Jan Potocki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
kat.
-Nepomucen - to błąd podawany przez niektóre źródła
 
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Jan Potocki.PNG|mały|<center>Jan Potocki</center>]]
[[Plik:Jan Potocki.PNG|mały|<center>Jan Potocki</center>]]
'''[[w:Jan Nepomucen Potocki (1761-1815)|Jan Nepomucen Potocki]]''' (1761–1815) – polski pisarz (tworzący w języku francuskim), podróżnik, polityk, historyk, etnograf, pierwszy archeolog polski, badacz starożytności słowiańskich.
'''[[w:Jan Potocki (1761–1815)|Jan Potocki]]''' (1761–1815) – polski pisarz (tworzący w języku francuskim), podróżnik, polityk, historyk, etnograf, pierwszy archeolog polski, badacz starożytności słowiańskich.
==''Rękopis znaleziony w Saragossie''==
==''Rękopis znaleziony w Saragossie''==
{{osobne|Rękopis znaleziony w Saragossie (powieść)}}
{{osobne|Rękopis znaleziony w Saragossie (powieść)}}

Aktualna wersja na dzień 02:02, 3 gru 2018

Jan Potocki

Jan Potocki (1761–1815) – polski pisarz (tworzący w języku francuskim), podróżnik, polityk, historyk, etnograf, pierwszy archeolog polski, badacz starożytności słowiańskich.

Rękopis znaleziony w Saragossie[edytuj]

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Rękopis znaleziony w Saragossie (powieść).

(wyd. Warszawa 1956; tłum. E. Chojecki)

  • Ci, którzy znają Madryt, wiedzą, że pod pewnymi względami lud w tym mieście dorównywa klasom wyższym; zajmują go te same wypadki, podziela te same zdania, a dowcipy z wielkiego świata podawane z ust do ust krążą po ulicach. To samo stało się z przycinkami bywalców księgarni Morena.
  • Nie miałem jeszcze dwunastu lat, siostra zaś ośmiu, kiedy umieliśmy już po hebrajsku, po chaldejsku, po syrochaldejsku, znaliśmy mowy Sarmatów, Koptów, Abisyńczyków i różne inne umarłe lub umierające języki. Nadto, bez pomocy ołówka mogliśmy rozłożyć litery każdego wyrazu wedle wszelkich zasad oznaczonych prawidłami kabalistyki.
    • Źródło: s. 100
  • (…) w hebrajskim każda litera jest liczbą, każdy wyraz przemądrą kombinacją, każde zdanie straszliwą formułą, która, gdy ją kto potrafi wymówić z potrzebnym przydechem i akcentem, z łatwością może poruszyć góry i osuszać rzeki. (…) Słowo wprawia w ruch powietrze i umysł, działa na zmysły i duszę zarazem (…) słowo jest koniecznym pośrednikiem między materią a wszelkim umysłem.
    • Źródło: s. 101

Zobacz też[edytuj]

Wikisource