Marian Kukiel: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+ |
|||
Linia 18: | Linia 18: | ||
* Kukiel wyraźnie akcentował zatem niejako trzy cechy pisarstwa historycznego. Po pierwsze, jego walor integracyjny dla społeczności narodowej. Po drugie, zwraca uwagę podkreślenie personalistycznego wymiaru historii, roli jednostki w dziejach, wyraźnie widoczne już w pierwszych próbach autora na polu historiografii. Po trzecie, bohater niniejszego szkicu kładzie nacisk na związki historii z literaturą, jej rolę jako opowieści, łączącej walory naukowe z artystycznymi. |
* Kukiel wyraźnie akcentował zatem niejako trzy cechy pisarstwa historycznego. Po pierwsze, jego walor integracyjny dla społeczności narodowej. Po drugie, zwraca uwagę podkreślenie personalistycznego wymiaru historii, roli jednostki w dziejach, wyraźnie widoczne już w pierwszych próbach autora na polu historiografii. Po trzecie, bohater niniejszego szkicu kładzie nacisk na związki historii z literaturą, jej rolę jako opowieści, łączącej walory naukowe z artystycznymi. |
||
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 72. |
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 72. |
||
* Podmiotami tworzonych przez Kukiela opowieści o przeszłości były przede wszystkim narody i wybitne jednostki. (…) Narody nie istnieją jednak bez swoich duchowych i politycznych przywódców, mężów stanu i wybitnych wodzów. W twórczości M. Kukiela, szczególnie dwie postaci zajmowały wyjątkowe miejsce. Napoleon i książę Adam Jerzy Czartoryski. |
|||
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 86-87. |
|||
* W [1911] roku, ukazała się chronologicznie pierwsza książka Kukiela, napisana pod pseudonimem Stach Zawierucha. Była to popularna monografia ''Powstanie Kościuszkowskie'' pisana głównie z myślą o robotnikach, którym, w nowych warunkach, miała przypominać o tradycji walk powstańczych. |
* W [1911] roku, ukazała się chronologicznie pierwsza książka Kukiela, napisana pod pseudonimem Stach Zawierucha. Była to popularna monografia ''Powstanie Kościuszkowskie'' pisana głównie z myślą o robotnikach, którym, w nowych warunkach, miała przypominać o tradycji walk powstańczych. |
||
Linia 24: | Linia 27: | ||
* W czasie studiów na Uniwersytecie Lwowskim kontakty ze środowiskami socjalistów-niepodległościowców zaczęły odgrywać w życiu młodego Kukiela coraz większą rolę. |
* W czasie studiów na Uniwersytecie Lwowskim kontakty ze środowiskami socjalistów-niepodległościowców zaczęły odgrywać w życiu młodego Kukiela coraz większą rolę. |
||
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 61. |
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 61. |
||
* Wydaje się, że Kukiel, interpretując przeszłość, nie tylko łączył swoje doświadczenie żołnierza, polityka i uczonego, ale także metaforyzował ją przy pomocy pojęć zaczerpniętych ze sfery militarnej i politycznej. |
|||
** Autor: [[Rafał Stobiecki]], ''Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku'', Poznań 2014, s. 82. |
|||
{{commons|Category:Marian Kukiel}} |
{{commons|Category:Marian Kukiel}} |
Wersja z 21:07, 21 sie 2018
Marian Włodzimierz Kukiel (1885–1973) – polski generał dywizji Wojska Polskiego, historyk wojskowości, działacz społeczny i polityk.
- [Przewrót majowy] był jednym z najbardziej dramatycznych w historii naszego wojska wszystkich czasów. Żołnierze polscy byli przez wypadki postawieni wobec konieczności wyboru między nakazem prawnie wybranego przez naród Prezydenta Rzeczpospolitej a wolą byłego Naczelnika Państwa, ich zwycięskiego wodza, a w danym wypadku wybór dokonany musiał być błyskawicznie, na oczach obu, z pełną świadomością znaczenia tego wyboru. Tego nie da się usunąć z naszych dziejów wojskowych (...). Możemy dzisiaj, po tylu latach mówić o tym, choć jeszcze dotąd serce się ściska, bez goryczy. Z szacunkiem dla ówczesnych przeciwników, jeśli działali zgodnie z nakazem swego żołnierskiego sumienia czy z nakazem serca.
- Źródło: Henryk Piątkowski, Wspomnienia z „wypadków majowych” 1926 roku (i dyskusja na ten temat), Bellona, z. III, 1961.
- Zobacz też: przewrót majowy
- To, co obecnie Armia Krajowa robi w zakresie akcji dywersyjnej i partyzanckiej, jest już czymś więcej wojskowo, aniżeli było powstanie w 1863 r. Czy więc nie należałoby już obecne stadium działań nazwać powstaniem ze względów moralno-propagandowo-politycznych.
- Opis: 3 lipca 1944 w Londynie, na spotkaniu premierem Mikołajczykiem i naczelnym wodzem gen. Sosnkowskim.
- Źródło: Jan M. Ciechanowski, Powstanie warszawskie, Wydawnictwo Bellona, Pułtusk-Warszawa 2009, s. 730.
- Zobacz też: powstanie styczniowe
- Wyjście wojska było katastrofą dla pozostawionych w Rosji setek tysięcy Polaków i przekreślało możliwość dalszej współpracy. Ale pozostawienie tam tego trzydywizyjnego korpusu było coraz bardziej niemożliwością przy naprężonych stosunkach politycznych. (…) Wojsko i ludność cywilna, pozostając w Sowietach były u kresu odporności fizycznej. A czynniki emocjonalne grały coraz większą rolę.
- Opis: o ewakuacji Armii Polskiej gen. Władysława Andersa z ZSRR w 1942.
- Źródło: 76 lat temu rozpoczęła się ewakuacja Armii Polskiej ze Związku Sowieckiego, dzieje.pl, 24 marca 2018.
- Zobacz też: Polacy, wojsko
O Marianie Kukielu
- Kukiel wyraźnie akcentował zatem niejako trzy cechy pisarstwa historycznego. Po pierwsze, jego walor integracyjny dla społeczności narodowej. Po drugie, zwraca uwagę podkreślenie personalistycznego wymiaru historii, roli jednostki w dziejach, wyraźnie widoczne już w pierwszych próbach autora na polu historiografii. Po trzecie, bohater niniejszego szkicu kładzie nacisk na związki historii z literaturą, jej rolę jako opowieści, łączącej walory naukowe z artystycznymi.
- Autor: Rafał Stobiecki, Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku, Poznań 2014, s. 72.
- Podmiotami tworzonych przez Kukiela opowieści o przeszłości były przede wszystkim narody i wybitne jednostki. (…) Narody nie istnieją jednak bez swoich duchowych i politycznych przywódców, mężów stanu i wybitnych wodzów. W twórczości M. Kukiela, szczególnie dwie postaci zajmowały wyjątkowe miejsce. Napoleon i książę Adam Jerzy Czartoryski.
- Autor: Rafał Stobiecki, Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku, Poznań 2014, s. 86-87.
- W [1911] roku, ukazała się chronologicznie pierwsza książka Kukiela, napisana pod pseudonimem Stach Zawierucha. Była to popularna monografia Powstanie Kościuszkowskie pisana głównie z myślą o robotnikach, którym, w nowych warunkach, miała przypominać o tradycji walk powstańczych.
- Autor: Rafał Stobiecki, Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku, Poznań 2014, s. 61.
- W czasie studiów na Uniwersytecie Lwowskim kontakty ze środowiskami socjalistów-niepodległościowców zaczęły odgrywać w życiu młodego Kukiela coraz większą rolę.
- Autor: Rafał Stobiecki, Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku, Poznań 2014, s. 61.
- Wydaje się, że Kukiel, interpretując przeszłość, nie tylko łączył swoje doświadczenie żołnierza, polityka i uczonego, ale także metaforyzował ją przy pomocy pojęć zaczerpniętych ze sfery militarnej i politycznej.
- Autor: Rafał Stobiecki, Historycy polscy wobec wyzwań XX wieku, Poznań 2014, s. 82.