Jacek Kleyff: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+ |
m kat, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''[[w:Jacek Kleyff|Jacek Kleyff]]''' (ur. 1947) |
'''[[w:Jacek Kleyff|Jacek Kleyff]]''' (ur. 1947) – polski bard, poeta, kompozytor, aktor i malarz. |
||
* Ja wolę ten (…) nurt muzyczny nazwać po naszemu. Nie |
* Ja wolę ten (…) nurt muzyczny nazwać po naszemu. Nie „punk”, a raczej „wkurw”. |
||
** Źródło: ''Rozmowa'', Wołowiec 2012, s. 14. |
** Źródło: ''Rozmowa'', Wołowiec 2012, s. 14. |
||
* Jak długo Polak będzie kazał sobie mówić |
* Jak długo Polak będzie kazał sobie mówić „pan” – wywyższając się (…) – tak długo będzie małym zakompleksionym prowincjuszem Europy. |
||
** Źródło: ''Rozmowa'', Wołowiec 2012, s. |
** Źródło: ''Rozmowa'', Wołowiec 2012, s. 10–11. |
||
* Yma Sumac |
* Yma Sumac – dziewczyna, która już umarła, a dysponowała przeszło czterema oktawami, od barytonu do najwyższych koloratur sopranu. Była Peruwianką i na pewno Indianką. Z czasem wytwórnie zmusiły ją do śpiewania standardów tanecznych, dansingowych, ale są nagrania, gdzie ona głosem przy dzikiej muzyce odgrywa dżunglę. Tajemnicze szelesty i ryki jaguarów. Śpiewa dżunglę sopranem i barytonem naraz. Ja byłem zachwycony Ymą Sumac, no i dzięki niej po raz pierwszy poczułem rytm. |
||
** Źródło: ''Rozmowa'', Wołowiec 2012, s. 12. |
** Źródło: ''Rozmowa'', Wołowiec 2012, s. 12. |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
** Autor: [[Kuba Sienkiewicz]] |
** Autor: [[Kuba Sienkiewicz]] |
||
** Źródło: ''Kubatura, czyli elektryczne wagary'', Warszawa 2015, s. 59. |
** Źródło: ''Kubatura, czyli elektryczne wagary'', Warszawa 2015, s. 59. |
||
{{DEFAULTSORT:Kleyff, Jacek}} |
|||
[[Kategoria:Polscy aktorzy filmowi]] |
|||
[[Kategoria:Polscy poeci]] |
|||
[[Kategoria:Polscy malarze]] |
|||
[[Kategoria:Polscy kompozytorzy muzyki rozrywkowej]] |
Wersja z 19:17, 24 wrz 2019
Jacek Kleyff (ur. 1947) – polski bard, poeta, kompozytor, aktor i malarz.
- Ja wolę ten (…) nurt muzyczny nazwać po naszemu. Nie „punk”, a raczej „wkurw”.
- Źródło: Rozmowa, Wołowiec 2012, s. 14.
- Jak długo Polak będzie kazał sobie mówić „pan” – wywyższając się (…) – tak długo będzie małym zakompleksionym prowincjuszem Europy.
- Źródło: Rozmowa, Wołowiec 2012, s. 10–11.
- Yma Sumac – dziewczyna, która już umarła, a dysponowała przeszło czterema oktawami, od barytonu do najwyższych koloratur sopranu. Była Peruwianką i na pewno Indianką. Z czasem wytwórnie zmusiły ją do śpiewania standardów tanecznych, dansingowych, ale są nagrania, gdzie ona głosem przy dzikiej muzyce odgrywa dżunglę. Tajemnicze szelesty i ryki jaguarów. Śpiewa dżunglę sopranem i barytonem naraz. Ja byłem zachwycony Ymą Sumac, no i dzięki niej po raz pierwszy poczułem rytm.
- Źródło: Rozmowa, Wołowiec 2012, s. 12.
O Kleyffie
- U Jacka Kleyffa najcenniejsze są wrażliwość na absurd, wyczucie języka, świetny humor sytuacyjny i poezja z wielką przestrzenią w środku. Do tego dochodzi jeszcze ciekawa interpretacja, coś pomiędzy Bobem Dylanem a polską ludowością.
- Autor: Kuba Sienkiewicz
- Źródło: Kubatura, czyli elektryczne wagary, Warszawa 2015, s. 59.