Ja, Dago Piastun: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Kaariokaa (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
Linia 12: Linia 12:
*Najwyższą zasadą sztuki rządzenia jest nieustanne dzielenie ludzi, jednych wywyższanie, a innych poniżanie, jednych obsypywanie łaskami, a innych karami, aby wciąż jedni byli przeciw drugim. Bo tak naprawdę, nikt nie chce być równy drugiemu, gdyż zawsze ma się za coś lepszego.
*Najwyższą zasadą sztuki rządzenia jest nieustanne dzielenie ludzi, jednych wywyższanie, a innych poniżanie, jednych obsypywanie łaskami, a innych karami, aby wciąż jedni byli przeciw drugim. Bo tak naprawdę, nikt nie chce być równy drugiemu, gdyż zawsze ma się za coś lepszego.
**Zobacz też: [[władza]]
**Zobacz też: [[władza]]

*Nawet [[niewolnik]] jest wolny, gdy jego [[niewola]] służy wolności.


*Nic tak nie podnieca i nie cieszy ludzi, jak nadzieja, że zobaczą czyjąś śmierć w mocy prawa.
*Nic tak nie podnieca i nie cieszy ludzi, jak nadzieja, że zobaczą czyjąś śmierć w mocy prawa.

Wersja z 11:26, 29 kwi 2007

Ja, Dago Piastun — powieść autorstwa Zbigniew Nienackiego.

  • Co u zwykłego człowieka jest wadą, u władcy staje się cnotą, jeśli swoim postępowaniem ocala przez to państwo.
  • Każdy bowiem mądry lud tworzy własne obyczaje, a nie tylko naśladuje innych.
  • Kiepski to władca, który na swój lud narzeka. Sprawą władcy jest uczynić lud sobie posłusznym i pracowitym, ująć go żelazną ręką i nauczyć szacunku dla władzy.
  • Najwyższą zasadą sztuki rządzenia jest nieustanne dzielenie ludzi, jednych wywyższanie, a innych poniżanie, jednych obsypywanie łaskami, a innych karami, aby wciąż jedni byli przeciw drugim. Bo tak naprawdę, nikt nie chce być równy drugiemu, gdyż zawsze ma się za coś lepszego.
  • Nic tak nie podnieca i nie cieszy ludzi, jak nadzieja, że zobaczą czyjąś śmierć w mocy prawa.
  • Nie buduje się państwa na piasku i błocie, ale na grodach potężnych.
  • Nie istnieje coś takiego jak sąd ludu, ale jedynie sąd w imieniu ludu.
  • Nie ma wątlejszej potęgi od tej, która jest oparta na cudzej sile.
  • Sztuka wojowania to sztuka cierpliwości.
  • Ten się najdzielniej bije, kto o własną wolność się bije.
  • Władca ma prawo budzić strach u ludu, unikać jednak powinien jego nienawiści.
  • Wypowiadam walkę możnym i książętom, a taka walka zachęty w złocie nie potrzebuje.
  • Źle czyni władca, który chce swoje siły oprzeć na wojsku najemnym, albowiem jak sama ich nazwa wskazuje, temu wiernie służą, kto im płaci. Kto się bije dla zapłaty, ten słabo się bije, zdradę nosi w swoim sercu i czyni nie to, co mu każe zrobić przysięga, lecz własna korzyść. Źle także czyni władca, który prosi o pomoc wojsko posiłkowe od innych władców, albowiem jeśli ono poniesie klęskę i on poniesie klęskę. A jeśli ono zwycięży, on staje się natychmiast jego niewolnikiem.