Zbigniew Jerzyna: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m interwikidane, dr zmiana |
m drobne merytoryczne, kat. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Zbigniew Jerzyna 2006 fot wanda hansen 001.jpg|mały|<center>Zbigniew Jerzyna</center>]] |
[[Plik:Zbigniew Jerzyna 2006 fot wanda hansen 001.jpg|mały|<center>Zbigniew Jerzyna</center>]] |
||
'''[[w:Zbigniew Jerzyna|Zbigniew Jerzyna]]''' ( |
'''[[w:Zbigniew Jerzyna|Zbigniew Jerzyna]]''' (1938–2010) – polski poeta, dramaturg, eseista, edytor. |
||
* Kto nigdy nie kochał kobiety, ten nie pokocha idei. |
* Kto nigdy nie kochał kobiety, ten nie pokocha idei. |
||
** Źródło: ''Leksykon złotych myśli'', wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998. |
** Źródło: ''Leksykon złotych myśli'', wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998. |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]] |
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]] |
||
[[Kategoria:Polscy eseiści]] |
[[Kategoria:Polscy eseiści]] |
||
[[Kategoria:Polscy krytycy literaccy]] |
|||
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]] |
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]] |
Wersja z 22:07, 28 wrz 2021
Zbigniew Jerzyna (1938–2010) – polski poeta, dramaturg, eseista, edytor.
- Kto nigdy nie kochał kobiety, ten nie pokocha idei.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Oczy kobiety zapraszają do gry.
Ale z naturą się nie wygrywa.
- Poezja to przede wszystkim specyficzny sposób rozstrzygania problemu poszczególnego człowieka. Najwięcej mówię o sobie, gdyż ja jestem dla siebie największym problemem. Ja uwikłany w istnienie, w rodzinę, w historię. Poezja powinna rozjaśniać te pułapki bytu. To, co wyżej napisałem, nie jest do końca prawdą, bowiem poezja może przede wszystkim jest wielką tęsknotą do drugiego człowieka.
- Źródło: Paweł Kozioł, Zbigniew Jerzyna, culture.pl, maj 2011
- To nie w klatce zrodziła się idea latania.
- W dotyku skóry czuć zasłonę gwiazd.
- Źródło: „Poezja”, Wydania 7–12, Wydawn. Współczesne RSW Prasa, 1980, s. 59.
O Zbigniewie Jerzynie
- Jaki morał i nauka wynika dla nas z tej ukazywanej w tych wierszach trwałości rzeczy, rekwizytów, pewnych zatwardziałych reliktów, skamielin, schematów myślowych, bezrefleksyjnie powtarzanych przekonań i dzisiejszych autorskich sądów o nich – zderzanych z przemiennością i przemijalnością wszystkiego, kruchością ludzkiej biologicznej i fizycznej, owej „nagiej” egzystencjalności? To każdy czytelnik tutaj zobaczyć może i powinien sam.
- Autor: Janusz Termer
- Źródło: Paweł Kozioł, Zbigniew Jerzyna, culture.pl, maj 2011