Ludwika Godlewska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Konstancja (dyskusja | edycje) linki |
Konstancja (dyskusja | edycje) linki |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
==''Kwiat aloesu''== |
==''Kwiat aloesu''== |
||
*Prawdziwej filozofii uczy tylko nieszczęście, a gdy się raz zostanie filozofem, przepadło... |
*Prawdziwej filozofii uczy tylko nieszczęście, a gdy się raz zostanie filozofem, przepadło... |
||
**Zobacz też: [[filozof]], [[nieszczęście]] |
**Zobacz też: [[filozof]], [[filozofia]], [[nieszczęście]] |
||
*Jutro, jutro kręci się w kółko i kręcić się będzie od dnia do dnia, aż do ostatniej głoski czasokresu, a wszystkie wczoraj, to były pochodnie, które w drodze do śmierci przyświecały naszej głupocie. |
*Jutro, jutro kręci się w kółko i kręcić się będzie od dnia do dnia, aż do ostatniej głoski czasokresu, a wszystkie wczoraj, to były pochodnie, które w drodze do śmierci przyświecały naszej głupocie. |
||
**Zobacz też: [[czas]] |
**Zobacz też: [[czas]] |
Wersja z 07:13, 22 maj 2007
Ludwika Godlewska (1863-1901), polska powieściopisarka, epigonka pozytywizmu. Działała również pod pseudonimem Exterus.
Kato
- W życiu jest dużo dróg krzywych, lecz tylko jedna prosta.
- Zobacz też: droga
- Krzywdy i cudzych łez nie daruje samo Miłosierdzie.
- Zobacz też: łzy
- Bieda jest jako rdza, co zjada wszelkie dobro.
- Serca tak samo biją pod batystową, jak zgrzebną koszulą.
- Zobacz też: serce
- Granit wietrzeje, stal się utlenia i ja nigdy nie mam do nich pretensji.
Kwiat aloesu
- Prawdziwej filozofii uczy tylko nieszczęście, a gdy się raz zostanie filozofem, przepadło...
- Zobacz też: filozof, filozofia, nieszczęście
- Jutro, jutro kręci się w kółko i kręcić się będzie od dnia do dnia, aż do ostatniej głoski czasokresu, a wszystkie wczoraj, to były pochodnie, które w drodze do śmierci przyświecały naszej głupocie.
- Zobacz też: czas
- I czemże jest życie? Nędznym okresem, który, swoją rolę odegrawszy, schował się za kulisy...
- Zobacz też: życie
- Mężczyźni wierzą święcie, że są marmurem, a czysta kobieta gąbką, która zmyje stare plamy i przywróci dawny blask marmurowi.
- My, mężczyźni, nie targujemy się z naszemi sercami, jak panie. Oddajemy je całe; omotani w czary, nie pytamy, kto nas omotał, bo po co? Tylko kochamy, pragniemy posiąść, zdobyć, a jeśli spotykamy przeszkody, jesteśmy gotowi wyzwać do walki niebo i piekło!
- Zobacz też: serce