Owidiusz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m →W: brak gwiazdki |
→N: +1 |
||
Linia 71: | Linia 71: | ||
* Nie doradzam wam rozpusty,<br />lecz podkreślam z całą siłą,<br />iż miłością szafowanie<br />nikogo nie zubożyło. |
* Nie doradzam wam rozpusty,<br />lecz podkreślam z całą siłą,<br />iż miłością szafowanie<br />nikogo nie zubożyło. |
||
** Źródło: ''Sztuka kochania'' (''Ars amatoria''), księga II |
** Źródło: ''Sztuka kochania'' (''Ars amatoria''), księga II |
||
*Nikt nie pożąda tego, co mogą mieć wszyscy, kusi to, co zakazane. |
|||
==O== |
==O== |
Wersja z 13:45, 30 maj 2007
Owidiusz łac. Publius Ovidius Naso, (43 p.n.e.-17 n.e.), rzymski poeta.
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
B
- Być zakochanym, to być szalonym przy zdrowych zmysłach.
C
- Cokolwiek czynisz, czyń rozważnie i patrz końca.
- Quidquid agis, prudenter agas et respice finem (łac.)
- Co źle znosisz, będziesz dobrze znosił: przywyknij tylko.
- Czas, pożerca rzeczy.
- Tempus edax rerum. (łac.)
- Czas upływa a my starzejemy się wraz z cicho biegnącymi latami.
- Tempora labuntur tacitisque senescimus annis. (łac.)
- Źródło: Fasti, 6, 771.
- Czy dają, czy odmawiają, cieszą się, że się je prosi.
D
- Dla człowieka nie ma nic pewnego.
G
- Gdy tak Twórca, ktokolwiek z bogów nim być może;
Urządził, gdy na części rozdzielił to brzemię,
Natychmiast w postać koła zaokrąglił ziemię.
…
Sieje obrazy bogów na niebios sklepienie,
Skrzelistymi rybami wód przestwór zaplemia.
Ptactwem powietrze, zwierzem zaludnia się ziemia.
…
Człowieka lepi […]
A gdy każde ze zwierząt wzrok w ziemię spuszczało,
Postawę człowiekowi nadaje wspaniałą
I w niebo patrzeć każe, i do gwiazd sklepienia
Pozwala mu wyniosłe obracać wejrzenia.- Źródło: Przemiany
- Godzi się uczyć i od wroga.
- Fas est et ab hoste doceri. (łac.)
I
- I łzy są jakąś rozkoszą.
- Est quaedam flere voluptas. (łac.)
K
- Kiedy przekwitną róże życia, nie zostaje nic prócz kolców.
- Kobiety lubią gdy się je prosi.
- Kobiety odmawiają tego, o co je proszą, a dają to, o co nikt ich nie prosi.
- Koniec wieńczy dzieło.
- Finis coronat opus. (łac.)
- Finis adest operi. (łac.)
- Kropla drąży skałę nie siłą, lecz często padając.
- Gutta cavat lapidem non vi, sed saepe cadendo (łac.)
- Ktokolwiek zechce dotknąć przedmiotu swej miłości, jeżeli tylko wytrwa, otrzyma należną nagrodę.
- Ad venerem quicumque voles attingere suam, si modo duraris, praemia digna feres. (łac.)
L
- Lekki jest ciężar, gdy go dźwigasz z ochotą.
M
- Miłości nie da się wyleczyć ziołami.
- Amor non est medicabilis herbis (łac.)
Ł
- Łagodny spokój przystoi ludziom, a gniew dzikim zwierzętom.
- Łatwo przychodzi wiara w to, czego się pragnie.
N
- Niechaj ziemia przyjmie prochy moje.
- Accipiat cineres terra paterna meos. (łac.)
- Nie doradzam wam rozpusty,
lecz podkreślam z całą siłą,
iż miłością szafowanie
nikogo nie zubożyło.- Źródło: Sztuka kochania (Ars amatoria), księga II
- Nikt nie pożąda tego, co mogą mieć wszyscy, kusi to, co zakazane.
O
- Oczekiwać złota od poetów to zbrodnia.
- A doctis pretium scelus est sperare poetis. (łac.)
- Odważnym sprzyja okazja i Wenus.
- Audentem forsque Venusque iuvat. (łac.)
P
- Prędzej na wiosnę zamilkną ptaki, niż kobieta oprze się czułym zalotom młodego mężczyzny.
- Przeciwdziałaj początkom, za późno przygotowywane jest lekarstwo.
- Principiis obsta, sero medicina paratur (łac.)
S
- Sen pozwala zwykle na wiele rzeczy nieskromnych.
- Stół i wino sprzyjają przyjemnemu spędzeniu czasu.
- Aptior est dulci mensa merumque ioco. (łac.)
- Sztuką jest ukrycie (wysiłków) sztuki.
- Ars est celare artem. (łac.)
T
- Teraz są pola uprawne tam, gdzie kiedyś była Troja.
- Iam seges est ubi Troia fuit. (łac.)
- Źródło: Heroidy
- Tu jestem barbarzyńcą, którego nikt nie zrozumie.
- Barbarus hic ego sum, qui non intellegor ulli. (łac.)
- Opis: pisze o sobie będąc na wygnaniu
W
- W braku sił, chęć jest chwalebna.
- Widzę i pochwalam to, co lepsze, ale idę za tym, co gorsze.
- Video meliora proboque, deteriora sequor. (łac.)
- Wolno się uczyć nawet od wroga.
- W zabawie ujawniamy, jakimi jesteśmy ludźmi.
Z
- Za późno na lekarstwo, gdy zło nabiera siły wskutek zwłoki.
- Zobacz też: lekarstwo
- Zło niszcz w zarodku.
- Principiis obsta (łac.)
- Złoty był ów pierwszy wiek.
- Aurea prima sata est aetas (łac.)
- Źródło: Metamorfozy 1, 89