Ruhollah Chomeini: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
grafika |
m drobne redakcyjne |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''[[w:Ruhollah Chomeini|Ruhollah al-Musawi al-Chomeini]]''' (1902–1989) – najwyższy przywódca Iranu w latach 1979–1989, szyicki imam, ajatollah, polityk i teolog, który na fali rewolucji obalającej szacha przejął władzę w Iranie. |
'''[[w:Ruhollah Chomeini|Ruhollah al-Musawi al-Chomeini]]''' (1902–1989) – najwyższy przywódca Iranu w latach 1979–1989, szyicki imam, ajatollah, polityk i teolog, który na fali rewolucji obalającej szacha przejął władzę w Iranie. |
||
* Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka. |
* Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka. |
||
** Opis: o szachu Rezie Pahlawim |
** Opis: o szachu [[Mohammad Reza Pahlawi|Mohammadzie Rezie Pahlawim]] w 1978. |
||
* Iran krwawi, by rewolucja była mocna. |
* Iran krwawi, by rewolucja była mocna. |
||
| Linia 32: | Linia 32: | ||
{{ |
{{SORTUJ:Chomeini, Ruhollah}} |
||
[[Kategoria:Duchowni islamscy]] |
[[Kategoria:Duchowni islamscy]] |
||
[[Kategoria:Irańscy politycy]] |
[[Kategoria:Irańscy politycy]] |
||
Wersja z 19:38, 25 lut 2017
Ruhollah al-Musawi al-Chomeini (1902–1989) – najwyższy przywódca Iranu w latach 1979–1989, szyicki imam, ajatollah, polityk i teolog, który na fali rewolucji obalającej szacha przejął władzę w Iranie.
- Dumni i pobożni Persowie nie pozwolą, żeby dłużej rządziła nimi amerykańska marionetka.
- Opis: o szachu Mohammadzie Rezie Pahlawim w 1978.
- Iran krwawi, by rewolucja była mocna.
- Opis: w 1978.
- Źródło: Michel Foucault, Nie ma sensu się buntować?, „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
- Właściwe nauczanie islamu przekształca wszystkich uczniów w mudżahedinów.
- Źródło: polityka.pl, 5 czerwca 2004
- Żeby przepędzić szacha jesteśmy gotowi umierać tysiącami. Aż żołnierze uświadomią sobie, że mordują własnych braci.
- Opis: w 1978.
- Źródło: Michel Foucault, Nie ma sensu się buntować?, „Le Monde”, 17 maja 1979, tłum. Julian Kutyła.
O Ruhollahu Chomeinim
- Fundamentalizm Chomeiniego mówił o państwie panislamskim, które trzeba zbudować przeciwko zachodniej ekspansji militarnej, był autorytarną formą dyskursu, totalitarną retoryką duchownych muzułmańskich, którzy zawsze mają rację. (…) Opiera się na ślepej wierze w absolutne wartości doktrynalne. Dodatkowo fundamentalizm Chomeiniego to mit o końcu historii.
- Nazywano go imamem. Skojarzenie było jasne – z dwunastym imamem zwanym Mahdim. Ten żyjący jakoby w IX wieku potomek kalifa Alego, zięcia proroka, zniknął wtedy, by powrócić kiedyś na ziemię.
Liberalna i lewicowa inteligencja nie przypisywała Chomeiniemu cech nadprzyrodzonych, ale wszyscy: nacjonaliści z Frontu Narodowego, mułłowie, komuniści z irańskiej nielegalnej partii Tudeh, mudżahedini ludowi i fedajni, wierzyli, że pod przywództwem ajatollaha zbudują nowe, sprawiedliwe społeczeństwo.
- Nie traktuję Chomeiniego jako fundamentalisty i fanatyka, ale jako pragmatycznego polityka, który potrafił stosować instrumenty fanatyzmu dla realizacji ważnych celów narodowych.
- To prawdziwa ludowa rewolucja. Być może bardziej ludowa niż rewolucja bolszewicka. Chomeini zawsze sprzeciwiał się religijnemu konserwatyzmowi i dlatego jest mało prawdopodobne, żeby próbował go narzucić społeczeństwu.
- Autor: Robert Fisk, korespondent „Timesa” w Iranie, luty 1979, wyborcza.pl, 2 lutego 2009
- W dwa tygodnie po wyjeździe szacha w pamiętnym 1979 r. Chomeini był już w Teheranie. Jego współpracownicy wchodzili w wolnych chwilach do pomieszczeń, gdzie w wielkich chłodniach znajdowały się głębokie szuflady, a w szufladach leżeli zamrożeni generałowie monarchy. Wyciągano szuflady, patrzono z niedowierzaniem na umundurowanych satrapów, medytowano nad wielkością imama, zasuwano szuflady i wracano do dalszych zajęć.