Andrzej Nowicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
+ 1
m grafika, drobne techniczne
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Andrzej Nowicki.jpg|mały|<center>Portret Andrzeja Nowickiego,<br /> obraz Żanety Antosik, 2016 r.</center>]]
'''[[w:Andrzej Nowicki (filozof)|Andrzej Rusław Nowicki]]''' (1919–2011) – polski filozof kultury, historyk filozofii, italianista, religioznawca, poeta.
'''[[w:Andrzej Nowicki (filozof)|Andrzej Rusław Nowicki]]''' (1919–2011) – polski filozof kultury, historyk filozofii, italianista, religioznawca, poeta.
* Humanizm – to wiara we własne siły, to wiara w skuteczność opartego na nauce zbiorowego działania ludzkiego.
* Humanizm – to wiara we własne siły, to wiara w skuteczność opartego na nauce zbiorowego działania ludzkiego.
Linia 16: Linia 17:




{{DEFAULTSORT:Nowicki, Andrzej}}
{{SORTUJ:Nowicki, Andrzej}}
[[Kategoria:Italianiści]]
[[Kategoria:Italianiści]]
[[Kategoria:Myśliciele ateistyczni]]
[[Kategoria:Myśliciele ateistyczni]]

Wersja z 13:51, 12 lut 2020

Portret Andrzeja Nowickiego,
obraz Żanety Antosik, 2016 r.

Andrzej Rusław Nowicki (1919–2011) – polski filozof kultury, historyk filozofii, italianista, religioznawca, poeta.

  • Humanizm – to wiara we własne siły, to wiara w skuteczność opartego na nauce zbiorowego działania ludzkiego.
  • Kriegsgefangenenpost – to brzmi jak tajemnica,
    Kriegsgefangenenpost – to pociągów daleki świat,
    Kriegsgefangenenpost – to twój dom, numer, ulica,
    Kriegsgefangenenpost – to czekanie na twój list.
    Krieg, rozumiesz, to wojna,
    Gefangene – jeniec – to ja…
    • Źródło: Kriegsgefangenenpost
  • Na uwagę zasługuje zawarta w listach Witwickiego koncepcja czasu. W przeciwieństwie do św. Augustyna, który uważał zarówno przeszłość, jak przyszłość za sfery niebytu, a teraźniejszość redukował do nie posiadającego żadnych wymiarów oka mgnienia, w którym jeden niebyt (to, czego jeszcze nie ma) przelewa się w drugi niebyt (to, czego już nie ma), Witwicki ujmował czas na podobieństwo przestrzeni i uważał zarówno przeszłość i przyszłość za coś istniejącego.
  • Raz żył pewien pan w Łowiczu,
    Co nigdy sytuacji nie wyczuł;
    Mówił rano: „Dobranoc”
    A „Dzień dobry”, gdy na noc
    Zanosiło się właśnie w Łowiczu.
    • Źródło: Limeryki
  • Wiara w cuda pojawia się tam, gdzie znika wiara w siłę własnych rąk, w siłę własnego umysłu, w siłę zjednoczonych wysiłków ludzkich.