Dawid Jung

Dawid Jung, 2007

Dawid Jung (ur. 1980) – polski poeta, edytor, krytyk literacki i teatralny, tenor, historyk literatury, tłumacz.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

• I ciebie wyliże ta podła suka śmierć, więc lepiej się
  strzeż, odszukaj tego, który ma monopol
  na światło.
  Powiedz mu, że ćwiczę mimikrę.
  • Źródło: Krzew bzu udziela lekcji milczenia

Historia pewnej dykcji poetyckiej (2014)

• Nasz od wielu lat trawiony nihilizm prędzej czy później odbije się nam czkawką, a wtedy nieprzygotowani, przegramy. I tutaj, w co przynajmniej jeszcze wierzę, powinna zaczynać się rola poety – mówić prawdę o świecie widzianym nie z perspektywy spikerów, ale marginaliów, resztek mądrości, czułości i wiary. Bez nich nie ma poezji.
  • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 65–66

• Jeśli przyjąć, że poezja jeszcze czegoś uczy, że pragniemy w niej nadal poszukiwać nas samych, winniśmy współczesności dać szansę. Zanim całkowicie, jako społeczeństwa, pozbędziemy się empatii zbiorowej i indywidualnej. Naturalnie zjawiska te już od dawna definiuje psychologia czy socjologia, niemniej jednak poeci dzisiaj muszą być w jakiejś części również naukowcami, powinni być interdyscyplinarni i rozwijać się wielokierunkowo jak polihistorzy.
  • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 66

• Każde pisarstwo, nawet gdybyśmy temu zaprzeczali, determinuje nasza seksualność.
  • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 66

• Jesteśmy Rzeczpospolitą zmarnowanych poetów. Mamy najdłuższe w tej dziedzinie tradycje na świecie. Chyba tylko niepiśmienne plemiona znad Amazonki są nam jeszcze w stanie dorównać. Nasza obecna sytuacja historycznoliteracka trochę przypomina najgorsze połączenie chorób – Alzheimera i biegunki. Niby biegniemy, ale nie wiemy dokąd.
  • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 68

• Życie na stałe w Polsce i utrzymywanie się z własnej twórczości wymaga nieprzeciętnych skłonności masochistycznych. Nie jestem masochistą całorocznym.
  • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 71

• U mnie ars bene moriendi to rodzaj obsesji. Studia z przemijania. Ale z czego innego ma wyrastać prawdziwa sztuka, jak nie z tajemnicy, transcendencji?
  • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 74

• Póki poeci czytają poetów, póty jest nadzieja.
  • Źródło: D. Jung, Historia pewnej dykcji poetyckiej [w]: Beata Patrycja Klary, Rozmowy z piórami, cz. 2, Toruń 2014, s. 79

Poemat o mówieniu prawdy (2014)

• tutaj ziemia ma zapach osocza, jest chora.
  jej mieszkańcy hibernują głęboko.
  • Źródło: [cz. 10]

• kiedyś i mnie poniosą
  pijani grabarze a emeryci w komżach zaintonują gloria.
  • Źródło: [cz. 13]

• język złożony
  obala trony
  języki proste
  porosną ostem
  • Źródło: [kantyczka Świnki Adama], cz. 14

• less a ił – między nimi rozstrzygać będą
  • Źródło: [Hamlet nagrywa się na mp3], cz. 16

• tu leży twa duma i uśpiony szał,
  nie ważne kim byłeś, kto salut ci słał.
  • Źródło: [piosenka Charona], cz. 24

• kto poddaje się miłości,
  kapituluje jako zwycięzca.
  • Źródło: cz. 26

• nigdy więcej miłości
  (której nie potrafimy wypowiedzieć ani odróżnić
  od głodu własnych ciał) nie pomyl
  z cierpliwością.
  • Źródło: [z mostu na Tybrze], cz. 27

• twoje ciało, ampułka po zużytym leku, sprzączka
  zamykana na noc. a w środku prośba o sen, o piękno,
  które się nie starzeje.
  • Źródło: [tren na odejście], cz. 31

• nie było mnie w Tobie, Heloizo, nigdy, naprawdę. zawsze
  odgradzała mnie od Ciebie miłość, której chciałaś się nauczyć,
  abyś mogła dzielić się ze mną czymś więcej niż tylko piersiami,
  które, poeta ma rację, zostaną dla nikogo.
  • Źródło: [piosenka dla Heloizy], cz. 32

• Troja upadnie, Ulissesie,
  jak ginie, czego kochać nas nie nauczono.
  • Źródło: cz. 33

Free Over Blood. New Polish Poets Series

(Off Press Publishing, Londyn 2011)

• na wzgórzach rozniećcie ogień
  niech barbarzyńcy zobaczą ilu nas jest

• (…) powietrze nad tobą
  jest soczyste, cokolwiek zrobisz, gdziekolwiek
  pójdziesz zostawisz po sobie nie własną śmierć,
  lecz rozpoczęty akapit

312685 powodów (2006)

• chwilowo
  pozujemy do rozkładu
  • Źródło: Fotografia rodzinna

• Gdzie to jest, że
  głodni poeci nie uwodzą śmierci,
  do pustych trybun
  śpiewają treny.
  • Źródło: Piosenka z musicalu „Patriota”

• historię piszą analfabeci
  • Źródło: Expose

• Jak każdy stąd
  chciał uniknąć biurokracji.
  Zwierzchnictwa piasku.
  • Źródło: Raport

• Kiedyś tutaj będziesz
  powtórzysz te same słowa
  zmienią się tylko organizatorzy:
  wojny i pokoju.
  • Źródło: Kanon

• każdy ma swoich barbarzyńców z północy
  • Źródło: Litania, ma nadzieję, przechodnia

• ktoś kto
  ziemią i tresowanym robactwem pielęgnuje
  kości naszych wieszczów nie zasługuje
  na współczucie
  • Źródło: Expose

• Ktoś nazywa mnie szeleszczącym zgiełkiem
  i wkłada w usta dendryt śniegu. Czy wiecie, jak oblizują się umarli
  w szatach z poliestru. Tracheotomia, krzyczą obłąkani,
  więc nieście mnie w zastępach kurzu, ku wyniesieniom
  z rzecznych den.
  • Źródło: Pieśń topielicy

• Mój okręt, dlaczego tutaj, wśród tych, co śmieją się
  z poezji.
  • Źródło: Zrób mi tulufa, mówi

• Poeci nie,
  ich chude gardła zdolne przepuścić znikomy transfer
  światła mówią ściszoną wiązką,
  emisją martwych filozofów.
  • Źródło: Niosą w kurzu resztki kopyt

• przeszum drzew
  jest pieśnią umarłych, a oni wrócą
  bogatsi o zwęglone twarze.
  • Źródło: Apel do klona

• razem czuwaliśmy przy kościach
  wieszczów i grafomanów,
  bo chciałem zrozumieć czy jest, tak, czym jest
  noszenie ryżowych pól między ich biodrami
  gdy po raz kolejny każą mi rodzić się w ziemi Judy
  i obmywać ich tłuste, zgrzybiałe stopy.
  • Źródło: Miałem ich wszystkich

• słuchaj wiatru, On powie ci więcej niż wszystkie
  biblioteki kontynentu, niż wszystkie lamenty kraju,
  wpatruj się w jego wężowe uniki śmierci, w oczy
  proszące o obecność dłoni, najtańszą ckliwość,
  dla której już tylu poległo i jeszcze polegnie.
  • Źródło: E-mail z ewakuowanej planety

• Uczeszą włosy kostnymi grzebykami
  i wcisną głęboko miedziane spirale.
  Będziemy uprawiać filozofię wśród
  glazurowej ceramiki.
  • Źródło: Dziewczęta z Koryntu stoją przy barze

• Zabijcie Klio, dzieciak ma downa,
  flecik Euterpe wbijcie w jej krtań.
  • Źródło: Kantyczka przechodnia

Cytaty z wywiadów

• Czasami warto wsłuchać się w głos martwych poetów, nawet, jeśli od kilkuset lat dla reszty świata nie istnieją. To kwestia przyzwoitości. I nasz karnawał kiedyś się skończy, ktoś przyjdzie i pozamiata, wyniesie nasze bibeloty. A później cisza. Nie można się z tym godzić.
  • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
  • Zobacz też: historia, literatura

• Człowiek w świecie bez poezji i muzyki jest tylko elementem łańcucha pokarmowego.
  • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
  • Zobacz też: człowiek, poezja, muzyka

• Gdy mieszkałem w Londynie, Berlinie lub Wiedniu, gdzie wykonywałem partie operowe m.in. w „Rafaelu” Areńskiego, pojawiała się we mnie jednak tęsknota za wielkopolskim krajobrazem, przyrodą. Myślę, że wtedy powstały moje najlepsze wiersze.
  • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
  • Zobacz też: przyroda

• Sztuka jest fizycznym dowodem, że potrafimy tworzyć Piękno i Dobro.
  • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
  • Zobacz też: piękno, dobro, sztuka

• Sztuka zamraża wyobraźnię danego artysty. Jeśli mu się uda – na pokolenia. Dzięki sztuce możemy podziwiać cudze wyobraźnie, światy intymne i tajemnicze. Młodość jest od popełniania błędów, zbierania tematów i testowania empatii.
  • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
  • Zobacz też: sztuka, młodość

• Zło nie mija bezpowrotnie, dlatego poeci czuwają. Nauka dobra i piękna jest wymagająca, szczególnie współcześnie, gdy łatwiej ulec iluzji, utopii. Poczucie wolności zniewala najszybciej. O tym też musimy pamiętać.
  • Źródło: Medale Młodej Sztuki, z wywiadu dla „Głosu Wielkopolskiego”, nr 48 (21.289) 27 lutego 2014, s. 10.
  • Zobacz też: zło, dobro, piękno, wolność

O Dawidzie Jungu

• Osobą, która na początku bardzo mi pomogła, był redaktor naczelny „Zeszytów Poetyckich” Dawid Jung. Dostał moje wiersze jako jeden z pierwszych, zachwycił się nimi, odezwał się do mnie i mocno utwierdził mnie w tym, że powinienem pisać. Dał mi pewność siebie, bez której raczej nie byłoby moich trzech zbiorów wierszy. Kiedy ją zdobyłem, zacząłem pisać coraz więcej i coraz intensywniej.
  • Autor: Grzegorz Kwiatkowski
  • Źródło: Przemysław Gulda, Poczet młodej gdańskiej poezji, „Gazeta Wyborcza”, 5 czerwca 2010.

• Wiersz zbudowany jest ze słów – pierwiastków, pochodzących od ludzi z przeszłości. Alfabetu znanego nam wszystkim dzięki nim. Wiersz może nieść kosmiczne myśli, może uderzyć, można zanurzyć się w nim, może pobudzić do własnych przeżyć. Myśli zapisane wierszem rzucone są w powietrze, jak zarodniki. Nośnikiem poezji jest, był, i pewnie będzie jednak papier, oraz ludzie, ich oczy – wrażliwe duchy. Pisząc swoje wiersze nigdy nie sądziłam, że odkryją je właśnie państwa oczy, albo wcześniej, kiedy na samym początku odkrył je pan Dawid Jung.
  • Autorka: Urszula Zajączkowska
  • Źródło: Mowa poetki po wręczeniu Nagrody Kościelskich 2017, „Popcentrala. Magazyn Kulturalny”, 29 października 2017.