Knut Hamsun: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
Poprawki i uzupełnienia
Linia 14: Linia 14:
* Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa.
* Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa.


== O Hamsunie ==
== O Knucie Hamsunie ==
* nie będę żył, jak kato, ni walczył, jak samson <br />głód, który rośnie we mnie, ciska mną w gorączce. <br />był człowiek, który nie jadł, nazywał się hamsun <br />i zrobił na tym później sławę i pieniądze.
* ńe będę żył, jak kato, ńi walczył, jak samson.<br />głud, ktury rośńe we mńe, ćiska mną w gorączce.<br />był człowiek, ktury ńe jadł, nazywał śę hamsun<br />i zrobił na tym puźńej sławę i pieńądze.
** Autor: Bruno Jasieński, ''Pieśń o głodzie'' (fragment)
** Autor: [[Bruno Jasieński]], ''[[Pieśń o głodzie]]'' (oryg. ''Pieśń o głodźe'')
** Źródło: [[s:Pieśń o głodźe/całość|''Pieśń o głodźe'' w Wikiźródłach]]


{{DEFAULTSORT:Hamsun, Knut}}
{{DEFAULTSORT:Hamsun, Knut}}
[[Kategoria:Nobliści - literatura]]
[[Kategoria:Nobliści - literatura]]

Wersja z 11:28, 25 sty 2018

Knut Hamsun (1859–1952) – norweski pisarz.

  • A czasami przyglądam się trawie. Możliwe, że trawa jednocześnie przygląda się mnie, kto to może wiedzieć?
    • Źródło: Pan. Z papierów porucznika Thomasa Glahna (norw. Pan), tłum. Czesław Kędzierski

Wiktoria

(norw. Victoria; tłum. Czesław Kędzierski)

  • Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.
  • Miłość zmienia serce człowieka w grzybnię, w ogród bujny i bezwstydny, w którym plenią się grzyby tajemnicze i zuchwałe.
  • Otworzyłem okno, tak jest, i śpiewałem za głośno. Czułem wspólnotę ze wszystkimi ludźmi. Zdarza się czasami, że traci się rozum.
  • Zakwita nadzieja zachwytów bezgranicznych, oczy rozpalają się, pierś faluje. Potem unosi się z ziemi delikatna czerwień; jest to czerwień wstydu wszystkich tych nagich serc i noc staje się różowa.

O Knucie Hamsunie