńskiego
- Zobacz też: saksofon
- Mój wynalazek, obywatele, jest prosty: nie każdego stać na wpakowanie do akwarium złotych rybek. Ale każdy może wpakować do akwarium swoje zwyczajne nogi. Voila!
Alojzy Gżegżółka[edytuj]
- Muchy brzęczą. W niebie grzmi.
Słońce świeci. Pada dżdż.- Źródło: Nieznany rękopis St. Wyspiańskiego, „Przekrój” 1948, nr 144
- Pustynio, imię twe beznadziejność.
- Źródło: Cud na pustyni (1947)
- Zobacz też: pustynia
- Powiedziała jaskółka, że ma rozum Gżegżółka.
- Źródło: Gżegżółka w roli psa (1946)
- Zobacz też: rozum
- To zależy. Jak się człowiek zależy, to wstaje później. A jak się nie zależy, to wcześniej. Ale nam w ogóle nie zależy.
- Opis: zapytany, o której wstaje.
Hermenegilda Kociubińska[edytuj]
- Bo nie każda twa łza, niestety,
jest prawdziwa, niektóre kłamią,
prawdziwe łzy to diamenty,
a diamentów czasami żal.
Więc przecedzaj, mój miły, dokładnie
i diamenty odnajdziesz na dnie,
a woda przez dziurki durszlaka
rurami odpłynie w dal.- Źródło: Cztery piosenki o przedmiotach codziennego użytku, Durszlak (1949)
- Zobacz też: durszlak
- Chłop był jak ogień,
lecz w spodniach rozwiał się jak dym.- Źródło: Cztery piosenki o przedmiotach codziennego użytku, Żelazko (1949)
- Zobacz też: żelazko
Manuela[edytuj]
- Chwila rozrywki i znowu szaro.
- Źródło: Córka zegarmistrza
- Zobacz też: rozrywka
- Piękna kobieta jest jak podłoga. Ciągle ją ktoś musi napastować.
Osiołek Porfirion[edytuj]
- Bączynder złoty, witam pana!
w czołobitnościach cały gnę się.
Cóż to za rozkosz niesłychana
spotkać się znów w „Zielonej Gęsi”!- Źródło: Bal u prof. Bączyńskiego, „Przekrój” 1946, nr 85
- Nad problemów zawiłość,
nad obłędy poetów,
nad kobietę i miłość,
lepsza miłość konkretu.- Źródło: Wieczór sentymentalny
- Nie rób ze siebie pawia,
szanuj mrówkę i kwita,
w tym właśnie sęk, jak mawiał
ojciec Piotr, karmelita.- Źródło: Nieśmiały petent, „Przekrój” 1947, nr 117
- Oto sposób, moi złoci,
w jaki bawią się idioci.- Źródło: Łańcuch szczęścia (1947)
Inne postacie[edytuj]
- Akacja pachnie. Księżyc lśni jak metal.
O, nocy, w tobie piękny każdy detal!
- Być albo nie być – oto jest pytanie,
Które powtarzam od lat trzystu w kółko.
Lecz, cyt! Poloniusz schodzi na śniadanie,
Nie, to Gżegżółka. Jak się masz, Gżegżółko?- Postać: Hamlet
- Źródło: Hamlet (1947)
- Zobacz też: Hamlet
- Daremne żale, próżny trud,
bezsilne przedsięwzięcia,
zbytecznych żeber żaden cud
nie zbawi od wyjęcia.- Postać: Głośnik
- Źródło: Gdyby Adam był Polakiem
- Do kresu męki
oto się zbliżam.
Czy znajdę czystą
wśród moich piżam?- Postać: Franciszek
- Źródło: Franciszek (1947)
- Gdy słucham Orfeusza,
coś się we mnie porusza.- Postać: Lew
- Źródło: Skutki gry Orfeusza (1949)
- Zobacz też: Orfeusz
- Hej, hej! Jakie to były czasy... Socjalizmu żadnego nie było, wobec czego pracownica domowa nazywała się po prostu kuchta względnie parzygnat...
- Postać: Stary Kretyn
- Źródło: Gawęda starego kretyna (1949)
- Zobacz też: socjalizm
- Hej! sowy, puchacze, kruki!
Znowu z nas zrobili turka.
Szarpajmy syfon na sztuki,
Niechaj naga sterczy rurka.- Postać: Chór Prowincjonalnych Urazowiczów
- Źródło: Koncert w Częstochowie (1950)
- (...) i nic się, ach, nic nie zmienia,
a ci Polacy modlą się i grają Szopena (...).- Postać: Dymiący piecyk
- Źródło: Dymiący piecyk, „Przekrój” 1946, nr 86
- Zobacz też: Fryderyk Chopin, modlitwa, Polacy
- Jakie to jednak smutne.
Serce przenika strach.
Zaraz cię, głowo, utnę.
Ciach.
- Każdą wzmiankę człek ocenia.
B. dziękuję. G. jak Gienia.- Postać: Wiech
- Źródło: Nieznany rękopis St. Wyspiańskiego, „Przekrój” 1948, nr 144
- Zobacz też: Stanisław Wyspiański
- Kiedyś byłem ścichapęk,
Kiedyś miałem dwoje szczęk,
Gdym cię po raz piersy ujzoł,
Dziś nie został tylko trójząb,
Śtucne zęby, śtucny świat,
Lecz tyś moja, tyś mój kwiat.- Postać: Posejdon
- Źródło: Nieznany rękopis St. Wyspiańskiego, „Przekrój” 1948, nr 144
- Kobieta jest jak patelnia, ponieważ kobietę, jak również patelnię można wziąć za rączkę.
- Postać: Piekielny Piotruś
- Źródło: Osiem dni stworzenia świata, „Przekrój” 1947, nr 110
- Zobacz też: patelnia
- Koncerty? Ciągle Chopina.
Portrety? Wszędzie Adama.
A ja, przepraszam, to ser?- Postać: Juliusz Słowacki
- Źródło: Skarga Julka, „Przekrój” 1949, nr 206
- Zobacz też: Adam Mickiewicz, skarga
- Książka to najlepszy przyjaciel. A ja znowu nie mam co czytać. Z moimi okularami na końcu nosa wyglądam jak słynna ciotka Eupalinosa. Ale zdaje się, że nadchodzi matka. Czy jednak przyniesie coś do czytania? Życie bez książki jest jak stół bez nóg.
- Postać: Fafik
- Źródło: Poezja drożeje (1947)
- Zobacz też: książka, lektura, literatura
- Lauro, daremnie patrzysz na zegar.
Filon nie przyjdzie. Idź dalej.
A to klaskanie, co się rozlega,
to żona go w gębę wali.- Postać: Dobrze Poinformowany Facet
- Źródło: Filon i Laura (1948)
- Mam w Efezie pańskiego Heraklita. Precz z Heraklitem z Efezu!
- Postać: Sandwicz
- Źródło: Dwaj Polacy (1946)
- Zobacz też: Heraklit
- Na świata oceanie
mały, tragiczny manuskrypt
to twórczość moja, dla niej
oddałem wszystko. I pustym.
Wyprztykany, banalny, nienowy
biegam po pustym domu.
Wietrze, wietrze sierpniowy,
wietrze, wzywam cię, pomóż!- Postać: Poeta
- Źródło: Wietrzna Symfonia (1949)
- Nareszcie, proszę państwa, spokój.
Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!
- Pracować trzeba jak cholera.
Czyśmy to jacy tacy?
Więcej Osmańczyka, mniej Grottgera
I wszystko będzie cacy.
To bardzo łatwo jest umierać,
żyć trudniej – rzekł Horacy.- Postacie: Chór Nowych Polaków
- Źródło: Xiążę Józef Poniatowski ze stemplem 1946 (1949)
- Zobacz też: praca
- Znowu nie spałem całą noc. Łupież mnie męczył. Do świtania drapałem się w głowę.
- Postać: Nionio
- Źródło: Córka zegarmistrza
- Zobacz też: łupież
- Życie to kalambur, a kalambur to nonsens o podwójnym znaczeniu.
Dialogi postaci[edytuj]
- Hermenegilda
(w głębi nastrojowej kanapy): A czy będziesz mnie kochał zawsze? A czy będziesz mnie kochał wiecznie? A czy mógłbyś zakochać się we mnie jeszcze bardziej, aż po uszy?
Gżegżółka:
Po uszy niestety nie. (pauza) Bo uszy straciłem w pojedynku. (Zdejmuje cylinder. Jest bez uszu, jak jajko. Masowe przerażenie na widowni. Popłoch)- Źródło: Tragedia erotomana (1947)
- Zobacz też: uszy
- Wąż (staje na palcach):
A pan wie, mówi z kim pan?
Jestem wąż.
Adam:
A ja Adam.
Wąż:
Ja cię czniam.
Adam:
Ja cię bimbam.- Źródło: Gdyby Adam był Polakiem
- Osiołek Porfirion:
Cierpiał bez żadnej racji.
Pies Fafik:
na brak koordynacji.
Osiołek Porfirion:
Serce mu wlazło w głowę,
Pies Fafik:
a głowa wlazła w nogi,
Osiołek Porfirion:
a gdy szedł dokądkolwiek,
Pies Fafik:
zawsze stanął w pół drogi,
Osiołek Porfirion:
I z powrotem.
Pies Fafik:
I na krzyż.- Źródło: Gdyby Adam był Polakiem
- Zielona Gęś:
Góralu, czy ci nie żal
Odchodzić od stron ojczystych?
Góral:
Szalenie. (nie odchodzi i zostaje)- Źródło: Pozytywny góral, „Przekrój” 1948, nr 189
- On:
(poeta) Mario, kocham cię. Kocham tak, jak nikt przedtem i potem. Jak nikt na świecie. Jak nikt w dziejach. Tak nie kochał ani Dante, ani Don Juan. Miłość. Czy ty rozumiesz, co to jest miłość?
Ona:
(medyczka) Rozumiem. Jest to psychiczna hipermetamorfoza prowadząca do hipercenestezji, co w konsekwencji daje angiopatyczną neurastenię.- Źródło: Miłość (1947)
- Naród:
(fortissimo) Ustroju, gdzie jesteś?!!!
Ustrój:
Naród:
Ustrój nie odpowiada narodowi!
- Oberżysta:
Zauważam, że wasza lordowska mość pozwoliłeś sobie tym razem na wybryk zamordowania mojej ukochanej babuni. Czy to nie za wiele?
Lord Hamilton:
(obserwując z zainteresowaniem kłąb dymu nad lufą pistoletu) Nie wiem. To zależy od ciebie. Babcię proszę doliczyć do rachunku.- Źródło: Noc lorda Hamiltona (1947)
- Zobacz też: morderstwo
Inne cytaty[edytuj]
- Hamlet
Umiera na brak decyzji i skręt kiszek na ostrym zakręcie historycznym- Źródło: Hamlet i kelnerka, „Przekrój” 1948, nr 157
- Zobacz też: śmierć
- Jodły:
(szumią jak na złość)- Źródło: Jodły na gór szczycie (1946)
- Zobacz też: Halka
- K U R T Y N A
spada optymistycznie- Źródło: Koniec świata (1947)
- Zobacz też: kurtyna
- K U R T Y N A
sprytnie wykorzystuje sytuację
i skwapliwie zapada.- Źródło: Hamlet (1946)
- Nagrobek
TUTAJ LEŻY Idiota,
WSZYSTKICH DURNIÓW MASKOTA.
UMARŁ W OSTATNI WTOREK.
PRZECHODNIU, ZMÓW PACIOREK.
- Nigdy nie trzymaj się wyniośle,
coś z mrówki miej, nie pawia,
a jeśli kto ma uszy ośle,
to z nim się nie umawiaj.- Źródło: Straszny koniec Spóźnialskich (1949)
- Pełna jest ta minuta,
ale czego?- Źródło: Listonosz przychodzi o siódmej (1949), prolog
- Zobacz też: minuta
- Poeta:
(całkowicie opuszczony przez Natchnienie wyrywa sobie z głowy włosy, brwi, rzęsy i inne rzeczy)- Źródło: Poeta jest w złej formie (1950)