Izydora Dąmbska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Utworzono nową stronę "Izydora Dąmbska (1904–1983) – polska filozof, logik, epistemolog, tłumaczka. * Nie łączyła bowiem lwowskich filozofów jakaś wspólna doktryna, jakiś jednolity pogląd na świat. To, co stworzyło podstawę wspólnoty duchowej tych ludzi, to była nie treść nauki tylko sposób, metoda filozofowania i wspólny język naukowy. Dlatego wyjść z tej szkoły mogli: spirytualiści i materialiści, nominaliści i re…" |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[w:Izydora Dąmbska|Izydora Dąmbska]] (1904–1983) – polska [[filozof]], [[logika|logik]], epistemolog, [[tłumacz]]ka. |
'''[[w:Izydora Dąmbska|Izydora Dąmbska]]''' (1904–1983) – polska [[filozof]], [[logika|logik]], epistemolog, [[tłumacz]]ka. |
||
* Nie łączyła bowiem lwowskich filozofów jakaś wspólna doktryna, jakiś jednolity pogląd na świat. To, co stworzyło podstawę wspólnoty duchowej tych ludzi, to była nie treść nauki tylko sposób, metoda filozofowania i wspólny język naukowy. Dlatego wyjść z tej szkoły mogli: spirytualiści i materialiści, nominaliści i realiści, logistycy i psychologowie, filozofowie przyrody i teoretycy sztuki. |
* Nie łączyła bowiem lwowskich filozofów jakaś wspólna doktryna, jakiś jednolity pogląd na świat. To, co stworzyło podstawę wspólnoty duchowej tych ludzi, to była nie treść nauki tylko sposób, metoda filozofowania i wspólny język naukowy. Dlatego wyjść z tej szkoły mogli: spirytualiści i materialiści, nominaliści i realiści, logistycy i psychologowie, filozofowie przyrody i teoretycy sztuki. |
Wersja z 09:27, 14 paź 2021
Izydora Dąmbska (1904–1983) – polska filozof, logik, epistemolog, tłumaczka.
- Nie łączyła bowiem lwowskich filozofów jakaś wspólna doktryna, jakiś jednolity pogląd na świat. To, co stworzyło podstawę wspólnoty duchowej tych ludzi, to była nie treść nauki tylko sposób, metoda filozofowania i wspólny język naukowy. Dlatego wyjść z tej szkoły mogli: spirytualiści i materialiści, nominaliści i realiści, logistycy i psychologowie, filozofowie przyrody i teoretycy sztuki.
- Źródło: Pięćdziesiąt lat filozofii we Lwowie, w: Pięćdziesiąt lat filozofii w Polsce, Przegląd Filozoficzny XLII (1946), s. 17.
- Pierwsze przekłady platońskie czytał Witwicki znajomym po powrocie z podróży do Lipska, gdzie zapoznał się z Ucztą i Gorgiaszem. To były obszerne streszczenia dialogów, wpadające miejscami w dosłowny przekład. Słyszał je Twardowski i skłonił Witwickiego, aby swój przekład Uczty czytał na pierwszym naukowym posiedzeniu Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. Po posiedzeniu, podczas kolacji u Töpflera, na prośbę Chmielowskiego, czytał go po raz drugi. Potem zgłosił się Staff, aby rzecz – już w dosłownym przekładzie – wydać u Połanieckiego. To był początek. A kiedy podczas pierwszej wojny światowej Witwicki przetłumaczył Fajdrosa i znów go czytał w kółku znajomych, powiedział mu Twardowski, że powinien dać Polsce całego Platona. Tego wezwania Witwicki posłuchał. I tak się począł we Lwowie pierwszy pełny polski przekład dialogów platońskich.
- Źródło: Pięćdziesiąt lat filozofii we Lwowie, w: Pięćdziesiąt lat filozofii w Polsce, Przegląd Filozoficzny XLII (1946), s. 19.
- Zobacz też: Platon, Kazimierz Twardowski, Leopold Staff, Władysław Witwicki