Stendhal: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Rinfanaiel (dyskusja | edycje) m formatowanie automatyczne, drobne techniczne |
m robot dodaje: hr:Stendhal, lt:Stendalis |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[bg:Мари Анри Бейл]] [[bs:Stendhal]] [[cs:Stendhal]] [[de:Stendhal]] [[en:Stendhal]] [[es:Stendhal]] [[fr:Stendhal]] [[hr:Stendhal]] [[it:Stendhal]] [[he:סטנדל]] [[lt:Stendalis]] [[hu:Stendhal]] [[ja:スタンダール]] [[pt:Stendhal]] [[ru:Стендаль]] [[sk:Stendhal]] [[sl:Stendhal]] [[tr:Stendhal]] [[ku:Stendhal]] |
|||
'''[[w:Stendhal|Stendhal]]''', właśc. '''Marie – Henri Beyle''' (1783–1842), francuski pisarz romantyk. |
'''[[w:Stendhal|Stendhal]]''', właśc. '''Marie – Henri Beyle''' (1783–1842), francuski pisarz romantyk. |
||
[[Grafika:Stendhal fr.jpg|thumb|Stendhal]] |
[[Grafika:Stendhal fr.jpg|thumb|Stendhal]] |
||
Linia 69: | Linia 72: | ||
[[Kategoria:Francuscy pisarze]] |
[[Kategoria:Francuscy pisarze]] |
||
[[bs:Stendhal]] |
|||
[[bg:Мари Анри Бейл]] |
|||
[[cs:Stendhal]] |
|||
[[de:Stendhal]] |
|||
[[en:Stendhal]] |
|||
[[es:Stendhal]] |
|||
[[fr:Stendhal]] |
|||
[[it:Stendhal]] |
|||
[[he:סטנדל]] |
|||
[[ku:Stendhal]] |
|||
[[hu:Stendhal]] |
|||
[[ja:スタンダール]] |
|||
[[pt:Stendhal]] |
|||
[[ru:Стендаль]] |
|||
[[sk:Stendhal]] |
|||
[[sl:Stendhal]] |
|||
[[tr:Stendhal]] |
Wersja z 17:17, 15 sie 2007
Stendhal, właśc. Marie – Henri Beyle (1783–1842), francuski pisarz romantyk.
- Abyśmy mogli być szczęśliwymi, trzeba, aby naszemu szczęściu zawsze czegoś brakowało.
- Zobacz też: szczęście
- Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.
- Boga może usprawiedliwić tylko to, że nie istnieje.
- Dla garstki szczęśliwych. (Inne tłumaczenie: Nielicznym szczęśliwcom)
- To a happy few (ang.)
- Źródło: Historia malarstwa we Włoszech, 1817.
Wytępuje również w zakończeniu powieści Czerwone i czarne, 1830 i Pustelni Parmeńskiej, 1839
- Gaduła, nim coś powie, mówi najpierw przez pięć minut.
- Grzeczność to tylko brak odruchów złego wychowania.
- Iluż mężczyzn nie umie inaczej poruszyć serca kobiety, jak tylko je raniąc.
- Im powszechniej się ktoś podoba, tym płycej się podoba.
- Jedynie wielka dusza waży się na styl prosty.
- Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych.
- Zobacz też: kłamstwo
- Kobiety nadzwyczaj piękne już mniej zadziwiają drugiego dnia.
- Zobacz też: kobieta
- Kobiety w pewnym wieku, które miały kochanków, sądzą, że naprawią swą reputację, okazując surowość wobec błędów, które są im już niedostępne.
- Krystalizacją nazywam czynność myśli, która we wszystkim, co widzi, odkrywa nowe przymioty ukochanej osoby.
- Źródło: O miłości, 1,2,1822
tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
- Źródło: O miłości, 1,2,1822
- Miłość jest rozkosznym kwiatem, ale trzeba mieć odwagę zerwać go na krawędzi przepaści.
- Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.
- Myślałem, że będę miał zaszczyt być pochowanym w Żaganiu.
- Zobacz także: Żagań
- Niewinność to śmieszna cnota.
- Piękno jest tylko obietnicą szczęścia.
- Powieść jest to zwierciadło, które obnosi się po gościńcu.
- Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów
tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
W tym brzmieniu słowa te prawdopodobnie są autorstwa samego Stendhala, chociaż przypisał on je Césarowi Vichard Saint – Réalowi.
- Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów
- Prawdziwym polem dla cnót kobiecych to pokój chorego.
- Pruderia to rodzaj skąpstwa i to najgorszy ze wszystkich.
- Zobacz też: pruderia
- Rdza niszczy żelazo, a kłamstwo duszę.
- Szczęście to to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy, ale na jego szukanie warto poświęcić całe życie.
- Trudno uniknąć choroby swojego stulecia.
- Zobacz też: choroba
- Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.
- Zobacz też: miłość
- Tylko skazanie na śmierć wyróżnia człowieka od innych; to jedyna rzecz, której nie da się kupić.
- Zobacz też: śmierć
- Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.