Maria Antonina Austriaczka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 473449 autora 95.160.153.200 wandalizm
Usunięty cytat "[...]niech jedzą ciastka." jest niepotwierdzony historycznie. Uważam wikipedię za rzetelne źródło.
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Marie-Antoinette; koningin der Fransen.jpg|mały|<center>Maria Antonina]]
[[Plik:Marie-Antoinette; koningin der Fransen.jpg|mały|<center>Maria Antonina]]
'''[[w:Maria Antonina Austriaczka|Maria Antonina Habsburg]]''' (1755–1793) – królowa Francji od 1774 r., żona Ludwika XVI, córka cesarzowej Marii Teresy Habsburg.
'''[[w:Maria Antonina Austriaczka|Maria Antonina Habsburg]]''' (1755–1793) – królowa Francji od 1774 r., żona Ludwika XVI, córka cesarzowej Marii Teresy Habsburg.
* Odwagi! Chwila, w której me słabości odchodzą nie jest chwilą, w której odwaga mnie pogrąży.
* Nie mają chleba? To niech jedzą ciastka!
** Opis: Odpowiedź więźniom, którzy towarzyszyli jej do stopni gilotyny i szeptali jej "Odwagi Pani! Teraz jest czas na odwagę!"
** ''S’ils n’ont pas de pain, qu’ils mangent de la brioche!'' (fr.)
** Opis: rzekomy komentarz królowej do demonstracji, jaka toczyła się pod oknami pałacu. Stwierdzenie to jest przypisywane Marii Antoninie - wypowiedziała je jednak najprawdopodobniej jej poprzedniczka - Maria Leszczyńska (żona króla Ludwika XV). Wątpliwości wynikają z tego, że cytat pojawił się w tekstach Jeana Jacques'a Rousseau, kiedy Maria Antonina miała zaledwie 10 lat i żyła na austriackim dworze.


* Wybacz mi, panie.
* Wybacz mi, panie.

Wersja z 09:51, 15 lis 2018

Maria Antonina

Maria Antonina Habsburg (1755–1793) – królowa Francji od 1774 r., żona Ludwika XVI, córka cesarzowej Marii Teresy Habsburg.

  • Odwagi! Chwila, w której me słabości odchodzą nie jest chwilą, w której odwaga mnie pogrąży.
    • Opis: Odpowiedź więźniom, którzy towarzyszyli jej do stopni gilotyny i szeptali jej "Odwagi Pani! Teraz jest czas na odwagę!"
  • Wybacz mi, panie.
    • Pardonnez-moi, Monsieur.
    • Opis: ostatnie słowa, tuż przed położeniem głowy pod nóż gilotyny, kiedy nastąpiła katu na nogę.