Zbigniew Ścibor-Rylski

Zbigniew Ścibor-Rylski

Zbigniew Ścibor-Rylski (pseud. Motyl, Stanisław; 1917–2018) – polski wojskowy, żołnierz AK, powstaniec warszawski, generał brygady Wojska Polskiego, prezes Zarządu Głównego Związku Powstańców Warszawskich.

• My, żołnierze walczącej stolicy, powinniśmy złożyć najwyższy hołd i przeprosić ludność cywilną, że poniosła tak straszne upokorzenia i cierpienia w czasie Powstania.
  • Źródło: Izabela, Kraj, Historyczne przeprosiny?, rp.pl, 6 października 2010.
  • Zobacz też: powstanie warszawskie

• Na kopcu przeżyłem dramatyczne chwile. Widząc młodych ludzi, myślałem, że przyszli oddać hołd tym, co ginęli. Tymczasem gwizdali i krzyczeli w chwili, gdy składane były wieńce. Musimy reagować na takie wystąpienia młodzieży. Oni nie są źli. Są źle poinformowani. Są młodzi. Nie robią tego z własnej woli. Ktoś nimi steruje.
  • Źródło: rozmowa Jerzego Majewskiego, Dobro ojczyzny ważniejsze od własnych karier, wyborcza.pl, 3 sierpnia 2012.

• Nasze pokolenie walczyło o wolność i niepodległość naszej ukochanej ojczyzny, niestety nie udało nam się tej wolności utrzymać, ale dziś nagrodą dla nas jest to, że następne pokolenia wywalczyły – już innym sposobem – wolność. Największą naszą nagrodą jest to, że dożyliśmy wolnej niepodległej naszej ojczyzny.
  • Opis: podczas uroczystości wręczenia orderów i odznaczeń z okazji Dnia Kombatanta, 16 września 2011.
  • Źródło: Prezydent uhonorował kombatantów, prezydent.pl, 16 września 2011

• Serce boli, dlaczego wydajecie takie okrzyki? Zastanówcie się. Jak można. Gdzie macie komunę? Wiele tysięcy osób oddało życie, aby nie było komuny. Przepraszajcie, bo inaczej nie przyjmiemy waszych hołdów.
  • Opis: podczas obchodów rocznicy wybuchu powstania warszawskiego na Powązkach.
  • Źródło: Generał Ścibor-Rylski apeluje o powagę. Z tłumu: Hańba! i buczenie, gazeta.pl, 1 sierpnia 2012.

• Uszanujmy pamięć tych wspaniałych dziewcząt i chłopców, którzy oddali swoje życie za wolność i niepodległość swojej ukochanej ojczyzny. (…) Cmentarz, gdzie pochowani są powstańcy i żołnierze II wojny światowej, nie jest miejscem do wygłaszania politycznych poglądów.
  • Opis: podczas obchodów rocznicy wybuchu powstania warszawskiego na Powązkach.
  • Źródło: Generał Ścibor-Rylski apeluje o powagę. Z tłumu: Hańba! i buczenie, gazeta.pl, 1 sierpnia 2012.

O Zbigniewie Ściborze-Rylskim

• Ścibor nie wstąpił do PZPR, ale najął się do służby komunistom jako tzw. pożyteczny idiota. Sowietyzm potrzebował „konstruktywnych” bezpartyjnych i Ścibor tę rolę wypełniał skrzętniej od innych. Dlatego został wciągnięty do Obywatelskiego Komitetu Obchodów 40. Rocznicy Powstania Warszawskiego, który był dziełem takich zasłużonych w walce z pamięcią Powstania zdrajców i zbrodniarzy jak Jaruzelski i Kiszczak, a zorganizowany został jako akt propagandy stanu wojennego mającej dowodzić, że powstańcy akceptują i popierają reżim zbudowany przez NKWD na trupach Katynia i Powstania. Wtedy, gdy jego niezłomni towarzysze broni odmawiali wsparcia władzy chcącej odnowić stalinizm, Ścibor dawał propagandzie komunistycznej swe własne miedziane czoło.
  • Autor: Krzysztof Wyszkowski
  • Źródło: Młody bohater – stary oportunista, „Gazeta Polska”, 8 sierpnia 2012

• Tym razem w roli herolda urzędowego potępienia obsadzono dawnego bohatera, ale później beznadziejnego oportunistę od lat wysługującego się Jaruzelskiemu i jemu podobnym. Zbigniew Ścibor-Rylski przeżył szlachetniejszych od siebie i został nominowany symbolem Powstania Warszawskiego mocą przykomunistycznego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Żałosny były bohater, który poniżył się do wyprzedaży zasług swej młodości spadkobiercom katów własnych kolegów.
  • Autor: Krzysztof Wyszkowski
  • Źródło: Młody bohater – stary oportunista, „Gazeta Polska”, 8 sierpnia 2012

• Twardy w obronie, bystry i szybki w natarciu. Ma duży autorytet u podwładnych. Wybitny oficer. Wyposażony w dużą inicjatywę, inteligentny, niezwykle ofiarny i odważny. Posiada dużą intuicję bojową. Przeprowadził samodzielnie udane akcje wypadowe, nocne na Stawki i Fort Traugutta.
  • Autor: mjr Tadeusz Runge, pseud. „Witold”, dowódca batalionu „Czata 49”
  • Opis: wniosek awansowy z 4 września 1944.
  • Źródło: Powstańcze biogramy, 1944.pl.