Kazimierz Lutosławski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
kat.
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Kazimierz Lutosławski.jpg|mały|<center>Kazimierz Lutosławski</center>]]
[[Plik:Kazimierz Lutosławski.jpg|mały|<center>Kazimierz Lutosławski</center>]]
'''[[w:Kazimierz Lutosławski|Kazimierz Lutosławski]]''' (1880–1924) – ksiądz katolicki, doktor medycyny i teologii, działacz endecki, poseł na Sejm II RP I i II kadencji, dziennikarz, pedagog, ideowy mentor twórców [[skauting]]u i [[harcerstwo|harcerstwa]] polskiego, jeden z projektantów krzyża harcerskiego.
'''[[w:Kazimierz Lutosławski|Kazimierz Lutosławski]]''' (1880–1924) – ksiądz katolicki, doktor medycyny i teologii, działacz endecki, poseł na Sejm II RP I i II kadencji, dziennikarz, pedagog, ideowy mentor [[antysemityzm]]u oraz twórców [[skauting]]u i [[harcerstwo|harcerstwa]] polskiego, jeden z projektantów krzyża harcerskiego.


==Polityka, naród, Kościół==
==Polityka, naród, Kościół==

Wersja z 01:51, 2 wrz 2019

Kazimierz Lutosławski

Kazimierz Lutosławski (1880–1924) – ksiądz katolicki, doktor medycyny i teologii, działacz endecki, poseł na Sejm II RP I i II kadencji, dziennikarz, pedagog, ideowy mentor antysemityzmu oraz twórców skautingu i harcerstwa polskiego, jeden z projektantów krzyża harcerskiego.

Polityka, naród, Kościół

  • Ażeby kraj wyzwolić od wszechświatowych wpływów żydowskich, ażby politykę polską na międzynarodowej arenie tak cennym partnerem, jakim od razu stała się polityka włoska w ręku Mussoliniego – trzeba naprzód w Polsce Naród Polski wyzwolić, tu raz skończyć z niewolą żydowską, złamać ostatecznie wpływy żydowskie we wszystkich bez wyjątku dziedzinach życia (…). (sic)
    • Źródło: Ostatnia walka o niepodległość; w: „Oświata. Bezpłatny dodatek tygodniowy do Gazety Polskiej”, nr 35, Kościan, 10 grudnia 1922 r., kopia w zbiorach WBC
    • Zobacz też: faszyzm
  • Czas jest mówić o tem jasno i wyraźnie, a jeszcze większy jest czas przejść od słów do czynów: precz z żydami! (…) Żydzi nieraz wiele by dali za pogrom – byleby tylko tym środkiem móc świat zająć sobą i zniesławić przez nim Polskę. Pogrom jest zawsze u nas prowokacją żydowską (…). (sic)
    • Źródło: Ostatnia walka o niepodległość; w: „Oświata. Bezpłatny dodatek tygodniowy do Gazety Polskiej”, nr 35, Kościan, 10 grudnia 1922 r., kopia w zbiorach WBC
    • Zobacz też: antysemityzm, Żydzi
  • Musimy uświadomić najszerszym masom, że wpuszczenie Żyda do rodziny, do towarzystwa, do spółki, do interesu, do stowarzyszenia, do korpusu oficerskiego, do urzędu, do grona nauczycielskiego, do szkoły, do klubu, do jakiegokolwiek przejawu życia polskiego jest rodzajem zdrady stanu.
    • Źródło: Ostatnia walka o niepodległość; „Myśl Narodowa” 1922, nr 4, s. 3–4.
  • Otóż przede wszystkim musimy sobie postawić pytanie, czyją politycznie jest ta kandydatura, to jest, jaka siła polityczna była rzeczywistą sprężyną, która tego człowieka na stanowisko Prezydenta dzisiaj jeszcze forsować próbowała? Na to pytanie odpowiadamy z całą stanowczością: to jest kandydatura wojującego żydostwa! (…) Piłsudski nie od dziś jest narzędziem międzynarodowego żydostwa dla walki z Narodem Polskim, aby go do niepodległości nie dopuścić. (…) Jest to zatem kandydatura bojowa, przez żydostwo międzynarodowe od dawna przeciw Narodowi Polskiemu używana i wysuwana. Dziś ta kandydatura mogła być ponownie Polsce narzucona tylko przy pomocy głosów Żydów i ich pachołków w Zgromadzeniu Narodowym.
    • Opis: o Józefie Piłsudskim i jego kandydaturze na prezydenta RP
    • Źródło: Małgorzata Domagalska Antysemityzm dla inteligencji? Kwestia żydowska w publicystyce Adolfa Nowaczyńskiego na łamach „Myśli Narodowej” (1921-1934) i „Prosto z mostu” (1935–1939), Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 2004/302
  • Polska miała czterech zaborców, nie trzech: Niemcy, moskale i austriacy rozebrali ją na części od zewnątrz i przemocą państwa utrzymywali w niewoli, czwarty zaborca, który od wewnątrz naród bez państwa opanował, wyjadał mu... i serca... i mózgi, podbijał jego ducha dumnego i chciał uczynić z polskiej pracy i polskiego zysku mierzwę dla siebie, a z gniazda polskiego – basztę wojenną dla zdobycia panowania nad światem – to żydzi. (sic)
    • Źródło: Ostatnia walka o niepodległość; w: „Oświata. Bezpłatny dodatek tygodniowy do Gazety Polskiej”, nr 35, Kościan, 10 grudnia 1922 r., kopia w zbiorach WBC
  • (…) precz z Żydami! (…) dziś w Polsce prawdziwą wojnę krzyżową musimy podjąć o wolność i niepodległość wewnętrzną, o wyzwolenie Narodu Polskiego z oków, w jakich go trzymają plugawe ręce wrogów krzyża.
    • Źródło: Ostatnia walka o niepodległość; „Myśl Narodowa” 1922, nr 48.
  • W stosunku do heretyków, którzy błąd swój z uporem utrzymują i ze szkodą innych dusz, wbrew wyjaśnieniom Kościoła go szerzą – sprawiedliwość wymagałaby najsurowszych kar; ich grzech jest taką winą, która zasługuje nie tylko na wyłączenie z obcowania wiernych przez wyklęcie, ale i na takie osądzenie, jak inne zbrodnie przeciw bliźniemu i przeciw porządkowi publicznemu: bo większą zbrodnią jest zatruwanie źródeł wiary i narażanie dusz ludzkich na chorobę i śmierć duszy, aniżeli zatruwanie studni, z której woda niesie śmierć tylko dla ciał tych, co z niej korzystają; i z tego tytułu, jeśli uznajemy karę śmierci za zabójstwo ciała za sprawiedliwą, tembard[z]iej za zabójstwo dusz przez szerzenie herezji, kara śmierci najzupełniej byłaby sprawiedliwą.
  • Walka z żydostwem składać się musi natomiast z dwóch akcji równoległych, prowadzonych z zawziętością pracy, z entuzjazmem olbrzymim nakładem myśli twórczej i charakteru: po pierwsze trzeba polską samodzielność i samowystarczalność gospodarczą przede wszystkiem, a po drugie trzeba się jaknajbezwzględniej odgradzać od żydów, wypierając ich krok za krokiem ze wszystkich dziedzin życia zarówno gospodarczego, jak towarzyskiego, społecznego, naukowego, artystycznego. (sic)
    • Źródło: Ostatnia walka o niepodległość; w: „Oświata. Bezpłatny dodatek tygodniowy do Gazety Polskiej”, nr 35, Kościan, 10 grudnia 1922 r., kopia w zbiorach WBC

Skauting, harcerstwo

  • Harcerstwo to nie jest coś, co się umie, ale to jest coś, czym się jest.
  • Skaut nie żyje dla siebie, ale całe życie jest sługą społeczeństwa, któremu z poświęceniem oddaje wszystkie swoje siły. (…) Obowiązek jest motorem jego czynów; obowiązki nie są mu ciężarem, ale życiem samem. W przełożonych widzi wyraz tego prawa, które mu obowiązek nakłada, i dlatego jest im wierny i stoi przy nich w dobrej i złej woli; nawet mówić źle o nich przy sobie nie pozwala.
  • Wianek z dębu i wawrzynu oznacza cele do zdobycia: siłę i umiejętność, sprawność i wiedzę. Oplata on główny symbol skautowy: krzyż z hasłem „Czuwaj”. Kształt tego krzyża jest dawny; takiego użyto do naszego orderu waleczności: Virtuti Militari; uprzytamnia on szczególnie obowiązek dzielności. Ma on w pośrodku kółko – symbol doskonałości, a w nim gwiazdę promienną, jakby światło przewodnie: „ad astra!” A sam krzyż znaczy: per aspera, bo wskazuje drogę ciężką, cierniami walki z własnemi słabościami usłaną, a przy tem oznacza też gotowość do tej walki i do wszelkich poświęceń – aż do męczeństwa za wiarę, aż do śmierci za Ojczyznę: Bóg i Ojczyzna są treścią wewnętrzną tego znaku. Hasło „Czuwaj” na nim – to pobudka, ostrzeżenie; oznacza gotowość ducha do pracy nieustannej.

O Kazimierzu Lutosławskim

  • Bronił z mównicy sejmowej również prawa do samoorganizacji Kościoła ewangelicko-augsburskiego i gmin żydowskich.
    • Autor: Tomasz Szymański, Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka, Drozdowo 2017, s. 151.
  • Kazimierz Lutosławski od razu przyłączył się do osób oburzonych zbrodniczym czynem Niewiadomskiego, którego nie uważał za narodowego demokratę. Widział zgubne skutki zamachu i z całą mocą podkreślał, że walka fizyczna, przemoc i zbrodnia nie mogą być metodami stosowanymi w polityce. (…) Nie możemy jednak pominąć faktu, że wybór Narutowicza na prezydenta spowodował radykalizację jego retoryki i poglądów na prawa polityczne mniejszości (głównie Żydów).
    • Autor: Tomasz Szymański, Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka, Drozdowo 2017, s. 164.
  • Opowiadał się także za wolnością organizacji wspólnot wyznaniowych w kraju. Podkreślał, że żaden kościół nie powinien mieć oddzielnej ustawy państwowej.
    • Autor: Tomasz Szymański, Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka, Drozdowo 2017, s. 150.
  • Wypowiadał się również w kwestii równouprawnienia narodowego w państwie polskim. Piętnował przypadki dyskryminacji ludności „rusińskiej”, czyli ukraińskiej zwanej jeszcze w tych czasach po staropolsku „rusińską”.
    • Autor: Tomasz Szymański, Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka, Drozdowo 2017, s. 151.
  • Wyraźnie wpłynął na kształt ustawy zasadniczej, w szczególności na rozdział V „Powszechne obowiązki i prawa obywatelskie”. (…) Polska miała być państwem prawa - mądrze ułożonego, czytelnego, sprawnie i sprawiedliwie egzekwowanego, a zarazem państwem wolności obywatelskich. Rozdział Konstytucji dotyczący praw i obowiązków obywatelskich silnie to akcentował. Warto dodać, że przy jego konstruowaniu ksiądz Lutosławski inspirował się prawem angielskim.
    • Autor: Tomasz Szymański, Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka, Drozdowo 2017, s. 136.
  • Zajmowała go bardzo sprawa zakresu ingerencji państwa w wychowanie dzieci. Przekonywał, że należy oprzeć system oświaty na wolności decydowania przez rodziców o wychowaniu potomstwa, nawet gdyby wychowanie było prowadzone w duchu antyreligijnym. Oczywiście jako kapłan katolicki nad taką możliwością wielce ubolewał, ale uznawał zasadę pierwszeństwa władzy rodzicielskiej nad państwową. Głosił więc poglądy wolnościowe, dające obywatelom możliwość korzystania z praw, które uważał za naturalne. Odebranie rodzicom dzieci uważał za możliwe tylko w przypadku zagrożenia fizycznego, nie zaś zaniedbywania należytej opieki.
    • Autor: Tomasz Szymański, Ksiądz Kazimierz Lutosławski. Biografia kapłana, wychowawcy i polityka, Drozdowo 2017, s. 149-150.