Aleksandra Romanowa (1872–1918): Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 22:37, 4 gru 2015

Aleksandra Fiodorowna (Alicja Heska) (1872–1918) – ostatnia caryca Rosji w latach 1894–1917 jako żona cara Mikołaja II Romanowa; rozstrzelana wraz z nim i dziećmi przez bolszewików; święta prawosławna.

O Aleksandrze Fiodorownie (Alicji Heskiej)

Przykro to pisać, ale wybranie tej kobiety na carycę było błędem. Jak bowiem już pisałem, najważniejszym zadaniem monarchy nie jest rządzenie krajem, ale spłodzenie męskiego potomka. Aby przedłużyć dynastię. Żona monarchy jest zaś – jakkolwiek brutalnie by to brzmiało – maszyną do rodzenia synów. Aleksandra była maszyną wadliwą, o czym wiedziano, gdy aranżowano to małżeństwo. Niemożność urodzenia zdrowego syna doprowadzała tę kobietę do rozpaczy. Nie potrafiła sobie z tym psychicznie poradzić, szukała więc rady i pocieszenia w rozmaitych dziwnych miejscach oraz u rozmaitych dziwnych ludzi. Właśnie wtedy na arenę wkroczył Grigorij Rasputin (…).
- Autor: Wiktor Suworow, Alfabet Suworowa, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2014, ISBN 9788378186427, s. 193.

Zmiana ojczyzny, wiary i imienia wyobcowały ją z otoczenia, nawet z rodziny carskiej, nie mówiąc już o szerszych kołach arystokratycznych i literackich Petersburga oraz Moskwy. Jej świat przeżyć i kontaktów dość szybko zawęził się w gruncie rzeczy do męża, dzieci i kilku zbliżonych do pary cesarskiej postaci, nie zawsze najwyższych lotów.
- Autor: Jan Sobczak, Mikołaj II – ostatni car Rosji. Studium postaci i ewolucji władzy, Bellona, Warszawa 2009, s. 106–108.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-[[Plik:Alex by Mark Antokolsky 04 by shakko.jpg|mały|<center>Aleksandra Fiodorowna<center>]]
+[[Plik:Alex by Mark Antokolsky 04 by shakko.jpg|mały|<center>Aleksandra Fiodorowna</center>]]
-'''[[w:Aleskandra Fiodorowna (Alicja Heska)|Aleksandra Fiodorowna (Alicja Heska)]]''' (1872-1918) - ostatnia caryca Rosji w latach 1894-1917 jako żona cara [[Mikołaj II Romanow|Mikołaja II Romanowa]]; rozstrzelana wraz z nim i dziećmi przez bolszewików; święta prawosławna.
+'''[[w:Aleskandra Fiodorowna (Alicja Heska)|Aleksandra Fiodorowna (Alicja Heska)]]''' (1872–1918) – ostatnia caryca Rosji w latach 1894–1917 jako żona cara [[Mikołaj II Romanow|Mikołaja II Romanowa]]; rozstrzelana wraz z nim i dziećmi przez bolszewików; święta prawosławna.
-== O Aleksandrze Fiodorownie (Alicji Heskiej) ==
+==O Aleksandrze Fiodorownie (Alicji Heskiej)==
-* Przykro to pisać, ale wybranie tej kobiety na carycę było błędem. Jak bowiem już pisałem, najważniejszym zadaniem monarchy nie jest rządzenie krajem, ale spłodzenie męskiego potomka. Aby przedłużyć dynastię. Żona monarchy jest zaś - jakkolwiek brutalnie by to brzmiało - maszyną do rodzenia synów. Aleksandra była maszyną wadliwą, o czym wiedziano, gdy aranżowano to małżeństwo. Niemożność urodzenia zdrowego syna doprowadzała tę kobietę do rozpaczy. Nie potrafiła sobie z tym psychicznie poradzić, szukała więc rady i pocieszenia w rozmaitych dziwnych miejscach oraz u rozmaitych dziwnych ludzi. Właśnie wtedy na arenę wkroczył Grigorij Rasputin (...).
+* Przykro to pisać, ale wybranie tej kobiety na carycę było błędem. Jak bowiem już pisałem, najważniejszym zadaniem monarchy nie jest rządzenie krajem, ale spłodzenie męskiego potomka. Aby przedłużyć dynastię. Żona monarchy jest zaś – jakkolwiek brutalnie by to brzmiało – maszyną do rodzenia synów. Aleksandra była maszyną wadliwą, o czym wiedziano, gdy aranżowano to małżeństwo. Niemożność urodzenia zdrowego syna doprowadzała tę kobietę do rozpaczy. Nie potrafiła sobie z tym psychicznie poradzić, szukała więc rady i pocieszenia w rozmaitych dziwnych miejscach oraz u rozmaitych dziwnych ludzi. Właśnie wtedy na arenę wkroczył Grigorij Rasputin (…).
-** Autor: [[Wiktor Suworow]], ''Alfabet Suworowa'', Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2014, ISBN 978-83-7818-642-7, s. 193.
+** Autor: [[Wiktor Suworow]], ''Alfabet Suworowa'', Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2014, ISBN 9788378186427, s. 193.
 * Zmiana ojczyzny, wiary i imienia wyobcowały ją z otoczenia, nawet z rodziny carskiej, nie mówiąc już o szerszych kołach arystokratycznych i literackich Petersburga oraz Moskwy. Jej świat przeżyć i kontaktów dość szybko zawęził się w gruncie rzeczy do męża, dzieci i kilku zbliżonych do pary cesarskiej postaci, nie zawsze najwyższych lotów.
-** Autor: [[Jan Sobczak]], ''Mikołaj II – ostatni car Rosji. Studium postaci i ewolucji władzy'', Warszawa: Bellona, 2009, s. 106-108.
+** Autor: Jan Sobczak, ''Mikołaj II – ostatni car Rosji. Studium postaci i ewolucji władzy'', Bellona, Warszawa 2009, s. 106–108.
 [[Kategoria:Caryce Rosji]]