Anna Nasiłowska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Polscy pisarze współcześni" za pomocą HotCat |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:2008.06.15. Anna Nasilowska by M Kubik 03.JPG|mały|Anna Nasiłowska (2008)]] |
|||
'''[[w:Anna Nasiłowska|Anna Nasiłowska]]''' (ur. 1958) – [[polska]] [[pisarka]], [[krytyk]] [[literatura|literacki]], historyk literatury. |
'''[[w:Anna Nasiłowska|Anna Nasiłowska]]''' (ur. 1958) – [[polska]] [[pisarka]], [[krytyk]] [[literatura|literacki]], historyk literatury. |
||
* Każdy większy wybór wierszy prowokuje do postawienia dwóch pytań: czy pasują dotychczasowe klucze odczytania, stosowane wobec dorobku poety? Czy nie trzeba ich skorygować? Poza tym skoro są wiersze wybrane – to co z odrzuconymi... dlaczego zostały skazane na pominięcie? |
* Każdy większy wybór wierszy prowokuje do postawienia dwóch pytań: czy pasują dotychczasowe klucze odczytania, stosowane wobec dorobku poety? Czy nie trzeba ich skorygować? Poza tym skoro są wiersze wybrane – to co z odrzuconymi... dlaczego zostały skazane na pominięcie? |
||
Linia 14: | Linia 15: | ||
{{DEFAULTSORT:Nasiłowska, Anna}} |
{{DEFAULTSORT:Nasiłowska, Anna}} |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis]] |
|||
[[Kategoria:Polscy prozaicy]] |
[[Kategoria:Polscy prozaicy]] |
||
[[Kategoria:Polscy krytycy literaccy]] |
[[Kategoria:Polscy krytycy literaccy]] |
Aktualna wersja na dzień 19:11, 14 maj 2021
Anna Nasiłowska (ur. 1958) – polska pisarka, krytyk literacki, historyk literatury.
- Każdy większy wybór wierszy prowokuje do postawienia dwóch pytań: czy pasują dotychczasowe klucze odczytania, stosowane wobec dorobku poety? Czy nie trzeba ich skorygować? Poza tym skoro są wiersze wybrane – to co z odrzuconymi... dlaczego zostały skazane na pominięcie?
- Źródło: Wiara w zadanie, „Kwartalnik Artystyczny” nr 4/2010
Cytaty z utworów poetyckich[edytuj]
- Imponujący mężczyzna bez ubrania robi się trochę mniejszy. Kobieta, która budzi podziw, robi się zwyczajna. Gdzieś leży jej torebka, buty na obcasach, rajstopy w modny wzorek. Koronkowy stanik już nie modeluje piersi, które się wylały i są białe.
Trzeba to przytulić, szybko, nim nastąpi katastrofa! Nie patrzeć! I już nie wiadomo kim są, ani czy są piękni. Nie ma komu imponować, nie ma kogo zadziwiać. Forma znika, zostaje bliskość. Wymieszana. Za mały dystans, by wygląd ocalał. Rozebrani z wyglądu pływają po sentymentalnym jeziorze osobliwości.
- Otwarte usta. Sina poświata telewizora, który ogląda się sam. Nie wiadomo od kiedy. Otwarta dłoń, z której wypadł pilot.
Ratować? Nie ma już kogo.- Źródło: Drzwi
- Zobacz też: śmierć