Zbigniew Jerzyna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m interwikidane, dr zmiana
m drobne merytoryczne, kat.
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Zbigniew Jerzyna 2006 fot wanda hansen 001.jpg|mały|<center>Zbigniew Jerzyna</center>]]
[[Plik:Zbigniew Jerzyna 2006 fot wanda hansen 001.jpg|mały|<center>Zbigniew Jerzyna</center>]]
'''[[w:Zbigniew Jerzyna|Zbigniew Jerzyna]]''' (ur. 1938) – polski poeta, dramaturg, eseista, edytor.
'''[[w:Zbigniew Jerzyna|Zbigniew Jerzyna]]''' (1938–2010) – polski poeta, dramaturg, eseista, edytor.
* Kto nigdy nie kochał kobiety, ten nie pokocha idei.
* Kto nigdy nie kochał kobiety, ten nie pokocha idei.
** Źródło: ''Leksykon złotych myśli'', wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
** Źródło: ''Leksykon złotych myśli'', wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
Linia 26: Linia 26:
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]]
[[Kategoria:Polscy dramaturdzy]]
[[Kategoria:Polscy eseiści]]
[[Kategoria:Polscy eseiści]]
[[Kategoria:Polscy krytycy literaccy]]
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]

Wersja z 22:07, 28 wrz 2021

Zbigniew Jerzyna

Zbigniew Jerzyna (1938–2010) – polski poeta, dramaturg, eseista, edytor.

  • Kto nigdy nie kochał kobiety, ten nie pokocha idei.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • Oczy kobiety zapraszają do gry.
    Ale z naturą się nie wygrywa.
  • Poezja to przede wszystkim specyficzny sposób rozstrzygania problemu poszczególnego człowieka. Najwięcej mówię o sobie, gdyż ja jestem dla siebie największym problemem. Ja uwikłany w istnienie, w rodzinę, w historię. Poezja powinna rozjaśniać te pułapki bytu. To, co wyżej napisałem, nie jest do końca prawdą, bowiem poezja może przede wszystkim jest wielką tęsknotą do drugiego człowieka.
  • To nie w klatce zrodziła się idea latania.
  • W dotyku skóry czuć zasłonę gwiazd.
    • Źródło: „Poezja”, Wydania 7–12, Wydawn. Współczesne RSW Prasa, 1980, s. 59.

O Zbigniewie Jerzynie

  • Jaki morał i nauka wynika dla nas z tej ukazywanej w tych wierszach trwałości rzeczy, rekwizytów, pewnych zatwardziałych reliktów, skamielin, schematów myślowych, bezrefleksyjnie powtarzanych przekonań i dzisiejszych autorskich sądów o nich – zderzanych z przemiennością i przemijalnością wszystkiego, kruchością ludzkiej biologicznej i fizycznej, owej „nagiej” egzystencjalności? To każdy czytelnik tutaj zobaczyć może i powinien sam.