Maria Antonina Austriaczka: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 473449 autora 95.160.153.200 wandalizm |
Usunięty cytat "[...]niech jedzą ciastka." jest niepotwierdzony historycznie. Uważam wikipedię za rzetelne źródło. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Marie-Antoinette; koningin der Fransen.jpg|mały|<center>Maria Antonina]] |
[[Plik:Marie-Antoinette; koningin der Fransen.jpg|mały|<center>Maria Antonina]] |
||
'''[[w:Maria Antonina Austriaczka|Maria Antonina Habsburg]]''' (1755–1793) – królowa Francji od 1774 r., żona Ludwika XVI, córka cesarzowej Marii Teresy Habsburg. |
'''[[w:Maria Antonina Austriaczka|Maria Antonina Habsburg]]''' (1755–1793) – królowa Francji od 1774 r., żona Ludwika XVI, córka cesarzowej Marii Teresy Habsburg. |
||
* Odwagi! Chwila, w której me słabości odchodzą nie jest chwilą, w której odwaga mnie pogrąży. |
|||
* Nie mają chleba? To niech jedzą ciastka! |
|||
** Opis: Odpowiedź więźniom, którzy towarzyszyli jej do stopni gilotyny i szeptali jej "Odwagi Pani! Teraz jest czas na odwagę!" |
|||
** ''S’ils n’ont pas de pain, qu’ils mangent de la brioche!'' (fr.) |
|||
** Opis: rzekomy komentarz królowej do demonstracji, jaka toczyła się pod oknami pałacu. Stwierdzenie to jest przypisywane Marii Antoninie - wypowiedziała je jednak najprawdopodobniej jej poprzedniczka - Maria Leszczyńska (żona króla Ludwika XV). Wątpliwości wynikają z tego, że cytat pojawił się w tekstach Jeana Jacques'a Rousseau, kiedy Maria Antonina miała zaledwie 10 lat i żyła na austriackim dworze. |
|||
* Wybacz mi, panie. |
* Wybacz mi, panie. |
Wersja z 09:51, 15 lis 2018
Maria Antonina Habsburg (1755–1793) – królowa Francji od 1774 r., żona Ludwika XVI, córka cesarzowej Marii Teresy Habsburg.
- Odwagi! Chwila, w której me słabości odchodzą nie jest chwilą, w której odwaga mnie pogrąży.
- Opis: Odpowiedź więźniom, którzy towarzyszyli jej do stopni gilotyny i szeptali jej "Odwagi Pani! Teraz jest czas na odwagę!"
- Wybacz mi, panie.
- Pardonnez-moi, Monsieur.
- Opis: ostatnie słowa, tuż przed położeniem głowy pod nóż gilotyny, kiedy nastąpiła katu na nogę.