Andrzej Konarski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Henry39 (dyskusja | edycje)
+cytat
Henry39 (dyskusja | edycje)
+cytat
Linia 11: Linia 11:
* Wśród dolnośląskich przewodników bardzo ważny jest wymiar ekumeniczny. We Wrocławiu nastąpiło zbliżenie różnych wyznań i religii – co jest w dużej mierze zasługą [[Henryk Gulbinowicz|kard. H. Gulbinowicza]], a także członków innych Kościołów czy gminy żydowskiej. Również oni są bardzo bliscy środowisku przewodnickiemu. Bywają na naszych spotkaniach, dbają, byśmy posiadali wiedzę na temat ich wspólnot.
* Wśród dolnośląskich przewodników bardzo ważny jest wymiar ekumeniczny. We Wrocławiu nastąpiło zbliżenie różnych wyznań i religii – co jest w dużej mierze zasługą [[Henryk Gulbinowicz|kard. H. Gulbinowicza]], a także członków innych Kościołów czy gminy żydowskiej. Również oni są bardzo bliscy środowisku przewodnickiemu. Bywają na naszych spotkaniach, dbają, byśmy posiadali wiedzę na temat ich wspólnot.
** Opis: o przewodnikach turystycznych
** Opis: o przewodnikach turystycznych
** Źródło: [http://gosc.pl/files/old/gosc.pl/zalaczniki/2006/05/16/1147804428/1147804459.pdf „Gość Wrocławski”], nr 20/554, s. V, 2006.
** Źródło: [http://gosc.pl/files/old/gosc.pl/zalaczniki/2006/05/16/1147804428/1147804459.pdf „Gość Wrocławski”], nr 20/554, s. V, 2006.

* Dla nas priorytetem jest bezpieczeństwo ludzi, a dla GDDKiA to, by wydać jak najmniej pieniędzy. Z postawieniem tych barier nie można czekać ani chwili. A już na pewno nie do 2013 roku! Bariery muszą stanąć na całej długości ulicy, a nie tylko do wiaduktu. Dopiero takie całościowe rozwiązanie ma sens i zwiększy tam bezpieczeństwo.
** Opis: o [[Bezpieczeństwo|bezpieczeństwie]] drogowym we [[Wrocław]]iu
** Źródło: [https://www.fakt.pl/wydarzenia/polska/wroclaw/postawcie-barierki-na-karkonoskiej/crrf55x#slajd-1 Postawcie barierki na Karkonoskiej!], Fakt24, 14 lipca 2010.


==O Andrzeju Konarskim==
==O Andrzeju Konarskim==

Wersja z 13:07, 31 sie 2020

Andrzej Konarski (ur. 1938) – polski urbanista, działacz turystyczny, popularyzator Wrocławia.

  • Jesteśmy „protestantami” i szkoda, że jest nas tak mało. Wrocław ma duże doświadczenie w protestowaniu, dlatego zadbajmy o to, by ta grupa wpływu w mieście była co raz większa.
  • To ciekawe, studenckie pomysły, nie do zrealizowania nawet za 50 lat. Poza tym niepodbudowane ani znajomością historii, ani ekonomii (...). Trzeba jednak szukać pomysłu, żeby ten dworzec był czynny, nie tylko jako teatr czy szalet.
  • Wśród dolnośląskich przewodników bardzo ważny jest wymiar ekumeniczny. We Wrocławiu nastąpiło zbliżenie różnych wyznań i religii – co jest w dużej mierze zasługą kard. H. Gulbinowicza, a także członków innych Kościołów czy gminy żydowskiej. Również oni są bardzo bliscy środowisku przewodnickiemu. Bywają na naszych spotkaniach, dbają, byśmy posiadali wiedzę na temat ich wspólnot.
  • Dla nas priorytetem jest bezpieczeństwo ludzi, a dla GDDKiA to, by wydać jak najmniej pieniędzy. Z postawieniem tych barier nie można czekać ani chwili. A już na pewno nie do 2013 roku! Bariery muszą stanąć na całej długości ulicy, a nie tylko do wiaduktu. Dopiero takie całościowe rozwiązanie ma sens i zwiększy tam bezpieczeństwo.

O Andrzeju Konarskim

  • Co miesiąc, wraz z przewodnikiem Markiem Żdżarskim, od stycznia 1985 r., w każdą pierwszą niedzielę miesiąca oczekuje na Rynku przy pomniku Aleksandra hr. Fredry na wrocławian i gości tego miasta, by prowadzić ich tam, gdzie jest coś ciekawego, ważnego we Wrocławiu. Społeczna, ważna, choć może mało widoczna działalność, trwająca bez przerwy już od 25 lat.
    • Trudno zwolnić tempo życia..., „Gościniec”, nr 3/2013, s. 80.
  • Mało jest osób, które interesują się nadodrzańskim miastem i nie znają książki Andrzeja Konarskiego „434 zagadki o Wrocławiu”, opublikowanej przez TMW, a wznowionej w poszerzonej wersji jako „604 zagadki o Wrocławiu” w roku 2017. Teraz autor pracuje nad kolejną edycją swojej publikacji. Krasomówstwo to także mocna strona tego najbardziej znanego wrocławskiego przewodnika. Laureatem konkursu krasomówczego przewodników został już w 1977 r. Nadal popularyzuje tę umiejętność wśród młodzieży i dorosłych, zachęcając ich do udziału w miejskich konkursach.