Stendhal: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Rinfanaiel (dyskusja | edycje)
m formatowanie automatyczne, drobne techniczne
m robot dodaje: hr:Stendhal, lt:Stendalis
Linia 1: Linia 1:
[[bg:Мари Анри Бейл]] [[bs:Stendhal]] [[cs:Stendhal]] [[de:Stendhal]] [[en:Stendhal]] [[es:Stendhal]] [[fr:Stendhal]] [[hr:Stendhal]] [[it:Stendhal]] [[he:סטנדל]] [[lt:Stendalis]] [[hu:Stendhal]] [[ja:スタンダール]] [[pt:Stendhal]] [[ru:Стендаль]] [[sk:Stendhal]] [[sl:Stendhal]] [[tr:Stendhal]] [[ku:Stendhal]]


'''[[w:Stendhal|Stendhal]]''', właśc. '''Marie – Henri Beyle''' (1783–1842), francuski pisarz romantyk.
'''[[w:Stendhal|Stendhal]]''', właśc. '''Marie – Henri Beyle''' (1783–1842), francuski pisarz romantyk.
[[Grafika:Stendhal fr.jpg|thumb|Stendhal]]
[[Grafika:Stendhal fr.jpg|thumb|Stendhal]]
Linia 69: Linia 72:


[[Kategoria:Francuscy pisarze]]
[[Kategoria:Francuscy pisarze]]

[[bs:Stendhal]]
[[bg:Мари Анри Бейл]]
[[cs:Stendhal]]
[[de:Stendhal]]
[[en:Stendhal]]
[[es:Stendhal]]
[[fr:Stendhal]]
[[it:Stendhal]]
[[he:סטנדל]]
[[ku:Stendhal]]
[[hu:Stendhal]]
[[ja:スタンダール]]
[[pt:Stendhal]]
[[ru:Стендаль]]
[[sk:Stendhal]]
[[sl:Stendhal]]
[[tr:Stendhal]]

Wersja z 17:17, 15 sie 2007


Stendhal, właśc. Marie – Henri Beyle (1783–1842), francuski pisarz romantyk.

Stendhal
  • Abyśmy mogli być szczęśliwymi, trzeba, aby naszemu szczęściu zawsze czegoś brakowało.
  • Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.
  • Boga może usprawiedliwić tylko to, że nie istnieje.
  • Dla garstki szczęśliwych. (Inne tłumaczenie: Nielicznym szczęśliwcom)
    • To a happy few (ang.)
    • Źródło: Historia malarstwa we Włoszech, 1817.
      Wytępuje również w zakończeniu powieści Czerwone i czarne, 1830 i Pustelni Parmeńskiej, 1839
  • Gaduła, nim coś powie, mówi najpierw przez pięć minut.
  • Grzeczność to tylko brak odruchów złego wychowania.
  • Iluż mężczyzn nie umie inaczej poruszyć serca kobiety, jak tylko je raniąc.
  • Im powszechniej się ktoś podoba, tym płycej się podoba.
  • Jedynie wielka dusza waży się na styl prosty.
  • Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych.
  • Kobiety nadzwyczaj piękne już mniej zadziwiają drugiego dnia.
  • Kobiety w pewnym wieku, które miały kochanków, sądzą, że naprawią swą reputację, okazując surowość wobec błędów, które są im już niedostępne.
  • Krystalizacją nazywam czynność myśli, która we wszystkim, co widzi, odkrywa nowe przymioty ukochanej osoby.
  • Miłość jest rozkosznym kwiatem, ale trzeba mieć odwagę zerwać go na krawędzi przepaści.
  • Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.
  • Myślałem, że będę miał zaszczyt być pochowanym w Żaganiu.
  • Niewinność to śmieszna cnota.
  • Piękno jest tylko obietnicą szczęścia.
  • Powieść jest to zwierciadło, które obnosi się po gościńcu.
    • Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów
      tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
      W tym brzmieniu słowa te prawdopodobnie są autorstwa samego Stendhala, chociaż przypisał on je Césarowi Vichard Saint – Réalowi.
  • Prawdziwym polem dla cnót kobiecych to pokój chorego.
  • Pruderia to rodzaj skąpstwa i to najgorszy ze wszystkich.
  • Rdza niszczy żelazo, a kłamstwo duszę.
  • Szczęście to to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy, ale na jego szukanie warto poświęcić całe życie.
  • Trudno uniknąć choroby swojego stulecia.
  • Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.
  • Tylko skazanie na śmierć wyróżnia człowieka od innych; to jedyna rzecz, której nie da się kupić.
  • Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.