Knut Hamsun: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Poprawki i uzupełnienia |
|||
Linia 14: | Linia 14: | ||
* Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa. |
* Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa. |
||
== O Hamsunie == |
== O Knucie Hamsunie == |
||
* |
* ńe będę żył, jak kato, ńi walczył, jak samson.<br />głud, ktury rośńe we mńe, ćiska mną w gorączce.<br />był człowiek, ktury ńe jadł, nazywał śę hamsun<br />i zrobił na tym puźńej sławę i pieńądze. |
||
** Autor: Bruno Jasieński, ''Pieśń o głodzie'' ( |
** Autor: [[Bruno Jasieński]], ''[[Pieśń o głodzie]]'' (oryg. ''Pieśń o głodźe'') |
||
** Źródło: [[s:Pieśń o głodźe/całość|''Pieśń o głodźe'' w Wikiźródłach]] |
|||
{{DEFAULTSORT:Hamsun, Knut}} |
{{DEFAULTSORT:Hamsun, Knut}} |
||
[[Kategoria:Nobliści - literatura]] |
[[Kategoria:Nobliści - literatura]] |
Wersja z 11:28, 25 sty 2018
Knut Hamsun (1859–1952) – norweski pisarz.
- A czasami przyglądam się trawie. Możliwe, że trawa jednocześnie przygląda się mnie, kto to może wiedzieć?
- Źródło: Pan. Z papierów porucznika Thomasa Glahna (norw. Pan), tłum. Czesław Kędzierski
Wiktoria
(norw. Victoria; tłum. Czesław Kędzierski)
- Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.
- Miłość zmienia serce człowieka w grzybnię, w ogród bujny i bezwstydny, w którym plenią się grzyby tajemnicze i zuchwałe.
- Otworzyłem okno, tak jest, i śpiewałem za głośno. Czułem wspólnotę ze wszystkimi ludźmi. Zdarza się czasami, że traci się rozum.
- Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa.
O Knucie Hamsunie
- ńe będę żył, jak kato, ńi walczył, jak samson.
głud, ktury rośńe we mńe, ćiska mną w gorączce.
był człowiek, ktury ńe jadł, nazywał śę hamsun
i zrobił na tym puźńej sławę i pieńądze.- Autor: Bruno Jasieński, Pieśń o głodzie (oryg. Pieśń o głodźe)
- Źródło: Pieśń o głodźe w Wikiźródłach