Édouard Daladier: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
nowy cytat
Guise (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Daladier 1924.jpg|mały|<center>Édouard Daladier, 1924</center>]]
[[Plik:Édouard Daladier.jpg|mały|<center>Édouard Daladier</center>]]
'''[[w:Édouard Daladier|Édouard Daladier]]''' (1884–1970) – [[Francuzi|francuski]] [[polityka|polityk]], trzykrotny premier [[Republika Francuska|Republiki Francuskiej]].
'''[[w:Édouard Daladier|Édouard Daladier]]''' (1884–1970) – [[Francuzi|francuski]] [[polityka|polityk]], trzykrotny premier [[Republika Francuska|Republiki Francuskiej]].
* Co za durnie, nie wiedzą, co oklaskują.
* Co za durnie, nie wiedzą, co oklaskują.

Aktualna wersja na dzień 02:29, 17 cze 2018

Édouard Daladier

Édouard Daladier (1884–1970) – francuski polityk, trzykrotny premier Republiki Francuskiej.

  • Oni jeszcze nie wiedzą, co zrobiliśmy w Monachium.
    • Opis: Daladier wypowiedział powyższe słowa będąc witanym po powrocie z konferencji w Monachium, na której zgodzono się na żądania Hitlera w sprawie Czechosłowacji.
    • Źródło: Edward Rożek, Promotor „polityki obłaskawiania”, przeł. Waldemar Żyszkiewicz, „W Sieci”, 17–23 marca 2014, s. 73

O Édouardzie Daladierze[edytuj]

  • Gdy Liga Narodów okazała się słabą protezą, [francuska] polityka zagraniczna opierała się na rezygnacji Francji ze swego militarnego i politycznego przywództwa oraz na wycofaniu się nie tyle na pozycje niepozbawionej nadziei polityki ustępstw (wymagających posiadania jakichś strategii i inicjatywy), ile raczej na pozycje pozbawionego złudzeń politycznego pesymizmu, którego najbardziej wymownym symbolem był powracający z Monachium w roku 1938 Édouard Daladier. Świadom tego, iż nie podjął walki o interesy narodowe zarówno Czechosłowacji, jak i Francji, spodziewał się konfrontacji z falą patriotycznego oburzenia, a tymczasem ku swemu najwyższemu zdumieniu, był w kraju witany przez wiwatujące tłumy uszczęśliwionych rodaków.
    • Autor: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności. Blum, Camus, Aron i francuski wiek dwudziesty, tłum. Michał Filipczuk, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2013, s. 24.