Konfederacja targowicka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikicytatów, wolnej kolekcji cytatów
Usunięta treść Dodana treść
m format, dr zmiana
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Taler of Targowica Confederation 1793.PNG|mały|<center>Talar konfederacji targowickiej z 1793</center>]]
[[Plik:Taler of Targowica Confederation 1793.PNG|mały|<center>Talar konfederacji targowickiej z 1793</center>]]
'''[[w:Konfederacja targowicka|Konfederacja targowicka]]''' – konfederacja generalna koronna zawiązana oficjalnie w nocy z 18 na 19 maja 1792 roku w przygranicznym miasteczku Targowica w porozumieniu z carycą Rosji Katarzyną II (w rzeczywistości 27 kwietnia 1792 w Petersburgu) przez przywódców magnackiego obozu republikanów w celu przywrócenia starego ustroju Rzeczypospolitej, pod hasłami obrony zagrożonej wolności przeciwko reformom Konstytucji 3 maja, wprowadzającym monarchię konstytucyjną.
'''[[w:Konfederacja targowicka|Konfederacja targowicka]]''' – konfederacja generalna koronna zawiązana oficjalnie w nocy z 18 na 19 maja 1792 roku w przygranicznym miasteczku Targowica w porozumieniu z carycą Rosji Katarzyną II (w rzeczywistości 27 kwietnia 1792 w Petersburgu) przez przywódców magnackiego obozu republikanów w celu przywrócenia starego ustroju Rzeczypospolitej, pod hasłami obrony zagrożonej wolności przeciwko reformom Konstytucji 3 maja, wprowadzającym monarchię konstytucyjną.
* Dlaczego oskarżenie o zdradę wielkich przywódców konfederacji targowickiej jest całkowicie pozbawione podstaw? Ponieważ zarzutów tych nie potwierdził niezależny sąd.
** Autor: [[Piotr Wierzbicki]], ''Podręcznik Europejczyka. Z Ciemnogrodu do Paryża'', Wydawnictwo Zysk i S-ka, ISBN 83-7150-076-9, s. 101.

* Dziewięciu tylko służalców Szczęsnego [Potockiego] podpisało się na niej i pana swego obrało marszałkiem, dziewięć osób ogłosiło naród cały, reprezentantów jego w Sejmie za buntowników, dziewięciu płatnych od Moskwy miesięcznie służalców, otoczonych wojskiem moskiewskim, nazwało króla, senat, posłów zdrajcami ojczyzny i obcą bronią przyszło zwalać dzieło z taką pracą, z takim wysileniem, z tylu ofiarami.
* Dziewięciu tylko służalców Szczęsnego [Potockiego] podpisało się na niej i pana swego obrało marszałkiem, dziewięć osób ogłosiło naród cały, reprezentantów jego w Sejmie za buntowników, dziewięciu płatnych od Moskwy miesięcznie służalców, otoczonych wojskiem moskiewskim, nazwało króla, senat, posłów zdrajcami ojczyzny i obcą bronią przyszło zwalać dzieło z taką pracą, z takim wysileniem, z tylu ofiarami.
** Autor: [[Julian Ursyn Niemcewicz]], ''Pamiętniki czasów moich'', 1. poł. XIX w., cyt. za: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, ''Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum'', s. 85.
** Autor: [[Julian Ursyn Niemcewicz]], ''Pamiętniki czasów moich'', 1. poł. XIX w., cyt. za: Tomasz Małkowski, Jacek Rześniowiecki, ''Historia III. Podręcznik do klasy III gimnazjum'', s. 85.
** Zobacz też: [[Stanisław Szczęsny Potocki]]
** Zobacz też: [[Stanisław Szczęsny Potocki]]

* Na czym polega elegancja i przyzwoitość Targowicy? Na tym, że obnażyła ona obrzydliwość haniebnych pomówień wysuwanych przez wrogów narodu rosyjskiego przeciw wybitnym mężom stanu, którzy mieli odwagę przeciwstawić się nacjonalistycznej histerii i zadzierzgnąć trwałe więzi braterskiej współpracy z naszym wschodnim sąsiadem.
** Autor: [[Piotr Wierzbicki]], ''Podręcznik Europejczyka. Z Ciemnogrodu do Paryża'', Wydawnictwo Zysk i S-ka, ISBN 83-7150-076-9, s. 100.


* Nigdy jeszcze sztuka zwodzenia w tym u nas nie była widoczna stopniu, w którym się okazała w ostatnich czasach. (…) tego szlachetny naród polski doświadczył, sztuką i zwodzeniem wolność mu wydarto. Częściowo tylko, gdzie się udać mogło podkopywano gmach Rzeczypospolitej, gotowano rzeczy, aby go raptem wywrócić.
* Nigdy jeszcze sztuka zwodzenia w tym u nas nie była widoczna stopniu, w którym się okazała w ostatnich czasach. (…) tego szlachetny naród polski doświadczył, sztuką i zwodzeniem wolność mu wydarto. Częściowo tylko, gdzie się udać mogło podkopywano gmach Rzeczypospolitej, gotowano rzeczy, aby go raptem wywrócić.

Wersja z 16:33, 20 lip 2016

Talar konfederacji targowickiej z 1793

Konfederacja targowicka – konfederacja generalna koronna zawiązana oficjalnie w nocy z 18 na 19 maja 1792 roku w przygranicznym miasteczku Targowica w porozumieniu z carycą Rosji Katarzyną II (w rzeczywistości 27 kwietnia 1792 w Petersburgu) przez przywódców magnackiego obozu republikanów w celu przywrócenia starego ustroju Rzeczypospolitej, pod hasłami obrony zagrożonej wolności przeciwko reformom Konstytucji 3 maja, wprowadzającym monarchię konstytucyjną.

  • Dlaczego oskarżenie o zdradę wielkich przywódców konfederacji targowickiej jest całkowicie pozbawione podstaw? Ponieważ zarzutów tych nie potwierdził niezależny sąd.
  • Dziewięciu tylko służalców Szczęsnego [Potockiego] podpisało się na niej i pana swego obrało marszałkiem, dziewięć osób ogłosiło naród cały, reprezentantów jego w Sejmie za buntowników, dziewięciu płatnych od Moskwy miesięcznie służalców, otoczonych wojskiem moskiewskim, nazwało króla, senat, posłów zdrajcami ojczyzny i obcą bronią przyszło zwalać dzieło z taką pracą, z takim wysileniem, z tylu ofiarami.
  • Na czym polega elegancja i przyzwoitość Targowicy? Na tym, że obnażyła ona obrzydliwość haniebnych pomówień wysuwanych przez wrogów narodu rosyjskiego przeciw wybitnym mężom stanu, którzy mieli odwagę przeciwstawić się nacjonalistycznej histerii i zadzierzgnąć trwałe więzi braterskiej współpracy z naszym wschodnim sąsiadem.
  • Nigdy jeszcze sztuka zwodzenia w tym u nas nie była widoczna stopniu, w którym się okazała w ostatnich czasach. (…) tego szlachetny naród polski doświadczył, sztuką i zwodzeniem wolność mu wydarto. Częściowo tylko, gdzie się udać mogło podkopywano gmach Rzeczypospolitej, gotowano rzeczy, aby go raptem wywrócić.
    • Autor: sygnatariusze aktu konfederacji targowickiej
    • Źródło: Anna Grześkowiak-Krwawicz, Zdrada 3 maja? Malkontenci wobec Ustawy Rządowej, w: Bo insza jest rzecz zdradzić, insza dać się złudzić. Problem zdrady w Polsce przełomu XVIII i XIX w., Warszawa 1995, s. 60, 63.
  • W Starym Mieście, tu w Warszawie
    dokazują cudów prawie:
    szubienicę wystawili,
    wielkich ludzi powiesili…
    • Opis: z ballady dziadowskiej pt. Duma dziadów farskich.
    • Źródło: Wacław Panek, Gaude, Mater Polonia, Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia, Warszawa 1990, s. 62.