Maria Pawlikowska-Jasnorzewska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m formatowanie automatyczne |
Rinfanaiel (dyskusja | edycje) +1 |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
* Łatwo się skaleczyć każdym z nas, jak kawałkiem stłuczonego szkła. |
* Łatwo się skaleczyć każdym z nas, jak kawałkiem stłuczonego szkła. |
||
** Zobacz też:[[cierpienie]] |
** Zobacz też:[[cierpienie]] |
||
* Z gór stromych, z białych ścian,<br />z wyżyn wysokich i świętych<br />stoczyło się grzeszne życie i w dół strumieniami ściekło.<br />tam w dole się rozlało, wezbrało w kłęby i męty<br />i wyrósł las ciemnosmreczyński.<br />Zielone piekło. |
|||
** Źródło: ''Las Ciemnosmreczyński'' |
|||
** Zobacz też: [[Ciemne Smreczyny]] |
|||
* Żyć jest słodko, a smutek to życie! |
* Żyć jest słodko, a smutek to życie! |
Wersja z 14:18, 28 cze 2007
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (1891–1945), polska poetka
- Był czas gdy czczono Słońce. Przez wiele stuleci budowano mu wieże, złociste ołtarze, składano hołd o świcie, aż w toku wydarzeń wygasł człowiek dla Słońca, które dalej świeci...
- Zobacz też: Słońce
- Łatwo się skaleczyć każdym z nas, jak kawałkiem stłuczonego szkła.
- Zobacz też:cierpienie
- Z gór stromych, z białych ścian,
z wyżyn wysokich i świętych
stoczyło się grzeszne życie i w dół strumieniami ściekło.
tam w dole się rozlało, wezbrało w kłęby i męty
i wyrósł las ciemnosmreczyński.
Zielone piekło.- Źródło: Las Ciemnosmreczyński
- Zobacz też: Ciemne Smreczyny
- Żyć jest słodko, a smutek to życie!